Όταν ο κύριος Κασσελάκης εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή του τόπου όλοι είδαν κάτι φρέσκο, κάτι το διαφορετικό που μπορεί να μην είχε σχέση ουσίας με την πολιτική, έφερνε όμως ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Προσωπικά το κύριο στοιχείο στο οποίο είχα εστιάσει δεν ήταν η προσωπική του ζωή και ο σεξουαλικός του προσανατολισμός που έπαιζε συνεχώς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά το γεγονός πως έδειχνε ότι θέλει να κάνει μια πραγματική μετατόπιση στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και πως η μετατόπιση αυτή θα γινόταν προς την κατεύθυνση που το κόμμα χρειαζόταν εάν ήθελε να επιβιώσει ως κόμμα εξουσίας. Εξ’ αρχής όμως είχε φανεί και κάτι ακόμα: Ένα σημαντικό κενό πολιτικής ουσίας που δημιουργούσε αμφιβολίες για το εάν ο κύριος Κασσελάκης είχε τις ικανότητες να ξεκινήσει ένα τέτοιο εγχείρημα και να το φέρει εις πέρας.
Έπειτα από την εκλογική του νίκη είχαμε (την αναμενόμενη μεν, άσχημη με τον τρόπο που έγινε δε) διάσπαση. Οι παραδοσιακοί αριστεροί δε μπορούσαν ούτε να καταλάβουν την νέα ηγεσία αλλά ούτε και να βρίσκονται κάτω από κάποιον που δεν “περπάτησε” μαζί τους στους δρόμους των αριστερών αγώνων περασμένων δεκαετιών. Έτσι, μέσα από μια διαδικασία που έμοιαζε περισσότερο σε ριάλιτυ παρά σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποχώρησαν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο κύριος Κασσελάκης μπορεί να κριθεί για τον τρόπο χειρισμού των καταστάσεων, σίγουρα όμως δε μπορεί να κριθεί όσων αφορά το όραμα του για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η διαδικασία μετατόπισης δεν θα μπορούσε να είχε γίνει με άτομα που θα τραβούσαν το σκοινί προς την άλλη μεριά αφού ναγκαία προϋπόθεση είναι η επικοινωνία ενός μηνύματος από πολλά στόματα.
Από τη στιγμή όμως που οι έντεκα δραπέτευσαν, και το κόμμα “καθάρισε” σε σημαντικό βαθμό από τους διαφωνούντες, ο κύριος Κασσελάκης κρίνεται για την ουσία: Για το εάν μπορεί να κάνει τη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική αγορά. Για το εάν μπορεί να περάσει το κόμμα στους ψηφοφόρους ως σύγχρονη πατριωτική αριστερά. Κανονικά αυτην την περίοδο θα έπρεπε να τρέχει. Να κάνει πρόταση για αλλαγή ονόματος (όχι το αρκτικόλεξο αλλά τις λέξεις που το δημιουργούν – πχ αντί για ΣΥνασπισμός, ΣΥγχρονη), να δείξει και να προωθήσει τις προτάσεις του για το νέο πρόγραμμα σε όλους τους τομείς. Να δώσει έμφαση στις αλλαγές. Να περάσει τις αλλαγές αυτές (σε ουσία αλλά και ύφος) στα στελέχη και τον κομματικό μηχανισμό. Να επισπεύσει το συνέδριο που θα πιστοποιήσει τις αλλαγές αυτές. Να δείξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει κατεύθυνση και πως το εννοεί. Ελάχιστες κινήσεις έχουμε δει να γίνονται προς αυτήν την κατεύθυνση και δεν πείθομαι πως βασίζονται σε κάποια στρατηγική.
Αν’ αυτού διαβάζω πως θα φύγει για Χριστουγεννιάτικες διακοπές στις ΗΠΑ. Και ύστερα πως θα κάνει περιοδεία ανα την υφήλιο για να κερδίσει την ψήφο των ομογενών. Δηλαδή πως θα βρίσκεται καιρό μακριά από τη βάση. Μια τέτοια περιοδεία θα είχε νόημα να γίνει αφού έχουν πιστοποιηθεί οι αλλαγές ώστε να περάσει το νέο αφήγημα. Τώρα τι ακριβώς θα έρθει να μας πει; Οι αμφιβολίες για το εάν έχει την πολιτική ουσία και τις ικανότητες να τρέξει το εγχείρημα παραμένουν, και εντείνονται. Πλέον όμως δημιουργούνται και νέες αμφιβολίες που δεν έχουν να κάνουν με την ικανότητα αλλά με τη θέληση. Θέλει όντως να τρέξει τη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ ή του φαίνεται βουνό; Έχει διάθεση ή αρκείται στα βιντεάκια “αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας” με τους πολίτες; Εάν θέλει, δεν τον δείχνει. Εάν δεν το επιθυμεί κακώς έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος.
