Τώρα που, κάπως, έπεσαν οι τόνοι μετά την απόφαση της Φώφης Γεννήματα να καρατομήσει τον Ανδρέα Λοβέρδο από τη θέση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου, ορισμένα πράγματα είναι σαφέστερα. Και οι αριθμοί από όλες τις κυλιόμενες μετρήσεις είναι εξαιρετικά διαφωτιστικοί ως προς το πόσα λάθη κάνει η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ.
Ευτυχώς η κ. Γεννήματα δεν έχει τσιμπήσει στο παραμύθι της προοδευτικής διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, για την οποία κανένας δεν ενδιαφέρεται, ούτε είναι προτεραιότητα των πολιτών, οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν να κάνουν με έναν…ακροδεξιό μπαμπούλα. Αλλά την ίδια ώρα, 2/3 ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ θα ήθελα, μελλοντικά, μια συνεργασία με τη ΝΔ, ενώ η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ικανοποιημένη με τη θητεία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία και τον θεωρούν καταλληλότερο πρωθυπουργό. Τώρα, τι σύμπλεγμα είναι αυτό, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…
Το ζήτημα είναι το εξής: όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η στρατηγική πρόθεση της κ. Γεννήματα είναι ένα “μικρό ΚΙΝΑΛ”, αυτόνομο μεν και με κάποιον λόγο, αλλά μικρό και απολύτως ελεγχόμενο. Τα περί «κανονικής αξιωματικής αντιπολίτευσης» είναι αστειότητες. Γιατί, σε επίπεδο προτάσεων μπορεί το ΚΙΝΑΛ να είναι ένα σοβαρό κόμμα, αλλά δεν παύει να είναι ένα μικρό κόμμα. Ένα κόμμα με γηρασμένη βάση, ανύπαρκτο στους κάτω των 40 και στα περισσότερα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας. Αν αυτά δεν προβληματίζουν την κ. Γεννήματα και τους συν αυτή, τότε δεν θα πρέπει να προβληματίζουν κανέναν άλλον.
Όλα αυτά είναι ορισμένες βασικές διαπιστώσεις. Από εδώ και πέρα, Λοβέρδος και Ανδρουλάκης ας κάνουν τους λογαριασμούς τους και ας συντονιστούν, για να μην «χαρίσουν» πάλι, μετά από αυτή την τετραετία που πέρασε, το κόμμα στην κ. Γεννήματα.
Ο εξ απορρήτων
ΚΙΝΑΛ: Κακό χωριό τα λίγα σπίτια
