Και τώρα τι θα κάνουν χωρίς βαρβάρους;
Αν στον πρώτο γύρο εκλογής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από τη βάση, στις 24 Νοεμβρίου, η συμμετοχή είναι μικρή, δεν θα μπορούν να πουν ότι φταίει ο Κασσελάκης.
Και αν ο Πολάκης σημειώσει καλή επίδοση, θα πρέπει να τον αναγνωρίσουν την επόμενη μέρα ως πρωταγωνιστή του κόμματος – εκτός αν εκλεγεί πρόεδρος οπότε…
Και αν ο Γκλέτσος θελήσει να παραμείνει ενεργός στο κόμμα, θα πρέπει να του κάνουν χώρο να σταθεί. Και αν οι δημοσκοπήσεις δεν δείξουν τάση ανάκαμψης τότε θα πρέπει να συμφιλιωθούν με μια θλιβερή για τους ίδιους πραγματικότητα.
Και αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν σπεύσει να τους “αγκαλιάσει” πολιτικά, τότε θα βρεθούν σε μεγάλη αμηχανία. Και αν η Νέα Αριστερά δεν δείξει διάθεση επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν θα μπορούν να χρεώνουν τη διάσπαση στον ομογενή από το Μαϊάμι που τους “έκλεψε” στο κόμμα.
Και αν τα κομματικά ΜΜΕ παραμείνουν σε κατάσταση απληρωσιάς των εργαζομένων και κινητοποιήσεων, θα πρέπει να παραδεχτούν ότι όλοι μαζί έφτιαξαν το αδιέξοδο.
Η αποχώρηση του Στέφανου Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ ανακούφισε τους “ιδιοκτήτες” του “μαγαζιού” αλλά η ανακούφιση είναι μάλλον προσωρινή. Σύντομα θα πρέπει να αποδείξουν ότι το πρόβλημα ήταν αυτός και δεν θα είναι εύκολο. Πόσο μάλλον όταν θα έχουν χάσει τη θέση του κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω ανεξαρτητοποίησης τουλάχιστον πέντε βουλευτών.
Στην Χαριλάου Τρικούπη έχουν αποφασίσει να αποφύγουν οποιοδήποτε σχόλιο για τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ και να τηρήσουν στάση αδιαφορίας, όπως κάνουν μέχρι σήμερα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προετοιμάζεται για αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αισθάνεται ότι “το χει”, αφού έτσι κι αλλιώς στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ είχε βρεθεί ήδη στην δεύτερη θέση.
Στο επιτελείο του αισιοδοξούν ότι τα ποσοστά περί το 20% είναι εξασφαλισμένα και περιμένουν επιθέσεις από το Μέγαρο Μαξίμου στο κλίμα των καταγγελιών για “πράσινο ΣΥΡΙΖΑ”.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, βέβαια, περί άλλων τυρβάζουν αυτές τις μέρες. Βασικά μελετούν τις τοποθετήσεις στελεχών της ΝΔ για τις αμερικανικές εκλογές στοχεύοντας σε μια συνετή στάση που θα δείχνει σεβασμό στον πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά όχι και θαυμασμό για τον Ντόναλντ Τραμπ.
Να μην χορεύουν, δηλαδή, όπως η Λατινοπούλου αλλά να δείχνουν ευχαριστημένοι και με αυτοπεποίθηση. Δύσκολη η εξίσωση αν θυμηθεί κανείς πόσο έχει στηρίξει η κυβέρνηση τη σχέση της με την Ουάσιγκτον στη στήριξη της Ουκρανίας τα τελευταία χρόνια.
Και εννοείται ότι υπάρχει ανησυχία για την πολιτική κρίση στην Γερμανία. Αν αποσταθεροποιηθεί η γερμανική οικονομία λόγω των δασμών Τραμπ και της πολιτικής αστάθειας οι κραδασμοί θα απλωθούν σε ολόκληρη την ευρωζώνη και οι πιο αδύναμες χώρες θα βρεθούν στην πιο δύσκολη θέση. Γενικά, πολλά σύννεφα μαζεύονται στον ευρωπαϊκό ουρανό.
