Πριν τις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ είχα γράψει πως ο μόνος εκ των υποψηφίων που θα μπορούσε να οδηγήσει το κόμμα από τη θέση του ακολούθου, στην οποία βρίσκεται τα τελευταία 10 χρόνια, σε αυτή του διεκδικητή ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αυτή η διαπίστωση βασίστηκε στην τοποθέτηση του υποψηφίου και την ελπίδα που έδινε σε συγκεκριμένες ομάδες του εκλογικού σώματος. Αυτό φάνηκε όταν εξελέγη, όπου αμέσως το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε σε δημοσκοπική άνοδο λαμβάνοντας (δημοσκοπικές) ψήφους από δύο μεριές. Και από ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ που είχαν δυσαρεστηθεί με την αντιπολίτευση του Αλέξη Τσίπρα (και σε ουσία και σε τρόπο επικοινωνίας) αλλά και από ψηφοφόρους που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία το 2019 μόνο και μόνο για να φύγει από την κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ψηφοφόρους δηλαδή του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Έτσι, τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ διπλασιάστηκαν πολύ γρήγορα.
Το επόμενο βήμα όμως που έπρεπε να ακολουθήσει ήταν το πιο δύσκολο. Για να μπορέσει να περάσει από τη θέση του ακολούθου σε αυτή του διεκδικητή θα έπρεπε να μπει στο μυαλό συγκεκριμένων ομάδων ψηφοφόρων ως κυβερνητική εναλλακτική. Για να γίνει αυτό ήταν αναγκαίο το χτίσιμο ηγετικού προφίλ πατώντας πάνω σε συγκεκριμένη στρατηγική. Προφανώς και για να συμβεί κάτι τέτοιο απαιτείται είτε ένα σημαντικό γεγονός που θα τον βοηθήσει είτε/και χρόνος. Επιπροσθέτως χρειάζεται και ένα πλαίσιο που θα ευνοεί μια τέτοια προσπάθεια. Από την εκλογή του και έπειτα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ακολούθησε στρατηγική που θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε ρόλο διεκδικητή. Ούτε ο λόγος που χρησιμοποιούσε ήταν ο ενδεδειγμένος όμως ούτε και ορισμένες τοποθετήσεις του τον βοηθούσαν. Υπήρχαν φορές μάλιστα όπου στελέχη του ΠΑΣΟΚ εμφανιζόταν έχοντας 2 διαφορετικές θέσεις στο ίδιο ζήτημα θολώνοντας το μήνυμα. Έπειτα η έναρξη του πολέμου και η άνοδος των τιμών στην ενέργεια, που πλέον οδηγεί σε κρίση αγοραστικής δύναμης, δυσχέρανε ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Δημιούργησε ένα πλαίσιο που δεν ευνοούσε τον τρόπο αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ αλλά αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα. Με το χρόνο το ΠΑΣΟΚ άρχισε να δείχνει σημάδια κάμψης και η παγωμένη λίμνη του ελληνικού εκλογικού σκηνικού έδειχνε να ξαναπαγώνει. Μέχρι την περασμένη Παρασκευή.
Το θέμα της παρακολούθησης του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ είναι η πρώτη εσωτερική και θεσμική κρίση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Μπορεί στη θητεία της έως τώρα να έχει αντιμετωπίσει μεγάλες κρίσεις, όλες όμως (πλην των πυρκαγιών) ήταν εξωγενείς. Καμία εξ αυτών δεν ήταν θεσμική. Στο επίκεντρο της νέας αυτής κρίσης βρίσκεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Οι τελευταίες ημέρες δηλαδή είναι η πρώτη φορά τα τελευταία 10 χρόνια όπου στο πλαίσιο που διαμορφώνεται δεν πρωταγωνιστεί ο Αλέξης Τσίπρας. Η πρώτη φορά που, έστω για λίγες ημέρες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συγκρούεται με τον Πρωθυπουργό ενώ ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κομπάρσος της υπόθεσης. Μάλιστα στο πλαίσιο κυριαρχεί η δημοκρατία και οι θεσμοί. Εκεί δηλαδή που για ένα κεντρώο κοινό το ΠΑΣΟΚ υπερέχει και της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ευνοηθεί όμως και από την κακή επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης από την κυβέρνηση. Όσο η υπόθεση αυτή κρατάει, η σύγκρουση είναι μεταξύ Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη και ο δεύτερος κερδίζει πόντους σε αυτήν σε ένα κοινό τόσο περισσότερο θα φτάνει στο στόχο του, που δεν είναι άλλος από το φανεί ως ο ηγέτης της αντιπολίτευσης.
Το ερώτημα είναι βέβαια ένα: πόσο θα αντέξει αυτό το θέμα στην επιφάνεια με τον Νίκο Ανδρουλάκη στο επίκεντρο; Και αυτό διότι όπως έχει αναφερθεί πιο πάνω η επίτευξη αυτού του στόχου (ηγέτης αντιπολίτευσης) απαιτεί χρόνο. Εάν λοιπόν το θέμα κρατήσει στα ΜΜΕ λίγες ημέρες δε θα είναι αρκετές για να το καταφέρει. Εάν όμως πάμε με αυτό στις συζητήσεις μέχρι τη ΔΕΘ τότε λογικά θα φανεί και δημοσκοπικά μια, έστω μικρή αρχικά, άνοδος του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια ύστερα θα πρέπει να περάσει η σύγκρουση με τον Πρωθυπουργό και σε άλλα θέματα ώστε να ενισχύσει το προφίλ του. Το σίγουρο είναι πως η παρούσα κατάσταση αποτελεί μια ευκαιρία για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Την οποία δεν πρέπει να αφήσει να πάει χαμένη. Διότι εάν μπει με αυτήν μέσα στο δύσκολο χειμώνα που έρχεται ο πάγος θα λιώσει και σε άλλα σημεία της λίμνης και ο ίδιος θα ευνοηθεί εκλογικά ακόμα περισσότερο.
