Είναι γνωστό ότι ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος επί πρωθυπουργίας Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος μετέχει σε διεργασίες για τη δημιουργία νέου κόμματος στο χώρο της κεντροδεξιάς (χωρίς επιτυχία για την ώρα). Είναι επίσης γνωστό ότι ο αντιπολιτευτικός του οίστρος είναι ασυγκράτητος.
Αυτό που δεν ήταν εντελώς αναμενόμενο είναι ότι στην καρδιά του Αυγούστου θα έχει τη διάθεση να τοποθετηθεί ακόμη και για την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για την ΑΟΖ. Βρήκε ενδιαφέρουσες τις θέσεις του Κοτζιά και καλεί Βαληνάκη και Συρίγο να τοποθετηθούν. Ο δεύτερος βρισκόταν πολύ κοντά στον Κώστα Καραμανλή όταν ήταν πρωθυπουργός, οπότε η πρόσκληση-πρόκληση δεν είναι καθόλου αθώα από πολιτική άποψη.
Η ανάρτηση Αντώναρου στο Facebook
Δεν έχω πάρει μέχρι στιγμής θέση για την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για πολλούς λόγους.
Κάνω όμως μερικές επισημάνσεις.
- Δεν είμαι ειδικός. Δεν μπορώ να κρίνω τη συμφωνία παρά τη δημοσιογραφική και κυβερνητική πείρα μου αφού δεν έχω δει όλη την συμφωνία και κυρίως δεν είχα μέχρι τώρα την ευκαιρία να συζητήσω το περιεχόμενό της με ανθρώπους που ξέρουν και καταλαβαίνουν. Χωρίς παρωπίδες και χωρίς κομματικές εξαρτήσεις. Δεν είναι πάντως ώρα ούτε για μεγάλους ενθουσιασμούς ούτε για θρήνους και οδυρμούς.
- Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την ιδιαίτερα (επι)κριτική προσέγγιση του πρώην ΥΠΕΞ Κοτζιά. Θα με ενδιέφερε πολύ να δω αντίκρουση των επιχειρημάτων του ( που φαίνονται εν πολλοί βάσιμα με πρώτη ματιά) από άλλους ειδικούς. Θα ήθελα να ακούσω τους καθηγητές Βαληνάκη και Συρίγο φερ ειπείν.
- Αντιλαμβάνομαι και πιστεύω διαχρονικά ότι διπλωματία και άσκηση εξωτερικής πολιτικής σημαίνουν πάρε-δώσε με κατάληξη έναν συμβιβασμό που πρέπει να προσλαμβάνεται ως έντιμη και ικανοποιητική λύση από όλα τα μέρη που παίρνουν μέρος σε μια διαπραγμάτευση. Άρα ακραίες μαξιμαλιστικές λύσεις μπορεί να εξυπηρετούν ακραίες φωνές για άγρα ψήφων και το θυμικό κάποιων, δεν πιστεύω όμως ότι έτσι εξυπηρετείται το εθνικό συμφέρον. Από την άλλη: Δεν είμαι σε καμία περίπτωση οπαδός της ακινησίας στην εξωτερική πολιτική, αλλά ούτε της βιαστικής επίλυσης υπαρκτών διαφορών.
- Εν προκειμένω εκτός από μια διπλωματική έχουμε προφανώς και μία κίνηση ( ίσως αιφνιδιασμού προς την Τουρκία) με σαφώς τακτικό χαρακτήρα. Τι εννοώ: Η ελληνική πλευρά θέλησε να “εμβολίσει” την τουρκολιβυκή συμφωνία αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και θέλοντας να στείλει το μήνυμα ότι “η Ελλάδα δεν υποχωρεί”. Ως εδώ καλά. Φθάνει βέβαια αυτή η μερική οριοθέτηση να μην εξισώνεται με την οριστική κι εθνικά ενδεχομένως βλαπτική εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών συμφερόντων και δικαιωμάτων, και μάλιστα με ανέκκλητο τρόπο, όπως επισημαίνουν οι επικριτές της συμφωνίας.
- Η Τουρκία αντέδρασε ( όχι προς έκπληξη μου) με έντονη κριτική, ματαίωση των προγραμματισμένων διμερών διερευνητικών συνομιλιών κι απειλή διενέργειας ερευνών που είχε αναστείλει ως “κίνηση καλής θέλησης”. Σημαίνει αυτό την απαρχή νέων εντάσεων; Ενδεχομένως ναι. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να επιδείξει την αποφασιστικότητα που επέδειξε και στο πρόσφατο παρελθόν. Θα είναι θλιβερό αν αποδειχθεί ότι όλες αυτές εξελίξεις εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ενδεχομένως προαποφασισμένης διαδικασίας για να καθίσει η Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εφ όλης της υλής. Σε αυτή την περίπτωση απλά θα επιβεβαιωθούν οι φόβοι και οι αιτιάσεις των επικριτών της πρόσφατης συμφωνίας.
Αν χρειασθεί, θα επανέλθω.
