Με Άποψη

Τον τελευταίο χρόνο, έχω μιαν εμμονή με την έννοια τοπικοποίηση. Θες ο covid που περιορίζει τις μετακινήσεις μας, θες η κλιματική αλλαγή που αρχίζει να περιορίζει τα ταξίδια μας λόγω ρύπων, θες η ανάγκη να προσφέρω στην τοπική μου κοινωνία που γνωρίζω (είμαι πιά στην ηλικία που μπορώ αφειδώς να προσφέρω για να δώσω ΤΟ

Παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα την αρχή του τέλους του δικομματισμού – διπολισμού στην χώρα μας με την ισχυρή άνοδο των ποσοστών του Κινήματος Αλλαγής.

Το είχε εμπνευστεί η μακαρίτισσα Φώφη Γεννήματα. Το άκουσε, του άρεσε και όχι απλά το υιοθέτησε αλλά το απαλλοτρίωσε.

Η επίκληση του Συντάγματος δεν μπορεί να οδηγεί στον ευτελισμό του. Το Σύνταγμα δεν είναι ένα νομικό κέλυφος που καλύπτει τα πάντα: τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις προσδοκίες ή, κατά μείζονα λόγο, τις αυταπάτες, τις φαντασιώσεις, τους παραλογισμούς όποιου το επικαλείται.

Του Φίλιππου Φόρτωμα, Βουλευτή Κυκλάδων ΝΔ
Στους δύσκολους και γεμάτους προκλήσεις καιρούς που διανύουμε, συχνά γεννάται σε όλους μας το μεγάλο ερώτημα που αφορά το μέλλον μας, ως κοινωνία, συλλογικά και ατομικά.

 
Ανεμβολίαστοι φίλοι άνω των 60. Ακόμη και αν προτιμάτε να το λέτε “μπόλι” ή εναλλακτικά αντί εμβολίου να κάνετε “ράμπιτ τεστ”, από τις 16 Ιανουαρίου, αλλάζουν τα πράγματα.

Σε ένα πολιτικό σκηνικό περιμένουμε αλλαγές όταν αλλάζει το περιβάλλον (συνθήκες), οι παίκτες/τοποθετήσεις (είτε με προσθήκη/αφαίρεση υποψηφίου είτε με μετατόπιση της τοποθέτησης ενός υποψηφίου) ή οι κανόνες του παιχνιδιού (εκλογικό σύστημα).