Την ίδρυση κόμματος με στόχο την κάθοδο στις ευρωεκλογές ανακοίνωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Μάλιστα το τοποθέτησε στο πολιτικό κέντρο, ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Ως έμπειρος πολιτικός διέγνωσε πως εκεί ακριβώς βρίσκεται το κενό στην εκλογική αγορά. Στο να βρεθεί κάποιος να ανταγωνιστεί με αξιώσεις τον Κυριάκο Μητσοτάκη στον χώρο που εκείνος κυριάρχησε, και συνεχίζει να κυριαρχεί, από το 2019 και έπειτα. Το κενό που υπάρχει αφορά και σε θέσεις αλλά και σε χαρακτηριστικά προσωπικότητας διεκδικητή. Προσπάθησε, ή έτσι έδειξε σε ένα βαθμό τουλάχιστον, να καλύψει αυτό το κενό ο ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη αλλά δεν τα έχει καταφέρει μέχρι τώρα, ούτε και το μέλλον του προβλέπεται ευοίωνο. Το ΠΑΣΟΚ του κυρίου Ανδρουλάκη έκανε κι αυτό κάποιες τακτικές κινήσεις όμως η αντίληψη παλαιών εποχών από την οποία διακατέχεται δεν του επιτρέπει περαιτέρω δημοσκοπική άνοδο.
Το γεγονός πως τα ήδη υπάρχοντα στην εκλογική αγορά προϊόντα που προσπαθούν να καλύψουν τον χώρο δεν πείθουν φαίνεται χαρακτηριστικά από τις απαντήσεις στην ερώτηση «ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός;». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί την μοναδική κυβερνητική εναλλακτική με ποσοστά κοντά στο 40% ενώ Κασσελάκης και Ανδρουλάκης βρίσκονται μεταξύ 5% και 7%. Με άλλα λόγια οι μισοί και λιγότεροι από τους ψηφοφόρους των κομμάτων τους μπορούν να τους δουν στη θέση του πρωθυπουργού.
Υπάρχει δηλαδή κενό αντιπάλου απέναντι στον κυρίαρχο πρωθυπουργό. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι είναι γνωστός, έμπειρος και να έχει περάσει από διάφορες υπουργικές θέσεις. Έχει δηλαδή χαρακτηριστικά που μπορεί να βρουν ικανοποιητικά κάποιοι ψηφοφόροι. Έχει όμως και ένα, τεράστιο, εμπόδιο. Έχει ένα κόμμα που θα δημιουργηθεί, δεν έχει κάνει δηλαδή ούτε το πρώτο του πολιτικό βήμα. Επειδή το κέντρο ψηφίζει κυρίως με βάση την κυβερνησιμότητα είναι δύσκολο σε βουλευτικές εκλογές να σκεφτεί κανείς το πόσοι μπορεί να επιλέξουν ένα νέο κόμμα ως εναλλακτική. Μεγάλο ερώτημα είναι το τι μπορεί να λάβει από τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ, του οποίου ας μην ξεχνάμε πως ήταν υποψήφιος πρόεδρος και έλαβε σημαντικό ποσοστό. Επίσης ερωτηματικό έχουμε στο τι μπορεί να λάβει από δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ. Η απόφαση η πρώτη του κάλπη να είναι οι ευρωεκλογές είναι σωστή. Διότι τον Ιούνιο δεν κρίνεται η κυβερνησιμότητα της χώρας και έτσι η ψήφος διαμαρτυρίας είναι πολύ πιθανότερη από ότι σε βουλευτικές εκλογές. Αυτό του δίνει ελπίδες να μπορέσει να είναι υποδοχέας αυτής της ψήφου.
Το κόμμα Λοβέρδου λοιπόν είδε το εκλογικό κενό και τοποθετήθηκε. Θα σταθεί απέναντι στην κυβέρνηση όχι ιδεολογικά αλλά περισσότερο κρίνοντας τη διαχείριση των θεμάτων. Μπορεί να έχει έναν αρχηγό που συμπαθούν αρκετοί και να είναι έμπειρος πολιτικός, σε επίπεδο όμως βουλευτικών εκλογών απαιτείται να κάνει πολύ δρόμο ως κόμμα για να πείσει και να σταθεί απέναντι στους υπόλοιπους ανταγωνιστές. Επίσης, είναι προφανές πως ο κυρίαρχος του εκλογικού παιχνιδιού, η ΝΔ, εάν τον δει ως σοβαρή απειλή για ψηφοφόρους της θα απαντήσει δυναμικά. Το ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να το «κολλήσει» στη ΝΔ αλλά υπάρχει ένα διακριτό κοινό εντός του κινήματος που μπορεί να δει το κόμμα Λοβέρδου ως εναλλακτική στο χαμηλό ταβάνι του ΠΑΣΟΚ. Να δώσει δηλαδή ψήφο ιδεολογίας (ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο «δεξιά» από την ηγετική ομάδα του κόμματος). Όπως φαίνεται, όλα είναι ανοιχτά στο δρόμο για τη δημιουργία ενός δεύτερου πολιτικού πόλου.
