Εκείνο που πρέπει να θυμούνται στο SPD είναι ότι τις εκλογές δεν τις κέρδισε ακριβώς το κόμμα τους, αλλά ο Όλαφ Σολτς. Αυτή είναι η συμβουλή που έσπευσαν να δώσουν, ήδη από χθες το βράδυ, οι πιο νηφάλιοι γερμανοί αναλυτές στους σοσιαλδημοκράτες.
Μπορεί η υπενθύμιση να χαλάει ελαφρώς το πάρτυ, αλλά θα τους φανεί χρήσιμη στους μήνες που έρχονται. Φαίνεται ότι οι χαμηλοί τόνοι του Όλαφ Σολτς, η τάση του να μιλάει μόνο όταν έχει κάτι να πει, αλλά και οι γκάφες των πολιτικών αντιπάλων του, έπεισαν την πλειοψηφία των γερμανών ότι ανάμεσα στους τρεις υποψήφιους, με αυτόν θα είναι περισσότερο ασφαλείς.
«Θέλω να γίνω καγκελάριος, όχι διευθυντής τσίρκου», έχει πει. Κι έτσι το SPD ξεκόλλησε τελικά από εκείνο το απογοητευτικό 15% στο οποίο παρέμενε καθηλωμένο έως τον περασμένο Ιούλιο.
Οι Πράσινοι μπορεί μεν να αύξησαν εντυπωσιακά το ποσοστό τους, αλλά δεν κατάφεραν να φτάσουν όσο ψηλά είχαν στοχεύσει. Για αυτό, σε ένα βαθμό, ευθύνεται μάλλον η ίδια η Μπέρμποκ, που όταν μπήκε προεκλογικά κάτω από τα δυνατά, ανακριτικά φώτα της δημοσιότητας, αποδείχτηκε απρόσεκτη.
Μια καταγγελία για λογοκλοπή (που ήταν περισσότερο αρπαχτή και πασάλειμμα, παρά πραγματική λογοκλοπή), το λουστράρισμα του βιογραφικού της και η αμέλεια να δηλώσει στην Εφορία ένα μικρό ποσό, της στοίχισαν σε αξιοπιστία. Πολύ χειρότερη, πάντως, ήταν η εντύπωση που έδωσε στη χώρα ο Άρμιν Λάσετ, όταν ο φακός τον συνέλαβε σκασμένο στα γέλια ενώ βρισκόταν σε επίσκεψη στους πλημμυροπαθείς, μαζί με τον Πρόεδρο Στάινμαιερ.
Και τώρα τι; Ο νυν υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος Όλαφ Σολτς είναι βέβαιος ότι οι συμπολίτες του αυτόν θέλουν στην καγκελαρία. Οι αριθμοί τον δικαιώνουν.
Ωστόσο ο Άρμιν Λάσετ ξεκαθάρισε ότι παραμένει παρών στην κούρσα για το αξίωμα. Κι αυτό παρόλο που οι Χριστιανοδημοκράτες υπέστησαν τη μεγαλύτερη ήττα στην μεταπολεμική ιστορία τους. Αξίζει εδώ να σημειώσει κανείς, ότι τις απώλειές τους δεν καρπώθηκε το εθνολαϊκιστικό, ακροδεξιό AfD, γεγονός που όλες οι πλευρές επισημαίνουν ως εξαιρετικά θετικό. Κατά τα άλλα, όμως, οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν μπροστά τους μια μακρά περίοδο ενδοσκόπησης, από αυτές που αρέσουν στους Γερμανούς.
Το πιθανότερο είναι ότι αρκετές πολιτικές καριέρες στο CDU/CSU έφτασαν χθες στο τέλος τους. Κι ο Λάσετ, παρά τη σιγουριά του ότι έχει ακόμη ελπίδες να γίνει καγκελάριος, ίσως δεν αισθάνεται τελικά και τόσο καλά.
Ποιος από όλους τους πιθανούς συνδυασμούς θα αναλάβει να αποπειραθεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των γερμανών ψηφοφόρων; Μοιάζει πιθανότερο ότι θα επικρατήσει ο «Σηματοδότης», όπως έχει βαφτιστεί μια ενδεχόμενη κυβέρνηση συνασπισμού ανάμεσα στο SPD, τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP), αλλά υπάρχει κι η «Τζαμάικα» (CDU/CSU, Πράσινοι, FDP) ή ακόμη και η «Κένυα» (SPD, CDU/CSU, Πράσινοι).
Καμιά από αυτές τις εκδοχές δεν έχει μέχρι σήμερα δοκιμαστεί σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Για όλα, όμως, υπάρχει η πρώτη φορά. Άλλωστε, το σίγουρο είναι ότι οι Γερμανοί δεν ψήφισαν απλώς για αλλαγή κυβέρνησης. Ψήφισαν για αλλαγή πολιτικής. Στην εποχή της κλιματικής αλλαγής -θέμα που οι γερμανοί ψηφοφόροι παίρνουν πάρα πολύ σοβαρά- η πρόκληση για την νέα κυβέρνηση θα είναι τεράστια.
Στην περίπτωση που επικρατήσει η πιθανότερη, για την ώρα, εκδοχή της κυβέρνησης «Σηματοδότη», θα μπορέσει ο Όλαφ Σολτς να πείσει το κεντροαριστερό κόμμα του ότι είναι καλή ιδέα να αναλάβει το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών το υπουργείο των Οικονομικών; Διότι ο αρχηγός του FDP Κρίστιαν Λίντνερ έχει δηλώσει ότι αυτό θέλει – στον ευρωπαϊκό Νότο, πάλι, απευχόμαστε μια τέτοια εξέλιξη. Το ίδιο υπουργείο διεκδικεί και ο συναρχηγός των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ – εμείς τον προτιμάμε, από κάθε άποψη, χωρίς συζήτηση.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι εκπρόσωποι των δυο αυτών, μικρότερων κομμάτων θα συναντηθούν μεταξύ τους για να ξεκινήσουν συζητήσεις προτού μπουν σε διαπραγματεύσεις με τα δυο μεγάλα κόμματα για σχηματισμό κυβέρνησης. Κατά πάσα πιθανότητα έχουν ήδη ξεκινήσει αυτές οι συζητήσεις.
Μοιάζει λογικό – οι Γερμανοί αγαπούν να κάνουν τα βήματα ένα ένα: Ξεκινώντας από τους εταίρους που έχουν μεταξύ τους τις μεγαλύτερες πολιτικές διαφορές. Από τον μεγαλύτερο κόμπο, θα πάνε μετά στους πολλούς μικρότερους. Οι Γερμανοί δεν εχθρεύονται, ούτε φοβούνται τους συμβιβασμούς, είναι ρεαλιστές. Οι υπόλοιποι θα καθίσουμε αναπαυτικά και θα περιμένουμε. Κάπου στην πορεία πρόκειται να πλήξουμε.
Μέχρι να σχηματίσουν κυβέρνηση στο Βερολίνο, η Ευρώπη θα έχει μπει στην γαλλική προεκλογική περίοδο. Η χθεσινή μέρα είχε μπόλικο σασπένς, αλλά οι εκτιμήσεις των αναλυτών θέλουν το αληθινό ευρωπαϊκό στρες τεστ να διεξάγεται τον ερχόμενο Απρίλιο στο Παρίσι.
