Στη Σουηδία το κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών κατάφερε να λάβει τη δεύτερη θέση στις εκλογές της 11ης Σεπτεμβρίου και να ρίξει από εκεί τους μετριοπαθείς (κατείχαν τη θέση από το 1979). Με την άνοδό τους (3 μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές) ο κεντροδεξιός συνασπισμός έλαβε την πλειοψηφία και βρίσκεται στο δρόμο για σχηματισμό κυβέρνησης. Στην Ιταλία όλοι περιμένουν πως στις εκλογές της Κυριακής ο κεντροδεξιός συνασπισμός των Αδελφών Ιταλών, Λέγκας και Φόρζα Ιτάλια θα λάβει άνω του 40%, θα σαρώσει στις βουλευτικές θέσεις με το νέο πλειοψηφικό σύστημα (37% των θέσεων στη Βουλή) και θα σχηματίσει κυβέρνηση με σχετικά άνετη πλειοψηφία. Κάποιος παρατηρητής θα μπορούσε να πει πως, αφού και οι δύο έχουν παρόμοια τοποθέτηση στην εκλογική αγορά για τη χώρα τους και ανεβαίνουν το ίδιο χρονικό διάστημα, πρόκειται για ίδιες περιπτώσεις. Όντως έτσι φαίνεται. Όμως αυτό στην πραγματικότητα δεν ισχύει.
Στη Σουηδία κυριότερο θέμα για του ψηφοφόρους είναι το επίπεδο της δημόσιας υγείας. Δεύτερο και τρίτο όμως είναι η εγκληματικότητα και το μεταναστευτκό/ενσωμάτωση. Και τα δύο θεωρούνται ως σημαντικά θέματα από άνω του 50% των Σουηδών ψηφοφόρων. Εάν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους θα πρέπει να πούμε ότι η φιλελεύθερη Σουηδία, η χώρα με μία από τις πιο ανεκτικές πολιτικές στη μετανάστευση, μαστίζεται από την εγκληματικότητα. Άλλωστε το έχει παραδεχθεί και η απερχόμενη πρωθυπουργός της χώρας πρόσφατα όταν είπε πως «η ένταξη των μεταναστών απέτυχε». Οι βιασμοί, τα βίαια επεισόδιά και οι ένοπλες επιθέσεις έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό και τα περισσότερα εγκλήματα αυτού του είδους γίνονται από μετανάστες που προέρχονται από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόβλημα της Σουηδίας σε αυτόν τον τομέα υπερβαίνει αυτό άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Έτσι σε μεγάλο βαθμό η άνοδος των Σουηδών Δημοκρατών βασίζεται στο συνδυασμό εγκληματικότητας και μεταναστευτικού.
Από την άλλη στην Ιταλία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πρώτον, δεν πρόκειται για κάποια άνοδο ενός δεξιού κόμματος με πτώση κάποιου κεντροδεξιού, όπως στη Σουηδία. Δεν είναι δηλαδή μια πρόσφατη μεταστροφή πολιτών/ψηφοφόρων προς τα δεξιά. Αυτό που συμβαίνει είναι πως ο αντισυμβατικός δεξιός Σαλβίνι ξεφουσκώνει ενώ παράλληλα φουσκώνει η επίσης αντισυμβατική δεξιά Μελόνι. Ας μην ξεχνάμε πως δύο χρόνια πριν η Λέγκα του Σαλβίνι βρισκόταν στο 35%+ και έμοιαζε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Η επιλογή του όμως για συμμετοχή σε κυβέρνηση με τα 5 αστέρια και όλες οι σημαντικές κινήσεις του από εκεί και έπειτα δημιούργησαν δυσαρέσκεια σε ψηφοφόρους (και δυνητικούς ψηφοφόρους). Από την άλλη οι Αδελφοί Ιταλοί της Μελόνι έμειναν εκτός κυβέρνησης. Με παρόμοια τοποθέτηση στην εκλογική αγορά και με σωστές στρατηγικές κινήσεις από πλευράς Μελόνι ήταν αναμενόμενο να μαζέψουν σχετικά εύκολα τις ψήφους δυσαρέσκειας. Η διαφορά βέβαια που αναμένεται την Κυριακή των εκλογών μεταξύ των δύο κομμάτων είναι άνω του διπλού σκορ. Το άνοιγμα της ψαλίδας συνέβη κυρίως τις τελευταίες εβδομάδες όπου οι ψηφοφόροι δείχνουν να πηγαίνουν προς τα πρώτα κόμματα των δύο σχηματισμών (αλλά υπάρχει και σημαντική άνοδος των 5 αστεριών). Ένα δεύτερο διαφορετικό στοιχείο μεταξύ Σουηδίας και Ιταλίας είναι πως σαφώς το μεταναστευτικό παίζει ρόλο για μια μερίδα ψηφοφόρων αλλά η οικονομία μέσω της πρόσφατης κρίσης και της ακρίβειας θεωρείται σημαντικότερο θέμα. Άρα και επηρεάζει πολύ περισσότερο από ότι στη Σουηδία την εκλογική αγορά.
Έτσι ενώ έχουμε δύο φαινόμενα που μοιάζουν ίδια εάν παρατηρηθούν καλύτερα είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για διαφορετικά. Μπορεί όλες οι χώρες να αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα του μάκρο περιβάλλοντος αλλά το πως αυτό αντιμετωπίζεται από την κοινωνία κάθε μιας και το εάν, πως και σε ποιο βαθμό επηρεάζει την εκλογική αγορά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Έτσι δε θα πρέπει να γίνονται γενικεύσεις αλλά κάθε χώρα να μελετάται ξεχωριστά.
