Το απόλυτο χάος επικρατεί στο Μπαγκλαντές, μετά την επιδημία του δάγκειου πυρετού που έχει χτυπήσει πάνω από 200.000 πολίτες.
Στο νοσοκομείο Μούγκντα της Ντάκα, οι γιατροί δεν ξέρουν πια πού να δώσουν προτεραιότητα: τρεις από τους δέκα ορόφους του είναι γεμάτοι ασθενείς μιας άνευ προηγουμένου επιδημίας δάγκειου πυρετού, ασθένειας που μεταδίδεται από τα κουνούπια.
Ο 21χρονος Νούπουρ Άκτερ προσπαθεί να ταΐσει την μικρή του αδελφή Πάγιελ που δεν έχει όρεξη. Πριν από δύο εβδομάδες, η εξάχρονη εισήχθη εκτάκτως με ανεξέλεγκτα ρίγη.
Έκτοτε ο Νούπουρ βλέπει σημάδια βελτίωσης. Ωστόσο έχει την εντύπωση ότι η μικρή έχει αδυνατίσει.
«Πληρώνω για εξετάσεις, φάρμακα και νοσοκομειακά έξοδα με δάνειο»
Η φετινή επιδημία δάγκειου πυρετού είναι η χειρότερη που έχει καταγραφεί ποτέ στο Μπανγκλαντές, με 1.030 θανάτους και πάνω από 210.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα από τις αρχές του 2023. Την περσινή χρονιά η νόσος είχε προκαλέσει 281 θανάτους.
Τα κρούσματα δάγκειου πυρετού παρουσιάζουν αύξηση λόγω της κλιματικής αλλαγής, προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).
Η ενδημική αυτή νόσος των τροπικών περιοχών προκαλεί υψηλό πυρετό, πονοκεφάλους, ναυτίες, εμέτους, μυαλγίες και, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, αιμορραγία που μπορεί να οδηγήσουν στον θάνατο.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του νοσοκομείου Μούγκντα, Μοχάμαντ Νιαματουζαμάν, οι γενικοί ιατροί αντιμετωπίζουν τέτοιον φόρτο που αναγκάστηκαν να καλέσουν συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων για βοήθεια
«Πρόκειται για επείγουσα ανάγκη, αλλά επείγουσα ανάγκη μακράς διαρκείας» είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Οι 158 θάνατοι που κατέγραψε φέτος το νοσοκομείο είναι πενταπλάσιοι από πέρυσι.
«Σχεδόν σε κάθε σπίτι»
Πάνω από 1.000 ασθενείς, εκ των οποίων 200 με δάγκειο πυρετό, νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Μούγκντα που διαθέτει μόνο 400 κλίνες. Χιλιάδες άλλοι νοσηλεύονται σε εξωτερικά ιατρεία.
Ο 40χρονος κοσμηματοπώλης Μοχάμαντ Σάμπουζ από το προάστιο Κονάπαρα της Ντάκα, ο οποίος είχε εισαχθεί επειγόντως στο νοσοκομείο και τώρα έχει αναρρώσει, εκφράζει την ανησυχία του καθώς «σχεδόν κάθε σπίτι» στην συνοικία του έχει έναν ασθενή από δάγκειο.
«Στο εργαστήριό μου, οι τρεις από τους τέσσερις εργαζόμενους είχαν δάγκειο» λέει ο πατέρας τριών αγοριών.
Ένας από τους φίλους του που είναι γιατρός πέθανε. «Το γεγονός ότι ένας γιατρός δεν μπορούσε να σώσει τον εαυτό του με κάνει να φοβάμαι», λέει, «αν κάτι μου συμβεί σε αυτή την ηλικία, τι θα απογίνουν η οικογένειά μου και τα παιδιά μου;»
Αν και η νοσηλεία είναι δωρεάν, κάποια φάρμακα εξακολουθούν να επιβαρύνουν τους ασθενείς. Το δημόσιο κέντρο ιατρικών εξετάσεων έχει κατακλυστεί και τα ιδιωτικά εργαστήρια είναι πολύ ακριβά για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Ακόμα και στο πάτωμα νοσηλεύονται ασθενείς της επιδημίας στο νοσοκομείο Μούγκντα (Reuters)
Δάνειο για να σώσει τον γιο του
Ο 38χρονος Αμπντούλ Χακίμ, εργάτης οικοδομών, φροντίζει τον γιο του ηλικίας μόλις δύο ετών. «Την ημέρα που ο γιος μου ανέβασε πυρετό, έχασα τη δουλειά μου», είπε ο πατέρας δύο παιδιών, του οποίου ο μισθός το μόνο μέσο διαβίωσης της οικογένειας.
«Πληρώνω για εξετάσεις, φάρμακα και νοσοκομειακά έξοδα με δάνειο (…) για την θεραπεία του» συνεχίζει.
Το ένα τέταρτο των ασθενών με δάγκειο στο νοσοκομείο Μούγκντα είναι παιδιά. Συνολικά περίπου το 10% των ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους από δάγκειο είναι παιδιά κάτω των 15 ετών.
Το Μπανγκλαντές αντιμετωπίζει κρούσματα δάγκειου από τη δεκαετία του 1960, όμως η πρώτη του επιδημία ξέσπασε το 2000. Οι επιστήμονες αποδίδουν την φετινή κρίση στις ακανόνιστες βροχοπτώσεις και στις υψηλότερες θερμοκρασίες στη διάρκεια των μουσώνων, ιδανικές συνθήκες για την αναπαραγωγή των κουνουπιών.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ο δάγκειος και άλλες ασθένειες που μεταδίδονται από τα κουνούπια, εξαπλώνονται πιο γρήγορα και σε μεγαλύτερη έκταση λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Ο διευθυντής του νοσοκομείου Μούγκντα επισήμανε ότι το νοσοκομείο του δέχεται πλέον ασθενείς από αγροτικές περιοχές, στις οποίες δεν είχε εμφανιστεί ποτέ πριν δάγκειος πυρετός.
Αυτό συνέβη με τον Άλεπ Κάρι από την αγροτική περιοχή Σαριατπούρ, όπου οι υπηρεσίες υγείας έχουν φτάσει πλέον στα όριά τους.
«Σε όλη μου τη ζωή σπάνια έχω ακούσει να μιλούν γι’ αυτή την ασθένεια» λέει ο 65χρονος, η σύζυγος του οποίου επίσης νοσηλεύεται.
«Είναι η πρώτη φορά που είχαμε αυτόν τον πυρετό στο χωριό μας. Πολλοί έχουν προσβληθεί».
