Η αναμενόμενη αποχώρηση της ομπρέλας από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έγινε με μη πολιτικό τρόπο, είναι όμως πραγματικότητα. Διαβάζω επίσης πως σύντομα θα έλθει και η αποχώρηση της κυρίας Αχτσιόγλου με την ομάδα της από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι από τη μία ο κύριος Κασσελάκης θα μπορεί να κάνει μετατόπιση σε ό,τι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσει ένα κόμμα κοντά σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από την άλλη οι αποχωρήσαντες θα μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο αριστερό κόμμα. Την ίδια περίοδο διαβάζω επίσης πως ετοιμάζεται ένα ακόμα κόμμα με αριστερό και οικολογικό πρόσημο. Ενώ ήδη υπάρχουν το ΚΚΕ, το ΜεΡΑ25, η Ανταρσυα. Φαίνεται σαν κάποιοι να έχουν μπερδέψει τα πράγματα. Το κενό στην εκλογική αγορά βρίσκεται σε επίπεδο κυβερνητικής εναλλακτικής, όχι σε επίπεδο εκπροσώπησης της αριστεράς.
Αντίθετα, το εκλογικό κοινό για την αριστερά στη χώρα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, βαίνει μειούμενο. Τα περισσότερα αριστερά κόμματα, λόγω ιδεολογικής ακαμψίας, δεν μπορούν να προσαρμοστούν στα δεδομένα του νέου πλαισίου μέσα στο οποίο βρισκόμαστε. Σε μια σειρά ζητημάτων, κυρίως ζητήματα ασφαλείας, η αριστερά έχει απόψεις που δε συμβαδίζουν με τις κυρίαρχες τάσεις των εκλογικών σωμάτων. Η ανοχή στην παραβατικότητα, η στάση «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» στο μεταναστευτικό, η αντίθεση σε κινήσεις που μπορούν να αυξήσουν τι αίσθημα ασφάλειας των πολιτών (πχ κάμερες) κάνουν τους ψηφοφόρους να αναζητούν άλλες λύσεις. Όσο η σημασία των ζητημάτων αυτών ως κριτήριο ψήφου αυξάνεται και ταυτόχρονα η τοποθέτηση των αριστερών κομμάτων δεν αλλάζει τόσο θα βλέπουν τα ποσοστά τους να μειώνονται περαιτέρω.
Όταν σε μια αγορά μειώνονται οι πελάτες τότε τα μαγαζιά αρχίζουν να δυσκολεύονται και στο τέλος κάποια κλείνουν. Και ενώ στην Ευρώπη αυτό φαίνεται να ισχύει (με τελευταίο θύμα την κοινοβουλευτική ομάδα του Linke στη Γερμανία), στην παρούσα φάση στην Ελλάδα τα αριστερά κόμματα δείχνουν να μην ακολουθούν τις τάσεις της εποχής (σε αντίθεση με κάποιες κινήσεις προσαρμογής σε κόμματα της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης). Έτσι ο αριθμός των ψηφοφόρων που ψηφίζουν αριστερά κόμματα βαίνει μειούμενος (κάτι που εμφατικά φάνηκε στις διπλές εκλογές του καλοκαιριού). Αντί όμως να βλέπουμε συνενώσεις κομμάτων και «λουκέτο» σε κάποια από αυτά παρατηρούμε νέα κόμματα να είναι έτοιμα να δημιουργηθούν, σαν η εκλογική αγορά της αριστεράς να βρίσκεται σε άνθηση.
Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι εάν, με δεδομένο το ότι το ΚΚΕ είναι και με υψηλά ποσοστά και «εκτός παιχνιδιού», δούμε ένωση των αριστερών κομμάτων που τώρα δημιουργούνται ή εάν θα περιμένουν να καταγράψουν τις δυνάμεις τους στις ευρωεκλογές και έπειτα θα γίνουν οι ζυμώσεις. Ό,τι και να συμβεί ένα είναι το δεδομένο της παρούσας στιγμής για την ελληνική αριστερά: μικραίνει η πίτα, πληθαίνουν τα πιρούνια.
