Όσο πάμε προς τις εκλογές, ο πρωθυπουργός θυμίζει όλο και περισσότερο έναν απελπισμένο θεατρικό επιχειρηματία: το έργο του Αριστερού δεν κόβει πλέον εισιτήρια, αλλά η σεζόν δεν έχει τελειώσει, οπότε πρέπει να βρει ένα καινούργιο έργο: θα παραστήσει τον Κεντροαριστερό και τον «προοδευτικό».
Σε αυτό το έργο θα πρέπει να χωρέσουν όλοι: πρόθυμοι κομπάρσοι που ψάχνουν μια θέση στη σκηνή, αλλά και «πιστοί», όπως για παράδειγμα ο κ. Πολάκης, που θα αναβαπτιστούν, για να χωρέσουν στη διανομή.
Το ζήτημα με τον κ. Τσίπρα είναι το εξής: για να πετύχει τους πολιτικούς του σκοπούς, δεν διστάζει να εργαλειοποιήσει και, εν τέλει, να εξευτελίσει το οτιδήποτε. Για παράδειγμα, την έννοια του «προοδευτικού». Αλήθεια, πόσο προοδευτικό είναι ένα κόμμα που εκπροσωπείται από το ήθος και το ύφος του κ. Πολάκη; Ή, αλλιώς, πόσο προοδευτικό είναι ένα κόμμα που αναδιανέμει τη μιζέρια με τη μορφή επιδομάτων και διορισμών στο κράτος για λίγους και «εκλεκτούς», προκειμένου να δημιουργεί στρατιές εκλογικών ομήρων; Η απάντηση είναι εύκολη: καθόλου.
Προοδευτικό στην Ελλάδα του 2019, μετά από τρία Μνημόνια και ειδικά μετά την οπισθοδρόμηση που βιώνουμε από το 2015 και μετά, είναι να καταθέσεις ένα σχέδιο για το μέλλον. Ένα σχέδιο που θα αφορά όλους τους Έλληνες, όχι μόνο λίγους που μπορεί να σε ψηφίσουν. Ένα σχέδιο που θα είναι συνολικό, όχι επιλεκτικό, με προφανή εκλογική στόχευση. Και, τέλος, ένα σχέδιο που θα έχει ως πρόταγμα να βγει η χώρα από το τέλμα της στασιμότητας, όχι να κάνει απλώς την παραμονή σε αυτό πιο υποφερτή.
Προοδευτικό σχέδιο για όλους τους Έλληνες, λοιπόν, είναι μόνο το πρόγραμμα που καταθέτει στον δημόσιο διάλογο η ΝΔ. Για παράδειγμα, το σχέδιο για τη δημόσια Υγεία που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες. Αξίζει όλοι οι Έλληνες να το διαβάσουν ή να αναζητήσουν στο διαδίκτυο τη σχετική παρουσίαση. Το σχέδιο της ΝΔ είναι συγκεκριμένο, πρωτοπόρο και οραματικό. Αναφέρεται σε πράγματα, με τα οποία δεν είχαμε ασχοληθεί ποτέ ξανά, σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής, στην Ελλάδα!
Για παράδειγμα, η πρόληψη. Μέχρι τώρα, όποτε μιλούσαμε για Υγεία στον πολιτικό διάλογο, μιλούσαμε μόνο για περίθαλψη, αναλώσιμα, φάρμακα, ράντζα και προσλήψεις. Όλος ο διάλογος εξαντλείτο σε αυτά. Κανείς δεν είπε μέχρι σήμερα πως κάθε ευρώ που ρίχνουμε στην πρόληψη, εξοικονομείται στο πολλαπλάσιο δημιουργώντας δημοσιονομικό χώρο που μπορεί να αξιοποιηθεί για την βελτίωση της περίθαλψης, ενώ σώζονται και περισσότερες ζωές. Κάνεις δεν είπε ποτέ πόσο κάτω από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο χρηματοδότησης είμαστε στην πρόληψη και πόσο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο είμαστε στην διογκωμένη επί «κοινωνικά ευαίσθητου» ΣΥΡΙΖΑ, ιδιωτική δαπάνη υγείας!
Μιλάμε για την υγεία με όρους 2020 και όχι με όρους 1980, όπως μιλούν οι «δήθεν» προοδευτικοί πολιτικοί μας αντίπαλοι. Μιλάμε για αξιολόγηση και από τους ίδιους τους ασθενείς. Μιλάμε για χρονοδιαγράμματα και ποσοτικοποίηση στόχων, όπως λόγου χάριν τη μείωση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, που θα συνδέονται με την αξιολόγηση των διοικητικών στελεχών της υγείας. Μιλάμε, τέλος, για ηλεκτρονική διακυβέρνηση στην υγεία, ηλεκτρονικό αρχείο ασθενούς, οριστικό τέλος με τις σφραγίδες και τα διπλότυπα στα νοσοκομεία μας!.
Οι προοδευτικοί στα λόγια, λοιπόν, αποδεικνύονται κατά τεκμήριο άκρως συντηρητικοί στην πράξη. Μόνο η ΝΔ περιγράφει αναλυτικά, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα, τι πρόκειται να κάνει μόλις αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου και απευθύνεται στη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Στις κάλπες, λοιπόν, οι πολίτες θα αποφασίσουν: θα δώσουν μια τρίτη ευκαιρία σε κάποιον που μεταμορφώνεται διαρκώς, ανάλογα με τις συνθήκες, ή μια πρώτη ευκαιρία σε κάποιον, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που περιγράφει, χωρίς φανφάρες, ένα λεπτομερές, τεκμηριωμένο και κοστολογημένο σχέδιο για την Ελλάδα των πολλών και την Ελλάδα των παιδιών μας;
Ο Νίκος Ρωμανός είναι υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στον Βόρειο Τομέα της Β’ Αθηνών
