✍️ ο Απόστολος Πιστόλας
Τα δεδομένα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεκαθαρίσει σε μεγάλο βαθμό. Οι διαφωνούντες αποχώρησαν, οι δρόμοι του νέου και του παλιού χώρισαν και πλέον τραβούν διακριτές διαδρομές απευθυνόμενοι σε ξεχωριστά εκλογικά κοινά.
Από τη μία έχουμε τον νέο ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη, ο οποίος προσπαθεί να πραγματοποιήσει μια μετατόπιση του κόμματος προς το λεγόμενο κέντρο. Θεωρώ πως η «σύγχρονη πατριωτική αριστερά», στην οποία αναφέρεται συνεχώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τοποθετείται ανάμεσα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε μια σειρά ζητημάτων.
Για να φτάσει όμως να καταφέρει να περάσει στο μυαλό των ψηφοφόρων τη νέα τοποθέτηση δεν αρκεί το να λέει πως θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Απλά λέγοντάς το δε θα τον πιστέψει ο κόσμος. Θα πρέπει να δείξει με προτάσεις πολιτικής το που θέλει να πάει το κόμμα. Να πει συγκεκριμένα πράγματα, καθώς το «σύγχρονη πατριωτική αριστερά» πλέον δεν αρκεί από μόνο του.
Κι ενώ ο κύριος Κασσελάκης δείχνει πως ξέρει που πρέπει να πάει, υπάρχουν και κάποια ερωτήματα: Έχει ο κύριος Κασσελάκης την πολιτική ουσία να κάνει στο κόμμα τη μετατόπιση που έχει στο μυαλό του; Μπορεί να μετατρέψει τις λέξεις των συνθημάτων σε πολιτικές προτάσεις; Επιπλέον, έχει τις ηγετικές ικανότητες να φέρει εις πέρας αυτήν τη δύσκολη αποστολή; Μπορεί να κάνει το κόμμα του να ελαχιστοποιήσει τον επικοινωνιακό θόρυβο και να περνάει ένα και μόνο μήνυμα στους ψηφοφόρους; Προσωπικά, έχω αμφιβολίες. Αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι.
Από την άλλη η νέα κοινοβουλευτική ομάδα που βαφτίστηκε «Νέα Αριστερά» δεν είναι τίποτα άλλο από τον παλιό γνωστό ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα με τη νοοτροπία της παραδοσιακής αριστεράς στη χώρα, που βλέπει την πολιτική με τη λογική προηγούμενων δεκαετιών και όχι με τη ματιά του σήμερα. Η λέξη «νέα» στο όνομα «νέα αριστερά» ταιριάζει μόνο με την ηλικία της ηγετικής ομάδας. Όσον αφορά τη νοοτροπία ή την ενασχόληση με την πολιτική είναι δύσκολο να κατανοηθεί το τι νέο ακριβώς κομίζουν.
Όλοι τους ήταν πρωτοκλασάτα στελέχη στην κυβέρνηση 2015-2019, όλοι τους έχουν τη νοοτροπία της παλιάς παραδοσιακής αριστεράς. Αυτό που μένει να φανεί για την καινούρια κοινοβουλευτική ομάδα είναι η πραγματική απήχηση που μπορεί να έχει στην ελληνική κοινωνία. Διότι έως τώρα λάμβανε ψήφους ενώ βρισκόταν μέσα στο κέλυφος του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι λάμβανε και ψήφους εξουσίας (αυτούς που ψηφίζουν κόμμα με την προοπτική κυβέρνησης), αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μέχρι τις διπλές εκλογές του καλοκαιριού κυβερνητική εναλλακτική, και ψήφους μετριοπαθών. Πλέον θα λαμβάνουν μόνο ψήφους ιδεολογίας, οι οποίες έχουν και χαμηλό ταβάνι σε σχετικά ήρεμες περιόδους. Ποια είναι λοιπόν η πραγματική δύναμη της «Νέας Αριστεράς» στην ελληνική κοινωνία;
Τα παραπάνω ερωτήματα και για τον ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Κασσελάκη και για τους αποχωρήσαντες της «Νέας Αριστεράς» θα απαντηθούν στο δρόμο προς την κάλπη των ευρωεκλογών. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα δημιουργήσουν νέες συνθήκες, νέους συσχετισμούς δυνάμεων, οι οποίοι και θα οδηγήσουν σε νέες κινήσεις στην ελληνική εκλογική σκακιέρα, όλες πάνω στην προσπάθεια δημιουργίας ενός δευτέρου κυβερνητικού πόλου. Υπάρχει δρόμος ακόμα.
