Ο συγγραφέας, Στάθης Καλύβας, σε ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλέκει τα εγκώμια του εκλιπόντα πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη.
Όπως αναφέρει στην ανάρτηση του στο Facebook, σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στο Ευρώ «Προφανώς η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για το ευρώ το 2002 (όπως δεν ήταν έτοιμη και για την ΕΟΚ το 1981), αλλά καμμιά φορά στα τρένα πρέπει να ανεβαίνεις όταν περνούν και όχι όταν είσαι έτοιμος».
Παράλληλα, αναφέρει για τον πρώην πρωθυπουργό «Από την αδράνεια, τον κυνισμό και την οπισθοδρόμηση, προτιμώ εκατό φορές το αδέξιο άλμα. Και επομένως, τον Σημίτη».
Γράφει ο Στάθης Καλύβας:
Αν σε ενοχλεί το μετρημένο και προσγειωμένο ύφος και φαντασιώνεσαι τους πολιτικούς σου δημεγέρτες, αν πιστεύεις πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που της ταιριάζουν περισσότερο τα περήφανα αλώνια από τα ψυχρά σαλόνια, αν αρνείσαι να καταλάβεις “τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί” και δεν μπορείς να αντιληφθείς την βαρύτητα των “νοικοκυρεμένων” δημόσιων οικονομικών γιατί σε μαγεύει το “πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία και πώς η ιστορία γίνεται σιωπή” (ό,τι και να σημαίνει αυτό), τότε θα απορρίψεις τον Σημίτη, και μάλιστα με βδελυγμία όπως κάνουν πολλοί, οι περισσότεροι ίσως Έλληνες. Προφανώς η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για το ευρώ το 2002 (όπως δεν ήταν έτοιμη και για την ΕΟΚ το 1981), αλλά καμμιά φορά στα τρένα πρέπει να ανεβαίνεις όταν περνούν και όχι όταν είσαι έτοιμος.
Προφανώς έγιναν πολλά πράγματα λάθος και στραβά: διαφθορά και διαπλοκή, υποχώρηση στην μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Όταν όμως το πολιτικό σου εργαλείο λέγεται ΠΑΣΟΚ, τα περιθώρια σου είναι περιορισμένα. Προχωράς με αυτά που έχεις ή δεν προχωράς καθόλου. Και αν αυτό είναι χειρότερο από το να τα κάνεις όλα σωστά δίχως λάθη και στραβά, είναι πάντως απείρως καλύτερο από το να μην κάνεις τίποτα. Στην Ελλάδα, το πρόβλημα είναι λιγότερο πως προσπαθούμε να κάνουμε υπερβάσεις δίχως να είμαστε έτοιμοι, και περισσότερο πως δεν τολμάμε καν να φανταστούμε τις υπερβάσεις γιατί θεωρούμε, σωστά μερικές φορές και λάθος πολλές άλλες, πως δεν είμαστε έτοιμοι ή δεν “είμαστε γι’ αυτά”. Από την αδράνεια, τον κυνισμό και την οπισθοδρόμηση, προτιμώ εκατό φορές το αδέξιο άλμα. Και επομένως, τον Σημίτη.
