Τα σκοτεινά σενάρια για τον Βενιζέλο

Τι γίνεται όμως, όσο συνεχίζεται αυτή η dark προπαγάνδα; Εξοργίζει ακόμη περισσότερο  έναν κόσμο που κινείται στο κέντρο, έχει έντονα «αντί- ΣΥΡΙΖΑ» χαρακτηριστικά και το 2019 ψήφισε ΝΔ. Είναι λογικό να εξοργίζεται αυτός ο κόσμος βλέποντας ότι η σοβαρή επιστημονική και πολιτική κριτική του Βενιζέλου στο θέμα των υποκλοπών μεταφράζεται σε στήριξη ή και πιθανή συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα που, όπως μαθαίνω, έχει αρχίσει να προβληματίζει αρκετούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Γιατί όμως κινητοποιήθηκαν τα… κακόβουλα αντανακλαστικά κάποιων φιλοκυβερνητικών κέντρων κατά του Βενιζέλου; Πιστεύουν όντως ότι στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ; Προφανώς όχι! Θα επρόκειτο για το πολιτικό ανέκδοτο του 21ου αιώνα! Στην πραγματικότητα ανησυχούν για το ακριβώς αντίθετο: για την πιθανότητα, δηλαδή, να πιέσει ο Βενιζέλος το ΠΑΣΟΚ για συγκυβέρνηση με τη ΝΔ μετά τις πρώτες εκλογές – με απλή αναλογική – ώστε να μην πάμε σε «αχρείαστη» δεύτερη κάλπη. Να λειτουργήσει, δηλαδή, ο Βενιζέλος μέσα από το δημόσιο λόγο του ως μοχλός πίεσης για το σχηματισμό κυβέρνησης και κατά του στόχου της αυτοδυναμίας της ΝΔ.

Τώρα, μάλιστα, που ο Ανδρουλάκης φανερά απομακρύνεται από τον Τσίπρα, ακόμη και στο θέμα των υποκλοπών, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ τον εμφανίζει ως «εκβιαζόμενο» από τη ΝΔ, είναι φανερό ότι το σενάριο μιας πιθανής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κάνει ξανά την εμφάνισή του στον ορίζοντα. Κι ο Βενιζέλος, προφανώς, σε επίπεδο πολιτικού συμβολισμού, λόγω ιστορίας, είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής μια τέτοιας προοπτικής που ενώνει το «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο.

Ως γνωστό, το άγχος δεν είναι καλός σύμβουλος κι όταν μπλέκεσαι με dark σενάρια, δεν μπορείς να δεις καθαρά στο βάθος του τούνελ. Αν, λοιπόν, κάποιοι δεν θέλουν εμπλοκή του Βενιζέλου στα προεκλογικά ή μετεκλογικά πράγματα – μιας και δεν πρόκειται να είναι και υποψήφιος – καλύτερα θα ήταν να τον αφήσουν να λέει τη γνώμη του και να κρίνουν αυτά που λέει κι όχι να κάνουν δίκη προθέσεων. Γιατί έτσι, άθελά τους, φανερώνουν τις δικές τους προθέσεις, που αποτελούν προϊόν άγχους.