Όταν τα ρωσικά στρατεύματα άρχισαν να πλησιάζουν στην ουκρανική πρωτεύουσα, το Κίεβο, η Αναστασία Γιαλάνσκαγια επέμενε ότι θα μείνει, ακόμη και όταν οι φίλοι και η οικογένειά της έφυγαν από την πόλη.
Η 26χρονη Ουκρανή παρέδιδε φαγητό σε ένα καταφύγιο σκύλων στην Μπούχα, 30 χιλιόμετρα έξω από το Κίεβο, την Παρασκευή, όταν πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε μαζί με δύο άνδρες, που ήταν και εκείνοι εθελοντές.
Οι φίλοι και η οικογένεια της Γιαλάνσκαγια λένε ότι το αυτοκίνητό της στοχοποιήθηκε εσκεμμένα σε κοντινή απόσταση από τα ρωσικά στρατεύματα. Το Global News, που αναδεικνύει με εκτενές ρεπορτάζ την ιστορία της, δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει τις συνθήκες του θανάτου της.
Δεν είναι γνωστό γιατί στοχοποιήθηκε, ωστόσο οι φίλοι της πιστεύουν ότι τα ρωσικά στρατεύματα σκοτώνουν άμαχους πολίτες τυχαία, ως μέσο πίεσης, για να τρομάξουν τον πληθυσμό και να υποταχθεί.
«Της ζήτησα να είναι ιδιαίτερα προσεκτική», λέει ο σύζυγός της Γιεβέν Γιαλάνσκι.
«Αλλά βοηθούσε τους πάντες γύρω της. Της ζήτησα να σκεφτεί την εκκένωση, αλλά δεν άκουσε».
Αν και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν το αρνείται, ο αριθμός των αμάχων που πέφτουν νεκροί στην Ουκρανία αυξάνεται και ο συνολικός αριθμός παραμένει ασαφής.
Από την 1η Μαρτίου, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στην Ουκρανία δήλωσε ότι έχει καταγράψει 752 απώλειες αμάχων. Την επόμενη μέρα, η Κρατική Υπηρεσία Έκτακτης Ανάγκης της Ουκρανίας είπε ότι 2.000 άμαχοι σκοτώθηκαν.
Οι φίλοι της πιστεύουν ότι σκοτώθηκε από κοντινή απόσταση
Η Γιαλάνσκαγια βοηθούσε εθελοντικά σε ένα καταφύγιο σκύλων που παρέμενε χωρίς φαγητό για τρεις ημέρες. Στην κοντινή πόλη Ιρπίν πραγματοποιούνταν μαζικές εκκενώσεις. Ρωσικές βόμβες έπεφταν. Τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν καθ’ οδόν προς το Κίεβο.
Το τελευταίο story της στο Instagram, που δημοσιεύτηκε λίγες ώρες πριν από τον θάνατό της, την δείχνει να κάθεται στο πίσω κάθισμα ενός οχήματος, χαμογελώντας στην κάμερα, δίπλα σε σακούλες με τροφή για σκύλους.
Η καλύτερη φίλη της, σήμανε τον κώδωνα του κινδύνου για τη Γιαλάνσκαγια αφού δεν είχε νέα της για αρκετές ώρες.
Μετά την κινητοποίηση, τελικά το αυτοκίνητο των τριών εθελοντών βρέθηκε, γεμάτο με σφαίρες.
Η ζημιά στο αυτοκίνητο έδειξε ότι πυροβολήθηκε από κοντινή απόσταση και από βαρύ οπλισμό.
Αν και δεν έχει υπάρξει επίσημη αναγνώριση του σώματός της, η Γιαλάνσκαγια αναγνωρίστηκε από το δίπλωμα οδήγησης και τα χαρακτηριστικά τατουάζ της. Το σώμα της παραμένει σε νεκροτομείο στο Μπούχα, επειδή οι μάχες είναι τόσο έντονες που κανείς δεν μπορεί να περάσει.
«Το να μην μπορώ να τη βοηθήσω στο τελευταίο της ταξίδι είναι πολύ οδυνηρό για μένα», λέει ο σύζυγός της.
«Ήταν από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Βοηθούσε τους φίλους και τους συγγενείς της και όποιον χρειαζόταν βοήθεια», λέει.
«Αγαπούσε τα ζώα. Είχαμε ένα σκύλο και μια γάτα. Ήταν η καλύτερη σύντροφος που είχα ποτέ».
«Θα είμαστε όλοι μαζί σύντομα, ασφαλείς και ήσυχοι»
Η Γιαλάνσκαγια, διατηρούσε ένα blog στο Telegram για να ενημερώνει τους φίλους και την οικογένειά της για τη δραστηριότητά της, καθώς βοηθούσε εθελοντικά σε όλη την περιοχή.
Το Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου, έγραψε στα ρωσικά, αφού πέρασε τη νύχτα σε ένα γκαράζ λόγω των βομβαρδισμών: «Τώρα συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να βλέπεις τους αγαπημένους σου όποτε θέλεις. Θα είμαστε όλοι μαζί σύντομα, ασφαλείς και ήσυχοι. Το πιστεύω αυτό.»
Οι φίλοι της Γιαλάνσκαγια λένε ότι «ο κόσμος πρέπει να μάθει ότι είναι ηρωίδα».
Τις προηγούμενες ημέρες, μίλησε για την εθελοντική της εργασία και για τις συνομιλίες της με τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις σε σημεία ελέγχου, λέγοντας ότι ήταν περήφανη που ήταν Ουκρανή για πρώτη φορά στη ζωή της.
Την Τρίτη, έγραψε για τη βοήθεια που πρόσφερε σε ένα νηπιαγωγείο στο Μπρόβαρι, λίγο έξω από το Κίεβο, όπου 40 παιδιά ήταν χωρίς φαγητό και πάνες, καθώς και ότι πήγε βοήθεια σε στρατιωτικό νοσοκομείο και τροφή για τους σκύλους στο καταφύγιο.
«Δεν φοβόμαστε. Είμαστε ενωμένοι όσο ποτέ άλλοτε. Βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Στεκόμαστε για ώρες στα οδοφράγματα και ευχαριστούμε όσους μας προστατεύουν», έγραψε. «Θα νικήσουμε.»
Την Πέμπτη, περιέγραψε τα σχέδιά της για την επόμενη μέρα – την ημέρα που θα πέθαινε.
“Είμαι κουρασμένη. Τρίτη μέρα στο αυτοκίνητο», έγραψε. «Δεν μπορούσα να φτάσω στο Ιρπίν. Ανατίναξαν τη γέφυρα. Αύριο θα προσπαθήσουμε να μπούμε από άλλη πλευρά».
Οι φίλοι της καταρρακώθηκαν μετά τον θάνατό της, αλλά δεν εκπλήσσονται που σκοτώθηκε βοηθώντας ανθρώπους, καθώς ήταν αυτό για το οποίο ήταν γνωστή.
Ήταν ένα «ευγενικό και στοργικό άτομο» και «μπορούσε να δώσει ενέργεια σε όλους γύρω της». Η Γιαλάνσκαγια αποφάσισε να μείνει στο Κίεβο, αν και οι φίλοι και η οικογένειά της διέφυγαν, παρά τις διαμαρτυρίες των αγαπημένων της.
«Ήταν πολύ καλός άνθρωπος, πάντα βοηθούσε τους πάντες, δεν θα έκανε τίποτα άλλο».
