Οι σεισμοί στην Τουρκία και τα αποτελέσματα αυτών δημιούργησαν μια τεραστίων διαστάσεων κρίση. Δεκάδες χιλιάδες νεκροί, εκατοντάδες χιλιάδες (εάν όχι εκατομμύρια) άστεγοι. Μια ιστορική περιοχή που ενδεχομένως να μην καταφέρει ποτέ να ανακάμψει. Το συνολικό κόστος το υπολογίζουν κάποιοι στα 86 δις δολάρια. Κοντά στο 10% δηλαδή του ΑΕΠ της Τουρκία γκρεμίστηκε μέσα σε ένα βράδυ. Σε τέτοιες στιγμές είναι αυτονόητη η αλληλεγγύη. Οταν βλέπεις ανθρώπους να χάνονται και όνειρα ζωής να γκρεμίζονται σε μια στιγμή δεν σκέφτεσαι “εσύ μας απειλούσες πως θα έρθεις νύχτα, τι ζητάς τώρα;”. Βοηθάς δίχως ναι μεν αλλά.
Κάποιοι βέβαια μέσα από αυτήν την επαναπροσέγγιση των δύο χωρών και λαών εξαιτίας των σεισμών, μπορεί να δουν μια ευκαιρία για μια νέα εποχή ελληνοτουρκικής φιλίας όπως το 1999 και μια επαναπροσέγγιση με τη Δύση. Λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω αλλά διαβάζουν την Τουρκία μέσα από δυτική ματιά και προβάλλουν περισσότερο επιθυμίες παρά ρεαλισμό. Η Τουρκία έχει σαλπάρει όχι μόνο ως ηγεσία, αλλά ως κοινωνία από το δυτικό στρατόπεδο και είναι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο το να αλλάξει πορεία. Αυτό που “κερδίσαμε” είναι μια περίοδος ηρεμίας σε αντίθεση με τον Ερντογάν για τον οποίο η ίδια περίοδος θα είναι κρίσιμη. Και εδώ ερχόμαστε στα εκλογικά των δυο χωρών αφού και στις δύο πλησιάζουν οι εκλογικές αναμετρήσεις. Θα επηρεάσουν οι σεισμοί τις προεκλογικές συνθήκες και εάν ναι πως;
Στην Τουρκία αυτή τη στιγμή υπάρχει οργή και είναι απολύτως λογικό. Ο πρόεδρος Ερντογάν προσπαθεί να στρέψει αυτήν την οργή μακριά από αυτόν και να δαιμονοποιήσει τις κατασκευαστικές εταιρίες. Σε δεύτερο χρόνο και εάν τα συναισθήματα οργής επιμείνουν θα τιμωρήσει παραδειγματικά τους δημοσίους λειτουργούς που υπέγραψαν τις άδειες για τις οικοδομές. Θα κάνει τα πάντα για να μείνει αυτός εκτός κάδρου. Θα προσπαθήσει να βρεθεί με τη μεριά των πολιτών/ψηφοφόρων δείχνοντας κι αυτός την οργή του για το ότι οι εταιρίες δεν τήρησαν τις προδιαγραφές. Εάν δεν καταφέρει να ηρεμήσει τα αρνητικά συναισθήματα των πολιτών μέσα στον επόμενο μήνα λογικά θα προσπαθήσει να μεταθέσει τις εκλογές. Κυνικά εάν το δούμε τα συναισθήματα κάποια στιγμή θα έρθουν σε μια ισορροπία στο τουρκικό εκλογικό σώμα. Και όλα θα είναι, σχεδόν, όπως πριν για όσους δεν έχουν επηρεαστεί από το σεισμό. Και ο Ερντογάν, ειδικά εάν έχει απέναντί του τον Κιλιτσντάρογλου, πιθανότατα θα κερδίσει τις εκλογές.
Όσον αφορά την Ελλάδα, το γεγονός πως μειώνεται σε πολύ σημαντικό βαθμό η πιθανότητα ενός θερμού επεισοδίου σημαίνει πως μειώνεται (τουλάχιστον για την ώρα) η αγωνία για τα ελληνοτουρκικά και άρα είναι πολύ πιθανό να μειωθεί και η σημαντικότητα του θέματος ως κριτήριο ψήφου. Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα, η αγωνία για τα ελληνοτουρκικά είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους συντηρητικοί ψηφοφόροι θα ψηφίσουν τη Νεα Δημοκρατία παρά τις διαφωνίες τους με την κυβερνητική πολιτική σε άλλα θέματα. Το ερώτημα που γεννάται τώρα είναι: Μπορεί αυτή η πτώση της σημαντικότητας να οδηγήσει συντηρητικούς ψηφοφόρους προς ψήφιση μικρών συντηρητικών κομμάτων αντί της ΝΔ; Θεωρώ πως σε μεγάλο βαθμό όχι. Διότι ακόμα υπάρχει ο φόβος της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι για τους συντηρητικούς ψηφοφόρους αποτελούν κόκκινο πανί. Αυτό βέβαια μένει να επιβεβαιωθεί (ή διαψευσθεί) στην κάλπη.
