Χρειάστηκε να περάσει ένα εξάμηνο από την εγκατάστασή του στον Λευκό Οίκο για να αντιληφθούμε ότι, πραγματικά, η δεύτερη προεδρία Τραμπ σημαίνει μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που ανατρέπει τις βασικές μεταπολεμικές βεβαιότητες.
Για όποιον θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, η ΕΕ έχει τη μεγάλη ευκαιρία να κάνει άλματα, αποκτώντας για παράδειγμα κοινή αμυντική πολιτική, που δεν θα τα έκανε αν δεν αναγκαζόταν από την Ουάσιγκτον να αυτονομηθεί.
Για όποιον βλέπει μισοάδειο το ποτήρι, ο Τραμπ ταπεινώνει την ΕΕ, πετάει στα σκουπίδια το διεθνές δίκαιο και τη διπλωματία των πολυμερών οργανισμών, και καθιερώνει το δίκαιο της πυγμής.
Σε ό,τι αφορά τα δικά μας, το πρόβλημα είναι αφενός η καλή “χημεία” Τραμπ-Ερντογάν και αφετέρου η θεμελιώδης θέση Τραμπ για τις διεθνείς σχέσεις, ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και έτσι πρέπει, αφού μπορεί.
Διπλωματικές πηγές ανησυχούν ότι σε περίπτωση που η Αγκυρα προχωρήσει σε μια σοβαρή πρόκληση σε βάρος της Ελλάδας, η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να την “μαζέψει”. Και φοβούνται ότι αυτό το έχει υπόψη ο Ερντογάν, ο οποίος μπορεί να το αξιοποιήσει στο ορατό μέλλον.
Οι ίδιες πηγές συνιστούν ψυχραιμία και εθνική συνεννόηση γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί.
