Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ τελείωσαν και τα αποτελέσματα ανακοινώνονται, σε κάποιες πολιτείες γρηγορότερα από ότι σε άλλες. Οριστικά αποτελέσματα λοιπόν δεν υπάρχουν ακόμα, όμως έχουμε αρκετά στα χέρια μας ώστε να βγάλουμε μερικά βασικά αλλά σημαντικά συμπεράσματα. Το κύριο συμπέρασμα είναι πως το κόκκινο κύμα δεν ήρθε. Για να ακριβολογώ ήρθε μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως για παράδειγμα η Φλόριντα. Έτσι η Πενσυλβάνια (στη σημαντικότητα της οποίας έχουμε πολλές φορές αναφερθεί κατά την προεκλογική περίοδο) άλλαξε χέρια με την εκλογή του Φέτερμαν, πράγμα που σημαίνει πως πλέον οι Ρεπουμπλικάνοι θα χρειαστούν να κερδίσουν μία από της Νεβάδα και Αριζόνα (οι οποίες ακόμα αργούν να ανακοινώσουν αποτελέσματα) ώστε να έχουν ελπίδες να κερδίσουν τον έλεγχο της Γερουσίας στις 6/12 μετά τις επαναληπτικές εκλογές στη Τζόρτζια (κανείς εκ των υποψηφίων δε έφτασε το 50%). Το γεγονός ότι δεν είχαμε κόκκινο κύμα φαίνεται και στα αποτελέσματα της Βουλής των Αντιπροσώπων όπου ναι μεν το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων πάιρνει τον έλεγχο, αλλά όχι με τη διαφορά πο αναμενόταν από τις δημοσκοπήσεις (οι εκτιμήσεις δίνουν 220 θέσεις στο κόμμα των Ρεπολυμπλικάνων – χρειάζονται 218 για την πλειοψηφία).
Το μεγάλο ερώτημα πλέον είναι: γιατί δεν ήρθε, εάν όχι ένα κόκκινο κύμα, τουλάχιστον μια καθαρή κόκκινη νίκη. Πολλοί θα μιλήσουν για κακές επιλογές Τραμπ σε υποψηφίους. Ισχύεισε σημαντικό βαθμό, όμως αυτό ίσχυε και στις δημοσκοπήσεις. Με αυτούς ανέμεναν το κόκκινο κύμα. Αυτό που θεωρώ πως έχει συμβεί, και το λέω δίχως να έχω όλα τα απαραίτητα δεδομένα στα χέρια μου – άρα μπορεί να σφάλλω, είναι πως υποτιμήθηκε η Gen Z (οι ψηφοφόροι γεννημένοι μετά το 1995). Η πλειοψηφία των συγκεκριμένων ψηφοφόρων συνήθως απείχε από τις εκλογικές διαδικασίες. Όσοι όμως πηγαίνουν στην κάλπη ψηφίζουν σε μεγάλη πλειοψηφία τους Δημοκρατικούς (στις συγκεκριμένες εκλογές με διαφορά άνω των 20 μονάδων). Τα exit polls έδειξαν αυξημένη σημαντικότητα (σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις που το έδειχναν να βρίσκεται σε ύφεση) του θέματος των αμβλώσεων ως κριτήριο ψήφου. Αυτή η αύξηση της σημαντικότητας από κάπου ήρθε. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν αύξηση της συμμετοχής των ψηφοφόρων της Gen Z η οποία μπορεί να σχετίζεται με αυτό.
Φαίνεται δηλαδή πως αυτή τη φορά οι Δημοκρατικοί κατάφεραν να τους κινυητοποιήσουν. Πώς το κατάφεραν; Με το θέμα των αμβλώσεων και αυτό της προστασίας της Δημοκρατίας. Μια πρόσφατη έρευνα του Χαρβαρντ έδειξε πως μπορεί να θεωρούν σημαντικό τον πληθωρισμό (45% πρώτο ή δευτερο σε σημαντικότητα θέμα), όμως οι αμβλώσεις και οι προστασία της δημοκρατίας ακολουθούν από κοντά (33% και 30%). Εάν βγάλουμε από το σύνολο όσους είναι πιστοί ψηφοφόροι του Ρεπουμπλικανικού κόμματος τότε τα ποσοστά αυτά ανεβαίνουν. Σε αυτά τα δύο ζητήματα βάσισαν το προεκλογικό τους αφήγημα οι Δημοκρατικοί. Και μπορεί για την πλειοψηφία το αφήγημα αυτό να είναι μακριά από τα θέλω τους, για τη Gen Ζ, όμως χτυπάει τον πυρήνα των αξιών της. Εδώ αξίζει να αναφερθεί πως τα δύο χαρακτηρηστικά που τα exit polls έδειξαν πως οι ψηφοφόροι, γενικά, επιθυμούν από τον υποψήφιο είναι η αξιοπιστία/ακεραιότητα και το να έχουν κοινές αξίες. Κινητοποιήθηκαν δηλαδή από τις κοινές αξίες που έδειξε το κόμμα των Δημοκρατικών να έχει με αυτούς.
Μπορεί η Νεβάδα να γυρίσει προς Ρεπουμπλικανούς και να κερδίσουν την Τζόρτζια το Δεκέμβριο και άρα τον έλεγχο της Γερουσίας και κατ’ επέκταση του Κογκρέσου. Μπορεί τελικά να πάρουν 222 θέσεις στη Βουλή. Αυτό που φαίνεται όμως είναι πως η Gen Z σταμάτησε ένα κόκκινο κύμα που αναμενόταν. Το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το 2024 θα φανεί στην πορεία.
