✍️ Η Κατερίνα Δούκα
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήθελε τους πρώην δικούς του -δύο εκ των οποίων τυχαίνει να είναι και αρχηγοί κομμάτων- στις πρώτες σειρές του Παλλάς, για δύο λόγους: Πρώτον για να μην υπάρχει καμία ταύτιση μαζί τους και να μην θυμίζει η εικόνα Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ από τα παλιά. Άλλωστε αν ήθελε κάτι τέτοιο δεν θα είχε παραιτηθεί από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, ακριβώς επειδή η ομιλία του περιείχε σκληρά λόγια για τα κόμματα της αντιπολίτευσης («ο κύκλος τους έχει κλείσει», «έχουν ως βασική έγνοια το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό», «το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν αποτελεί μέρος της λύσης, αλλά μέρος του προβλήματος»), υπό μία έννοια τους προστάτευσε με την χωροταξική απομόνωση, ώστε να μην καταγραφεί στις κάμερες η αμηχανία τους την ώρα που θα τον άκουγαν να τους λέει τα παραπάνω.
Αυτό που θα μπορούσε να είχε καταγραφεί όπου και να κάθονταν, είναι η πρόωρη αποχώρηση τους από την εκδήλωση. Δεν έκρινε όμως κανένας τους ότι έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο. Απλώς, φεύγοντας πια, ήταν προφανές ότι δεν είχαν τον ίδιο ενθουσιασμό και χαρά που αποτυπωνόταν στα πρόσωπα τους όταν έφτασαν στο Παλλάς.
Από την άλλη, αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει αυτούς, δεν είναι σαφές ποιους θέλει μαζί στο νέο εγχείρημα του. Γιατί πέρα από τους γνώριμους συντρόφους του, δεν ήταν κανένας άλλος πολιτικός στο Παλλάς. Εκτός πια και αν πιστεύει ότι θα κάνει κόμμα με τους «αυτο-οργανωμένους» πολίτες, αλλά αποκλείεται, είναι πιο ρεαλιστής από αυτό.
Οπότε το σασπένς για το ποιους θα πάρει και ποιους θα αφήσει, συνεχίζεται. Κυρίως για όσους ψάχνουν μία κομματική φωλίτσα που θα τους δίνει πιθανότητες να εκλεγούν.
