Το μακιαβελικό σχέδιο του Τσίπρα να μετακομίσει στην Ευρώπη

20 mins read

Η Ευρώπη, η νομενκλατούρα, η γραφειοκρατία της και ότι αυτή πρεσβεύει αναδεικνύεται σε φιλοσοφική λίθο για τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του Αλέξη Τσίπρα. Η κόντρα με τους ευρωπαίους δανειστές τον ανέδειξε σε κεντρικό πρόσωπο της ελληνικής κρισής. Τον πήρε κυριολεκτικά από το 3% και τον μετέτρεψε πρώτα σε λαοφιλή ηγέτη του αντιμνημονιακού αγώνα και εν συνέχεια σε Πρωθυπουργό. Τώρα, έχοντας κάνει μια στροφή 180 μοιρών και έχοντας μετατρέψει τους πρώην εχθρούς του σε στενούς συνεργάτες και φίλους, ο Αλέξης Τσίπρας σχεδιάζει το πολιτικό του μέλλον ξανά δια μέσου της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή προοπτική του, δεν αποτελεί μονο το βασικό σχέδιο για την επόμενη ημέρα, αλλά ταυτόχρονα και το plan B.
Είναι μάλλον κοινώς αποδεκτό ότι το βασικό σχέδιο του Πρωθυπουργού συνίσταται στην μετατροπή του κομματός του σε κάτι που θα θυμίζει ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Η Φώφη Γεννηματά διεκδικεί τη «σφραγίδα» για το δικό της χώρο. Μια σφραγίδα που παραδοσιακά της ανήκει. Οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις δηλώνουν ότι κατανοούν τη δυσκολία του εγχειρήματος. Ιδίως όσο στο κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς εμπεριέχονται γερές δόσεις Πολάκη και Παπαγγελόπουλου. Δημοσίως όμως, δεν κρύβουν το φλερτ με το ΣΥΡΙΖΑ.
Ίσως όμως το πιο ενδιαφέρον -με μακιαβελικους όρους- να είναι το plan B. Ένα σχέδιο που μοιάζει να αφορά κυρίως τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά ουσιαστικά αφορά στο σύνολο του χώρου τον οποίο επιθυμεί μελλοντικά να εκπροσωπεί κατ’ αποκλειστικότητα. Το σχέδιο αυτό προβλέπει την προσωπική μεταγραφή του Τσίπρα στον σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Χωρίς, ωστόσο, να παραιτηθεί από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Η συγκεκριμένη στρατηγική επι του παρόντος εκφράζεται μόνο σαν διερεύνηση των προθέσεων των ευρωπαίων σοσιαλιστών αλλά είναι σαφές ότι ενδιαφέρει σφόδρα τον Αλέξη Τσίπρα. Η υλοποίηση του σχέδιου βέβαια εξαρτάται τόσο από τις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις, όσο και από τις διαθέσιμες «καρέκλες» της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Ωστόσο η διαφαινόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, δίνει τη δυνατότητα για εναλλακτικές στρατηγικές. Η περιβόητη «περισυλλογή και ανασυγκρότηση» του χώρου της κεντροαριστεράς δεν εμποδίζεται από μια «διεθνή ενασχόληση» του Τσίπρα. Τουναντίον μάλλον. Είναι προφανές, όμως, ότι το βεληνεκές του Έλληνα Πρωθυπουργού, θέτει συγκεκριμένες προδιαγραφές για το ρόλο που θα μπορούσε να αναλάβει στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Πρόκειται όμως για ένα χώρο που φθίνει και η λάμψη ενός νέου «εναλλακτικού» πολιτικού που μπορεί να αντιπαρατίθεται με τους δεξιούς λαϊκιστές, είναι επίσης προφανές ότι τους δελεάζει.
Απώτερος στόχος φυσικά, δεν είναι η «επαγγελματική αποκατάσταση» του Πρωθυπουργού. Ο Αλέξης Τσίπρας μέσω της συγκεκριμένης στρατηγικής, ελπίζει ότι θα ισχυροποιηθεί ως «σοσιαλδημοκράτης» και θα επιστρέψει στο χώρο που σχεδιάζει να αλώσει ως ο αδιαμφισβήτητος φυσικός ηγέτης του. Και τότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για οποιονδήποτε να του το αρνηθεί.

Facebook Comments

Τελευταία Νέα