Αν το ακροδεξιό κόμμα στην Αυστρία καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση σε συνεργασία με την κεντροδεξιά, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θα τρίβει τα χέρια του.
Εκτός από την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι, συνομιλητής του στην ΕΕ θα είναι και ο “καγκελάριος του λαού” όπως αυτοπροσδιορίζεται ο επικεφαλής της αυστριακής ακροδεξιάς.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν είχε δίκιο όταν μίλησε για τη “διεθνή της αντίδρασης” απευθυνόμενος στους Γάλλους πρέσβεις που υπηρετούν σε ολόκληρο τον κόσμο.
Εξέφρασε την έκπληξη και τον αποτροπιασμό του για την ευθεία παρέμβαση στη γερμανική πολιτική υπέρ της ακροδεξιάς από μεγαλόσχημο ιδιοκτήτη social media, “φωτογραφίζοντας” τον Έλον Μασκ του Χ, χωρίς να τον κατονομάσει.
Μόνο που ο Μακρόν είναι σε αποδρομή και πολιτικά αδύναμος, με τη δημοτικότητά του στο ναδίρ, οπότε ακόμη και όταν έχει δίκιο, δεν έχει επιρροή.
Με αυτά και με εκείνα, ο κόσμος γύρω γίνεται όλο και πιο απρόβλεπτος με όλο και μεγαλύτερους κινδύνους, απειλές, αβεβαιότητα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη βρει το δίλημμα των επόμενων εκλογών: Η ΝΔ εγγυάται την σταθερότητα και την ασφάλεια των πολιτών σε έναν γεωπολιτικό περίγυρω που βρίσκεται σε πλήρη αναστάτωση και σε μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται με πολιτική κρίση στις μεγαλύτερες χώρες.
Με αυτό το σκεπτικό, έδειξε μεγάλη γενναιοδωρία απέναντι στον Κώστα Σημίτη, μετά το θάνατό του, παρόλο που αυτό εξοργίζει σημαντικό κομμάτι της νεοδημοκρατικής βάσης.
Όπως εξηγεί συνεργάτης του μιλώντας στην στήλη, ο πρωθυπουργός ταυτίζεται με τον Κώστα Σημίτη στον τρόπο διαχείρισης των ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων.
Και δεν το κρύβει, σημειώνοντας ότι ο εκσυγχρονισμός παραμένει ζητούμενο, αν και γνωρίζει τι σημαίνει αυτό για την καραμανλική δεξιά.
