Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει δικαιολογημένη τη σύλληψη του Πέτρου Τατσόπουλου, θα ήταν αν στο Α.Τ. Ομόνοιας υπηρετεί κάποιος ζηλιάρης σύζυγος, ο οποίος πήρε τοις μετρητοίς τη δήλωση περί “μισής Αθήνας”. Κατά τ’ άλλά και σκεπτόμενος κανείς σοβαρά το τι συνέβη χθες στον συγγραφέα, μπορεί να συμπεράνει πολλά για το βαθμό γελοιότητας στη λειτουργία του κράτους μας.
Διότι συνελήφθη ένας άνθρωπος, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει μια στοιχειώδης αξιολόγηση της καταγγελίας. Ο ορθολογισμός της ανάρτησής Τατσόπουλου είναι αδιαμφισβήτητος σε αντίθεση με τη μεσαιωνικού τύπου αντίληψη περί ιατρικής και θείας παρέμβασης, βάσει της οποίας δόθηκε η εντολή για τη σύλληψη.
Οι πιο “πονηρεμένοι” θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι ο Τατσόπουλος πληρώθηκε με το ίδιο νόμισμα. Ο Καμπούρης χρησιμοποίησε με προβοκατόρικο τρόπο το νόμο, για να μαθευτεί παντού ότι θα είναι υποψήφιος. Όπως περίπου προβοκατόρικα ο ίδιος ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τα media για να εκφράσει τις (για κάποιους) αιρετικές του απόψεις και να παραμένει στη δημοσιότητα. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση, το κράτος και οι μηχανισμοί του, δεν δικαιολογούνται αν γίνονται μέρος μιας πιθανής προβοκάτσιας με πολιτικές προεκτάσεις.
Επιπρόσθετα, αν όσα έγραψε ο Τατσόπουλος, εμπίπτουν στις διατάξεις περί συκοφαντικής δυσφήμισης, τι θα έπρεπε να πει κανείς για τις χυδαιότητες που αναρτώνται κάθε μέρα στα περίπτερα από φυλλάδες που θεωρούν ότι κάνουν αποκαλυπτική δημοσιογραφία κατονομάζοντας όποιον θέλουν να εκβιάσουν ως παιδεραστή, αδερφή, γιδοκλέφτη ή δεν ξέρω τι άλλο;
Θα πρέπει επίσης να μας απασχολήσει γιατί οι μηχανισμοί του κράτους δεν λειτουργήσαν (έστω και χωρίς τα αστραπιαία αντανακλαστικά της σύλληψης Τατσόπουλου) όταν χρησιμοποιήθηκε ο εθνικός πόρος των συχνοτήτων για να γίνουν διάσημοι άνθρωποι οι οποίοι γελοιοποιούσαν συνανθρώπους μας ή εξαπατούσαν τους πολίτες μέσα από τηλεοπτικά προγράμματα-σκουπίδια. Ακόμη το κάνουν.
Όσο για τον αντιρατσιστικό νόμο, προσωπικά και στο βαθμό που κατανοώ τις διατάξεις του, μου μοιάζει πιο γελοίος και από την κατάχρηση της πολιτικής ορθότητας. Στα απαίδευτα μάτια μου, μοιάζει σαν ένα εργαλείο για να μπορούν οι φανατικοί (και συνήθως καλοπληρωμένοι από κάποιο κόμμα ή φορέα, αργόσχολοι) να φιμώνουν τις αντίθετες φωνές.
Κατανοώ φυσικά ότι οι απόψεις Τατσόπουλου ενοχλούν διάφορους φανατικούς. Από φανατικούς φασίστες μέχρι θρησκόληπτους και από απατεώνες αριστερούς μέχρι χούλιγκανς. Αυτός όμως δεν είναι επαρκής λόγος για να καταχρώνται την όποια εξουσία έχουν όσοι συμφώνησαν στη σύλληψή του. Ακόμη χειρότερα αν οι ίδιοι οι φανατικοί βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, κάτι δεν πάει καλά με την “αξιολόγηση” στο Δημόσιο.
Αυτό που δεν κατανοώ είναι γιατί η Κυβέρνηση δεν δείχνει αντανακλαστικά τέτοια ώστε να καταδικάσει άμεσα και έμπρακτα όσους συμμετείχαν σ’ αυτή τη γελοιότητα. Από πιθανή εμπλοκή δικαστικών λειτουργών μέχρι φυσικά τους αστυνομικούς του διαβόητου Α.Τ. Ομονοίας, για το οποίο έχουν ακουστεί χιλιάδες παλαβές ιστορίες.
Δεν το κατανοώ, ιδίως καθώς μέλη της Κυβέρνησης έχουν δείξει στο πολύ πρόσφατο παρελθόν μια αγάπη για τους αστέρες της Trash TV και κατόπιν όσων ακολούθησαν τις εντυπωσιακά γελοίες αποκαλύψεις, υπέθετα ότι θα είναι πολύ προσεκτικοί. Πιθανόν να θεωρούν δικαίωμα τους να συναγελάζονται με σκουπίδια της TV και τις “παρέες” τους. Ακόμη και αν είναι ποινικοί.
Δεν υπονοώ, ούτε θέλω να φαντάζομαι ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε κάποιου τύπου παρέμβαση. Όμως όλοι γνωρίζουμε ποιοι και πόσο σοβαροφανείς είχαν εμπλοκή στην υπόθεση του έτερου τηλεαστέρα, ο οποίος βρέθηκε για λίγο στη “μπουζού”.
