Aπρίλιο του 2019 η χώρα ταλανιζόταν από το αίσθημα του απύθμενου αναζητώντας διέξοδο διαφυγής από μία κατάσταση που συγκέντρωνε όλα τα στερητικά α-, αφερεγγυότητα, αδιαλλαξία, αδιαφάνεια, και όλα τα ήδη των απωλειών: απώλεια αξιοπρέπειας, σχεδίου, οράματος και κυρίως κοινής λογικής.
Ήταν επιτακτικό το «Ζητείται Ελπίς» σε μία τελευταία, όπως ψιθύριζαν όλοι, προσπάθεια απεγκλωβισμού από μία κυβερνητική πολιτική μα κυρίως πρακτική που συνέθλιβε κάθε υγιή και συνετή δράση και σκέψη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις ευρωεκλογές του Μαίου και στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου του 2019 δεν είχε να αντιπαρατεθεί μόνο με την επικινδυνότητα του λαϊκισμού αλλά με την πραγμάτωση σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι «Υπάρχει Ελπίς» και επιτέλους αυτή η ελπίδα είναι εδώ για μία Ελλάδα που της αξίζει να είναι ενωμένη και δυνατή, για να παραφράσω το πάλαι ποτέ πασοκικό σλόγκαν.
Σε μία περίοδο που όλοι ακόμη και οι πρώην Συριζαίοι ψηφοφόροι που ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη και όχι Νέα Δημοκρατία ή καλύτερα την ΝΔ του Κυριάκου περίμεναν με χαμηλό το πήχη «ας κάνει το 10% αυτών που είπε, να ξεφύγουμε από το τέλμα», ένα τέλμα δυσοσμίας, δυστοκίας και απόλυτης ιδεοληπτικής δυσκαμψίας.
Συμπληρώνοντας 10 μήνες στην κυβέρνηση, ο Κυριάκος απέδειξε ότι είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να είναι ένας σοβαρός και φερέγγυος πολιτικός, έκανε την πιο δύσκολη επανάσταση στη χώρα μας, εκείνη του αυτονόητου, παρουσιάζοντας το κράτος ως μία καλοκουρδισμένη μηχανή, τον Έλληνα ως πολίτη με δικαιώματα και όχι ως δουλικό υπήκοο, τους θεσμούς εν λειτουργία.
Πέρα από την ιστορική τοποθέτηση γυναίκας στον ύπατο πολιτειακό θώκο, την επαναπόκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας, ο πρωθυπουργός συνεπικουρούμενος από τον έμπιστο, ευφυή, πρακτικό και άοκνο Γρηγόρη Δημητριάδη κατάφερε ίσως μία από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις στην νεώτερη ελληνική ιστορία, την αλλαγή νοοτροπίας.
Ο Έλληνας της θάλασσας και της παρέας δέχεται το ασύλληπτο να μην καπνίζει σε δημόσιους χώρους και κυρίως δέχεται το αδιανόητο να απομονωθεί για πάνω από μήνα στο σπίτι του ακούγοντας κάθε βράδυ στις 6 ένα προς εξαφάνιση τις τελευταίες δεκαετίες τύπο ανθρώπου, ένα μειλίχιο, κατηρτισμένο, ανθρώπινο καθηγητή που του μιλά με σεβασμό, ενσυναίσθηση, ειλικρίνεια μακριά από βεντετισμούς και δηθενισμούς μα γεμάτος από αγάπη για τους ηλικιωμένους και την αξία της ζωής.
O Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει τον λοιμωξιολόγο Σωτήρη Τσιόδρα και ανθρωπολογικά μία ξεχασμένη στόφα έρχεται στην οθόνη μας σε ένα καθημερινό ραντεβού που κανείς μας δεν ξεχνά.
Ο πρωθυπουργός αλλάζει τα πρότυπα: οι «celebrities” φαντάζουν ήσσονες του ολίγου, η αντιπολίτευση γυμνοτέρα του βασιλέως του παραμυθιού και οι πραγματικοί ήρωες, εκείνοι πίσω από τις μάσκες στα νοσοκομεία, στα super markets, στα μηχανάκια για delivery, στα ΜΜΜ, στα φαρμακεία ανεβαίνουν στη συνείδηση και κυρίως στη λογική μας εκεί που τους αξίζει. Οι στρατιώτες στον Έβρο, στα νησιά, οι αστυνομικοί παύουν να είναι οι υποτιμημένοι ένστολοι και γίνονται οι φύλακες – άγγελοι όχι μόνο της εθνικής μας κυριαρχίας αλλά της ζωής μας.
Η αλλαγή παραδείγματος μετουσιώνεται σε πράξη. Επιτέλους στην Ελλάδα του 2020 μπορείς να κατεβάσεις στον υπολογιστή σου το πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού σου, κάτι που ο Ολλανδός το κάνει από το 2001. Επιτέλους η Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας προστατεύει τον πολίτη και από το «πού είναι το κράτος;» ξαφνικά ή μάλλον καθόλου ξαφνικά πήγαμε στην ατομική ευθύνη του πολίτη. Επιτέλους το Υπουργείο Παιδείας παρέχει λύσεις e-learning αντιμετωπίζοντας την απουσία φυσικής διδασκαλίας. Επιτέλους η συνταγογράφηση γίνεται άυλη.
Επιτέλους η Αθήνα καθαρίζεται και οι δυτικοί, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί συνάδελφοί μου, μού ζητούν να τους ενημερώσω πότε θα ανοίξουν τα ξενοδοχεία για να κανονίσουν, κορωνοϊού επιτρέποντος, να επισκεφθούν την beautiful and safe Athens.
Από κακή, μετεξετεστέα μαθήτρια, η Ελλάδα μετατρέπεται σε κανονική χώρα. Από το «Ζητείται Ελπίς» είμαστε στη βεβαιότητα ότι «Υπάρχει Ελπίς» κυρίως γιατί εκτός από τον προγραμματισμό και τη συνέπεια, μία άλλη χιλιοειπωμένη αλλά ποδοπατημένη έννοια, η αλληλεγγύη, ετυμολογικά και σημασιολογικά περιρρέει την κοινωνική, πολιτική και οικονομική πρακτική και μετουσιώνεται στο «ατυχούντι συνάχθου» του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα.
Αναμφίβολα οι επόμενοι 10 μήνες διακυβέρνησης της χώρας μας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και κάθε χώρας σε αυτή την «κομμουνιστικού» τύπου διαμοίρανση των θανατηφόρων φορτίων του covid 19 σε όλους παντού και ανεξαιρέτως, να είναι δύσκολοι αλλά η ευκαιρία μπορεί να εξελιχθεί μεγαλύτερη από την κρίση μεσοπρόθεσμα και μακροπόθεσμα.
Γιατί η αλλαγή παραδείγματος σημαίνει αλλαγή στάσης και αυτή η μεταρρύθμιση μπορεί να μην συμπεριλαμβάνεται σε κανένα προεκλογικό πρόγραμμα, γιατί είναι βιωματική και έχει να κάνει με την νοοτροπία μας.
Οψόμεθα με αισιοδοξία..
*H Tόνια Αράχωβα είναι Φιλόλογος – Πολιτικός Επιστήμων, ΒΑ, MBA, Ms, PhDc και Μέλος του Μητρώου Στελεχών της ΝΔ. Ήταν υποψήφια στις τελευταίες ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές με τη ΝΔ.
