Η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των γαλλικών εκλογών σχολιάστηκε από το ελληνικό πολιτικό σύστημα σαφώς λιγότερο από εκείνο του πρώτου γύρου.
Το προφανές είναι ότι η καταγγελία του ακροδεξιού κινδύνου, με πρωτιά της Λεπέν, είναι εύκολη και δεν χρειάζεται προετοιμασία. Αλλά η εκλογική νίκη του Λαϊκού Μετώπου της Αριστεράς-Κεντροαριστεράς κάνει πιο σύνθετα τα συμπεράσματα, ειδικά όταν το κόμμα του Μακρόν έρχεται στη δεύτερη θέση και της Λεπέν στην τρίτη.
Ο μόνος έτοιμος από καιρό να πάρει φόρα για την ελληνική μετάφραση του αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών είναι ο Χάρης Δούκας.
Αφού ο ίδιος προβάλλεται ως ο ηγέτης που μπορεί να φέρει κοντά το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων με μια τέτοια συμμαχία, θεωρεί ότι το Παρίσι επιβεβαιώνει πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Κάπως απλοϊκή αυτή η ανάλυση. Αφενός γιατί στη χώρα μας δεν υπάρχει Λεπέν ώστε να καθίσταται αναγκαία για την προστασία της φιλελεύθερης δημοκρατίας η διαμόρφωση μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων. Αφετέρου γιατί οι διαφορές είναι περισσότερες από τις ομοιότητες, αν θυμηθεί κανείς ότι ο Αριστερός Μελανσόν καθύβριζε τον Αλέξη Τσίπρα με τέτοιο μένος που ούτε οι σκληροί του εγχώριου αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου δεν το έκαναν. Τη Ζωή Κωνσταντοπούλου συμπαθεί ο Μελανσόν – με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.
Ο πανεπιστημιακός Νίκος Μαραντζίδης ήταν σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα πριν από τις τελευταίες εκλογές. Βρέθηκε δηλαδή στο πλευρό του στα δύσκολα και αυτό ήταν σαφής ένδειξη για το πόσο άδολη ήταν η βοήθεια που του προσέφερε. Το γεγονός ότι χαρακτήρισε τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ τραγέλαφο και τον Κασσελάκη σταλινικό (στο Πρώτο Πρόγραμμα), ενώ εγκάλεσε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι τον ανέχονται, εύλογο είναι να δημιουργεί συνειρμούς που συνδέονται με τη στάση του πρώην πρωθυπουργού. Πολύ περισσότερο όταν πρόσφατα ο Θανάσης Καρτερός, πρώην σύμβουλος επίσης και παντοτινός φίλος του Αλέξη Τσίπρα, κάλεσε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε αντάρτικο εναντίον του Κασσελάκη.
Οι δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έγιναν πριν από την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων Γιαννακοπούλου-Κανελλάκη. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που κάνει σχετική την σημασία τους, ο άλλος είναι πιο σοβαρός και έχει να κάνει με την πραγματική δυνατότητα να “μετρήσει” κανείς μέσα στον Ιούλιο και χωρίς να έχει καν ξεκαθαρίσει το τοπίο των υποψηφιοτήτων. Με άλλα λόγια, αν, όπως όλα δείχνουν, η Άννα Διαμαντοπούλου μπει στην κούρσα, τα δεδομένα θα αλλάξουν δραματικά και το παιχνίδι θα ξεκινήσει από την αρχή. Λίγες μέρες υπομονή, λοιπόν.
