✍️ ο Θανάσης Κ.
[Η διαζεπάμη, η οποία αρχικά προωθήθηκε στην αγορά με την ονομασία “βάλιουμ”, είναι δραστική ουσία που τυπικά παράγει ηρεμιστική δράση.
Συνήθως χορηγείται για την αντιμετώπιση καταστάσεων άγχους, συνδρόμων στέρησης, μυϊκών σπασμών, κρίσεων επιληψίας, τρέμουλο ποδιών κλπ. Οι πιο ανεπιθύμητες παρενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία και προβλήματα συντονισμού. Οι πιο σοβαρές και πιο σπάνιες παρενέργειες, περιλαμβάνουν τάσεις αυτοκτονίας…
Κάποιοι δυστυχώς μπερδεύουν την άσκηση Πολιτικής με τη χρήση… ηρεμιστικών ψυχοφαρμάκων. Είτε για να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι τον πανικό τους, είτε για να ηρεμήσουν όσους βρίσκονται απέναντί τους.
Σε κάθε περίπτωση δεν γλιτώνουν τις παρενέργειες…]
Στις Διεθνείς Σχέσεις υπάρχει η λεγόμενη «ψυχολογική προσέγγιση». Δηλαδή η αντιμετώπιση της επιθετικής συμπεριφοράς μιας χώρας με όρους… «ψυχανάλυσης».
Τι να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε ένα επιθετικό γείτονα ή ένα ιδιαίτερα προκλητικό ηγέτη;
Να τον πάρουμε με το καλό! Να μην τον “ερεθίζουμε“. Να προσπαθούμε να τον κατευνάσουμε: με καλοπιάσματα, με προσχηματικό «διάλογο» (που συχνά δεν έχει αντικείμενο), με συμβολικές κινήσεις κατευνασμού.
Ο λεγόμενος «Κατευνασμός» – Appeasement (που κατέρρευσε μετά την επαίσχυντη Συμφωνία του Μονάχου του 1938 – όταν προσπάθησαν να “κατευνάσουν” τον… Χίτλερ) είναι η υπέρτατη μορφή αυτής της «ψυχολογικής προσέγγισης». Αλλά δεν είναι η μόνη…
* Η προσέγγιση αυτή είναι θεωρητικά ρηχή: Προσπαθεί να κατανοήσει τη Διεθνή Πολιτική χωρίς τις απαραίτητες έννοιες που την ορίζουν ως γνωστικό αντικείμενο: Χωρίς τα επί μέρους “εθνικά συμφέροντα”, χωρίς την “ευθυγράμμιση” εθνικών συμφερόντων, χωρίς τις “διεθνείς ισορροπίες ισχύος“, τη σταθερότητα ή την αποδυνάμωσή τους, χωρίς τους “γεωπολιτικούς σχηματισμούς” που αναδεικνύονται ή αποδυναμώνονται…
Προσπαθεί να αναλύσει τη Διεθνή Πολιτική όχι ως “Πολιτική”, αλλά ως…”Συμπεριφορά“!
Με δύο λόγια προσπαθεί να κατανοήσει την πολυπλοκότητα των Διεθνών Σχέσεων χωρίς καμία από τις έννοιες που την συγκροτούν.
Σαν να προσπαθείς να ερμηνεύσεις την Αστροφυσική με βάση το… Ζωδιακό Κύκλο.
Με βάση τη «ψυχολογική προσέγγιση» τα πάντα τα καθορίζουν οι ψυχολογικές ανάγκες των λαών και των ηγετών τους. Με την ουτοπική προσδοκία πως αν τους “καλοπιάσουμε“, θα θεμελιώσουμε σχέσεις Ειρήνης και Φιλίας…
Καλά κρασιά…
* Η «ψυχολογική προσέγγιση», πέρα από αναλυτικά ρηχή είναι και πρακτικά αδιέξοδη. Οδήγησε πάντα σε αποτυχίες! Πάντα…
Γιατί όταν ο επιθετικός γείτονας βλέπει να αντιμετωπίζεις την επιθετικότητά του με… «επιθέσεις φιλίας», αυτό δεν τον οδηγεί σε “ηπιότερη συμπεριφορά”. Τον ενθαρρύνει να κλιμακώσει τις προκλήσεις.
Σαν να προσπαθείς να “σβήσεις” μια φωτιά… “φυσώντας” την!
Δεν “απομακρύνεις” τη φλόγα – φουντώνεις την πυρκαγιά!
Αυτό ΔΕΝ σημαίνει βέβαια, ότι οφείλουμε να απαντάμε στις προκλήσεις με άλλες προκλήσεις. Κάθε άλλο…
Σημαίνει όμως, ότι αν θέλουμε να δώσουμε στον «απέναντί» μας την ευκαιρία να σταματήσει τις προκλήσεις ώστε να αποκλιμακωθεί η μεταξύ μας ένταση, οφείλουμε να θέτουμε όρους. Μεταξύ των οποίων να πάψει να προκαλεί και να παραιτηθεί από τα τετελεσμένα που προσπαθεί να δημιουργήσει σε βάρος μας. Αν επιμένει στα τετελεσμένα του, τότε ΔΕΝ υπάρχει περιθώριο προσέγγισης μεταξύ μας.
Η Αίγυπτος, για παράδειγμα, που έχει κι αυτή σοβαρά προβλήματα με την Τουρκία, της θέτει όρους για να υπάρξει “επαναπροσέγγιση” μεταξύ τους. Και το Ισραήλ το ίδιο.
Μόνον η Ελλάδα είναι ΠΑΝΤΑ πρόθυμη να ξεκινήσει «νέα φάση προσέγγισης με την Τουρκία», χωρίς να θέτει ως όρο αυτό που είναι σήμερα αυτονόητο: να παραιτηθεί η Τουρκία από το Τουρκολυβικό μνημόνιο (που καίτοι παράνομο αποτελεί γεωπολιτικό τετελεσμένο σε βάρος μας, που ενισχύεται ως περνάει ο καιρός).
Το να δηλώνουμε “πρόθυμοι για διάλογο” κάθε στιγμή άνευ όρων, ΔΕΝ αυξάνει την αξιοπιστία της Ελλάδας διεθνώς. Πιστοποιεί απλώς την αδυναμία της να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και μειώνει την αξιοπιστία της στα μάτια των δυνητικών συμμάχων της στην περιοχή.
Σίγουρα μας βλάπτει μακροχρόνια. Κάποιες φορές βλάπτει και βραχυχρόνια…
Δείχνει πως όταν η Τουρκία μας προκαλεί, εμείς δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Κι όταν η Τουρκία επιλέγει να εγκαταλείψει προσωρινά τις προκλήσεις της, εμείς σπεύδουμε να ανταποκριθούμε ως απελπισμένοι – ξεχνώντας πάραυτα ό,τι έχει δημιουργήσει σε βάρος μας κι ότι εξακολουθεί να διεκδικεί από μας, αν και σε “ηπιότερους” τόνους επί του παρόντος.
Κι αυτό απλώς δείχνει την απελπισία μας.
Όχι την καλή μας πρόθεση ή την «πολιτισμένη συμπεριφορά» μας.
Κανείς δεν λέει να… «κρατάμε μούτρα» στην Τουρκία.
Αλλά όχι και να φερόμαστε ως οι “χρήσιμοι ηλίθιοι“, που σπεύδουμε να την “καλοπιάσουμε” όταν καλμάρει κι ύστερα “μυξοκλαίμε” όταν αγριεύει πάλι.
Απλά να εξηγήσουμε στην Τουρκία – και σε όλους τους φίλους μας – πώς οι σχέσεις μας ΔΕΝ πρόκειται να “εξομαλυνθούν” όσο μας προκαλεί. Κι όσο επιμένει στα τετελεσμένα της.
Μόνο έτσι θα αρχίσει η Τουρκία να μας υπολογίζει – και οι φίλοι μας να μας σέβονται.
Γιατί αυτή τη στιγμή η Τουρκία ΔΕΝ μας υπολογίζει!
Και οι φίλοι μας – κακά τα ψέματα – δεν μας σέβονται…
Και πώς να μας σεβαστούν; Την ώρα που εμείς “πανηγυρίζουμε” που ανταλλάξαμε… φιλοφρονήσεις με τον κ. Τσαβούσογλου και συμφωνήσαμε «μορατόριουμ» μαζί του ως τις εκλογές – ο Αμερικανός Γερουσιαστής Μενέντεζ σε επίσημη ομιλία του στην Ουάσιγκτον διακήρυξε γιατί η Τουρκία δεν πρόκειται να πάρει ούτε την αναβάθμιση των F-16 “γιατί δεν της αξίζει να την πάρει“. Γιατί παρενοχλεί Ελλάδα και Κύπρο και γιατί αλληθωρίζει προς τη Ρωσία…
Φανταστείτε: Ο Μενέντεζ μιλάει όπως όφειλε να μιλήσει η Ελλάδα!
Και η Ελλάδα την ίδια στιγμή, σπεύδει να… υποστηρίξει την εκλογή της Τουρκίας στη Γραμματεία του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ)! Ποιά; Την Τουρκία;
Η οποία ΔΕΝ έχει υπογράψει καν το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και διατηρεί εμπάργκο λιμάνια της για τα Κυπριακά πλοία!
Αυτό δεν ξέρω πως λέγεται. Μπορεί να λέγεται “μαζοχισμός” (για όσους αρέσκονται στην «ψυχολογική προσέγγιση»), μπορεί να λέγεται «ραγιαδισμός» ή “Κάψε με «Πασάμ’ ν’ αγιάσω», πάντως Εξωτερική Πολιτική ΔΕΝ λέγεται.
Και δεν εξασφαλίζει καν ένα “ήσυχο δίμηνο“, όπως βαυκαλίζονται κάποιοι.
Αν την Τουρκία δεν την παίρνει, για οποιοδήποτε λόγο, να συνεχίσει να μας προκαλεί τους επόμενους δύο μήνες, δεν θα το κάνει! Ακόμα κι αν εμείς δεν εξευτελιζόμασταν απέναντι της με τέτοιες «γαλιφιές».
Κι αν πάλι, η Τουρκία αποφασίσει ξαφνικά να κλιμακώσει ξανά απέναντί μας, δεν θα διστάσει – παρά τις δικές μας «γαλιφιές»…
Δεν “αγοράζουμε χρόνο” έτσι. Απλώς χάνουμε κεφάλαιο διεθνούς Αξιοπιστίας.
* Όπως δεν υπάρχει Εξωτερική Πολιτική με… «βάλιουμ» έτσι δεν υπάρχει και Πολιτική γενικά, χωρίς θάρρος να πεις αλήθειες και να κάνεις τομές.
Παρακολουθώ την «συζήτηση» στις τηλεοράσεις για τα «αίτια» του φονικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη.
Παραδέχονται όλοι – με κάποια έκφραση… “δυσκοιλιότητας” στο πρόσωπο – ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο επί χρόνια βανδαλιζόταν και λεηλατούνταν. Έβγαζαν τα καλώδια, αφαιρούσαν χάλκινα μέρη – τώρα πια κλέβουν και ηλεκτρονικές μικροσυσκευές ακριβείας…
Το ήξεραν από χρόνια. Άρα ήταν θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα.
Δεν μας λένε όμως ΠΟΙΟΙ λεηλατούν συνεχώς το σιδηροδρομικό δίκτυο.
Μήπως είναι οι… Ινδιάνοι Ναβάχο;
Μήπως είναι οι Βίκινγκς;
Μήπως είναι οι Έρουλοι, οι Οστρογότθοι ή οι Αλαμάνοι;
Μήπως είναι ορδές βαρβάρων όπως συνέβαινε στην ύστερη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία;
Μήπως είναι Σαρακηνοί πειρατές, όπως συνέβαινε στα Βυζαντινά χρόνια;
Μήπως είναι Εξωγήινοι;
Ποιοι τα κλέβουν, βρε παιδιά;
Ποιοι λεηλατούν το σιδηροδρομικό δίκτυο, ακυρώνουν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του και θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας καθημερινά;
Και γιατί δεν τιμωρήθηκε κανένας ως τώρα;
Και ποιοι τους προστατεύουν;
Και ποιοι «απαγορεύουν» να γίνει η παραμικρή έρευνα της Αστυνομίας στους καταυλισμούς τους;
“Άγνωστο“!
Ή μήπως ΔΕΝ είναι άγνωστο;
Το ποιοι κλέβουν τα καλώδια και το χαλκό από τις σιδηροδρομικές γραμμές, το ξέρουν. Οι πάντες!
Κι ακόμα δεν διανοούνται να πατάξουν αυτό το – πολύ αιματηρό, όπως αποδείχθηκε – έγκλημα. Δεν διανοούνται να συλλάβουν να δικάσουν και να καταδικάσουν τις οργανωμένες συμμορίες που το κάνουν χρόνια τώρα.
Κι όταν ελληνική κυβέρνηση τους κυνήγησε κάποτε και το σταμάτησε προσωρινά – γιατί συνέβη και αυτό – υπήρξαν Έλληνες που το κατήγγειλαν ως… “ρατσισμό κατά των Ρομά“!
Δεν λέει κανείς πως όλοι οι Ρομά είναι εγκληματίες! Προς Θεού…
Αλλά όλοι ξέρουμε ποιοι κάνουν τις λεηλασίες στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Κι αν δεν υπάρξουν συλλήψεις και παραδειγματικές τιμωρίες δεν πρόκειται να σταματήσει.
Μέχρι να γίνει το επόμενο πολύνεκρο δυστύχημα και τότε θα αναρωτιόμαστε πάλι “ποιος φταίει” και “γιατί δεν χτυπιούνται οι παθογένειες”…
Όταν μετά από 57 νεκρούς ακόμα δεν τολμάμε να πούμε ποιοι βανδαλίζουν χρόνια τώρα το δίκτυο και ποιοι τους ανέχονται και τους καλύπτουν, μη ψάχνετε αλλού τους φταίχτες.
Εμείς φταίμε…
Αυτοί τη φορά δεν φερόμαστε ως “χρήσιμοι ηλίθιοι”.
Φερόμαστε ως “σκέτοι ηλίθιοι”.
Ή μάλλον ως “ιδανικοί αυτόχειρες“…
Πολιτική χωρίς σκληρές αλήθειες,
Πολιτική με μισόλογα και “φραγμούς” πολιτικής ορθότητας,
Πολιτική με ενοχικά πλέγματα
και Εξωτερική Πολιτική με… βάλιουμ!
Αυτό είμαστε σήμερα…
Κάτι μεταξύ: “χρήσιμοι ηλίθιοι” και “ιδανικοί αυτόχειρες“!
Μη ψάχνετε κάπου αλλού την «παθογένεια».
Εδώ βρίσκεται η παθογένεια. Εμείς ως κοινωνία είμαστε Η Παθογένεια.
Τελικώς ο πιο “τολμηρός” πολιτικός είναι ο Νίκος Φίλης!
Όχι, μη το γελάτε…
Αυτός τουλάχιστον ΔΕΝ λέει “μισόλογα”
Λέει να προχωρήσουμε σε “Πρέσπες του Αιγαίου“!
Να πάμε στη Χάγη, λέει!
Κι επειδή η Τουρκία δεν δέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας, να υπογράψουμε “συνυποσχετικό” που παρακάμπτει το Δίκαιο της Θάλασσας…
Δηλαδή να μοιράσουμε τα ελληνικής δικαιοδοσίας κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία!
Εμείς βέβαια δεν θα τα αξιοποιήσουμε, γιατί είμαστε με την “πράσινη ανάπτυξη” και …σιχαινόμαστε τους υδρογονάνθρακες!
Ή βάζουμε τους οικολόγους να σταματάνε τις έρευνες που εμείς οι ίδιοι αδειοδοτούμε.
Ή λέμε στις εταιρίες που αναλαμβάνουν τις έρευνες, πως μόνο αν βρουν φυσικό αέριο θα το αξιοποιήσουν. Αν βρουν πετρέλαιο θα το… κάνουν γαργάρα! Ή θα το πάρουν να τρίβονται το χειμώνα…
Εμείς δεν θα αξιοποιούμε ότι υπάρχει στο υπόλοιπο από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα που θα μας έχει απομείνει, αλλά η Τουρκία, βέβαια, ό,τι βρει θα το αξιοποιήσει πλήρως!
Και θα μας το πουλάει – αν “είμαστε καλά παιδιά”!
Αυτό είμαστε. Ή τουλάχιστον αυτά βγάζουμε προς τα έξω…
Τελικά ο μόνος “θαρραλέος” πολιτικός στην Ελλάδα είναι αυτός που ζητά να υποταχθούμε πλήρως στις πιέσεις της Τουρκίας! Χωρίς πολλά-πολλά.
Το λένε βέβαια και κάποιοι ακόμα, για να είμαστε δίκαιοι. Όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ. Και στην πλευρά της ΝΔ. Και στο χώρο των “συμβούλων παντός καιρού“…
Τελικά οι πιο “ψυχωμένοι” είναι τα… γιουσουφάκια της Άγκυρας. Οι “Μηδίσαντες”.
Εκεί καταντήσαμε!
Όλοι οι υπόλοιποι τους κοιτάν σαστισμένοι, αμήχανοι – στην πραγματικότητα απελπισμένοι:
Όλοι οι υπόλοιποι έχουν μπερδέψει την Πολιτική με τα… “βάλιουμ“.
Έχουν μπερδέψει την Πολιτική Αναγκαιότητα με την… “Πολιτική Ορθότητα”!
“Καλοπιάνουν” την προκλητική Τουρκία,
μοιράζουν ψυχοφάρμακα για να καλλιεργήσουν “ήπιο κλίμα“,
και μασάνε τα λόγια τους – ακόμα και τώρα μετά από 57 νεκρούς – για να μη θίξουν όσους λεηλατούν το σιδηροδρομικό δίκτυο.
Τελικά η παθογένεια δεν είναι αλλού, δεν εντοπίζεται σε “κάποιους άλλους”
Είναι εδώ! Είμαστε εμείς!
Όσοι τα ανεχόμαστε όλα αυτά χωρίς να μιλάμε…
ΥΓ. Τις καταγγελίες ότι οι καταυλισμοί “Ρομά” είναι εστίες υψηλής εγκληματικότητας – συμπεριλαμβανομένης και της συστηματικής λεηλασίας των δικτύων – τις έχουν κάνει και τίμιοι άνθρωποι από τους ίδιους τους Ρομά. Αυτοί έχουν περισσότερο θάρρος απ’ ό,τι όλοι εμείς μαζί…
–Παρεμπιπτόντως σοβαροί άνθρωποι αυτής της κοινωνικής ομάδας έχουν βάλει τα πράγματα στη θέση τους:
«Εμείς ΔΕΝ είμαστε “Ρομά“. Είμαστε Έλληνες γύφτοι (ή τσιγγάνοι).
Αυτό είναι το όνομά μας, αυτή είναι η ταυτότητά μας κι είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτήν!»
Δείτε τι είχε πει παλαιότερα ο Κώστας Χατζής σχετικώς.
Τουλάχιστον τέτοιοι άνθρωποι έχουν αξιοπρέπεια.
Εμείς οι υπόλοιποι;
Αυτοκτονούμε λίγο-λίγο με βάλιουμ, ψελλίζοντας “μισόλογα” Πολιτικής Ορθότητας
και παριστάνοντας τους “χρήσιμους ηλίθιους” προς κάθε κατεύθυνση.
