Οι μετρήσεις των τάσεων της MRB που δημοσιεύτηκαν χθες δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το που βρισκόμαστε όσον αφορά το πολιτικό σκηνικό στη χώρα.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών φαίνεται αποτελούν νέα βάση, με τη Νέα Δημοκρατία να «αγκομαχά» να φτάσει το 30%. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ μέσα στην περιδίνηση που βρίσκονται δε μπορούν να ξεκολλήσουν από χαμηλές πτήσεις, ενώ Ελληνική Λύση και ΚΚΕ έχουν σταθεροποιηθεί λίγο κάτω από το διψήφιο ποσοστό και στην «ουρά» υπάρχει η προσπάθεια έξι κομμάτων να εισέλθουν στη Βουλή.
Όμως δεν είναι αυτά τα στοιχεία τα πιο σημαντικά. Τα πιο σημαντικά έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα των πολιτών αλλά και με τις ρωγμές στο βαρύ όπλο της Νέας Δημοκρατίας, που πλέον είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μόλις το 11% πιστεύει πως τα πράγματα πάνε καλά στη χώρα σε αντίθεση με το 65% που πιστεύει το αντίθετο. Το τελευταίο είναι μια αύξηση 9 μονάδων από την έρευνα της ίδιας εταιρίας 6 μήνες πριν. Τα συναισθήματα του φόβου, της οργής και της απογοήτευσης κυριαρχούν με ανοδικές τάσεις. Αντίθετα σε πτωτική τάση βρίσκονται τα θετικά συναισθήματα τις ελπίδας και της σιγουριάς.
Ταυτόχρονα οι θετικές γνώμες για τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχουν περιοριστεί από το 40% στο 31%, ενώ στην ικανότητα διακυβέρνησης το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας πέφτει από το 38% στο 29%. Τέλος στην ικανότητα για πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δέχεται πλήγμα αφού από το 39,2% του Δεκεμβρίου πλέον βρίσκεται στο 29,1% χάνοντας ουσιαστικά 10 μονάδες. Όπως φαίνεται, η Νέα Δημοκρατία και ο αρχηγός της μετά το 41% έρχονται να ισορροπήσουν στα ποσοστά της κάλπης των ευρωεκλογών. Αυτό είναι σημαντικό πλήγμα καθώς η κύρια άποψη που επικρατούσε ήταν πως σε κάλπη εθνικών εκλογών τα ποσοστά θα ήταν αυτονοήτως αυξημένα (κάτι που είναι μεν πιθανό αλλά πλέον θα πρέπει να κερδηθεί).
Το σημαντικότερο ίσως στοιχείο της δημοσκόπησης της MRB είναι πως όσες μονάδες έχασε σε καταλληλότητα για πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις κέρδισε ο «κανένας», ο οποίος και έχει φτάσει πλέον στο 40%. Αυτό είναι το μεγαλύτερο καμπανάκι για τον πρωθυπουργό. Διότι μπορεί μεν να δείχνει πως οι σημερινοί αντίπαλοί του δε λαμβάνουν από την πτώση του και δεν τον απειλούν, αλλά φανερώνει σημαντικές ρωγμές στο ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) το οποίο, μετά την απομάκρυνσή του από τις παραδοσιακές αξίες της παράταξής του, είναι το μόνο όπλο που του έχει απομείνει. Επίσης το 40% του κανένα, και όσο περισσότερο αυτό μεγαλώνει, δηλώνει πως μόλις βρεθεί κυβερνητική εναλλακτική (νέος παίκτης ή κάποιος από τους υφιστάμενους πείσει) τότε θα έχουμε γρήγορα μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό.
Τα δεδομένα λένε πως, παρόλη την μεγάλη διαφορά σε πρόθεση ψήφου από τον δεύτερο και όσο κι εάν φαίνεται σε κάποιους παράξενο, είναι πολύ πιθανό να βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της απόλυτης κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μια κυριαρχία που ήδη κρατάει 8 χρόνια δημοσκοπικά (από τη στιγμή που εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει βρεθεί πίσω σε δημοσκόπηση). Το ότι όμως βρισκόμαστε εκεί δε σημαίνει πως αυτό το τέλος θα έρθει πολύ σύντομα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει να δώσει μια μάχη με το χρόνο. Να γυρίσει την κατάσταση υπέρ του (δύσκολο μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησης) πριν ο κανένας λάβει όνομα. Μετά θα είναι αργά και θα έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η αλήθεια όμως είναι πως τα δεδομένα δεν είναι υπέρ του. Συνήθως όταν αρχίζεις και χάνεις από τον κανένα η ώρα που εκείνος θα πάρει όνομα δεν αργεί.
