ο Απόστολος Πιστόλας
ο Απόστολος ΠιστόλαςΟι ευρωεκλογές πέρασαν και οι πολίτες έστειλαν τα μηνύματά τους, κάποιοι μέσω της κάλπης και κάποιοι άλλοι μέσω της αποχής.
Αυτό που αναμενόταν να συζητηθεί σε μεγάλο βαθμό για την εγχώρια πολιτική σκηνή ήταν το τι γίνεται με την κεντροαριστερά. Αντ’ αυτού το, μη αναμενόμενο για πολλούς, αποτέλεσμα της Νέας Δημοκρατίας οδηγεί τις συζητήσεις στην κατεύθυνση που θα πρέπει να λάβει το κυβερνών κόμμα από εδώ και πέρα.
Η Νέα Δημοκρατία έχασε προφανώς προς την αποχή, έχασε προς τα δεξιά της (ρεκόρ ποσοστών με 20%+ στα κόμματα εκ δεξιών της ΝΔ) αλλά έχασε και προς το κέντρο (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκράτες). Τα ποσοστά που έχασε προς τα δεξιά και προς το κέντρο είναι σχεδόν ισόποσα. Οπότε εύλογα γεννάται το ερώτημα: και τώρα τι;
Καταρχάς θα πρέπει να διερευνηθούν οι λόγοι για τους οποίους έμεινε σπίτι της αυτή η μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων ΝΔ 2023. Τι ήταν εκείνο που τους οδήγησε από την κάλπη 12 μήνες πριν στον καφέ και την παραλία την προηγούμενη Κυριακή. Το δεύτερο σημαντικό είναι πως παρότι όσοι έφυγαν προς δεξιά κόμματα και όσοι έφυγαν προς κέντρο είναι περίπου ισόποσοι, δεν είναι το ίδιο ποιοτικά για τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό επειδή οι συντηρητικοί ψηφοφόροι είναι πιο πιστοί στο κόμμα ενώ οι κεντρώοι κατατάσσονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στους swing voters, δηλαδή στους μετακινούμενους ψηφοφόρους, αυτούς οι οποίοι μπορούν εάν βρουν κάποιον καλύτερο με βάση τα κριτήριά τους να αλλάξουν ψήφο σε μια βραδιά. Γι αυτό και η πληγή προς τα δεξιά είναι πολύ πιο σημαντική. Διότι αποχώρησε (προσωρινά;) κομμάτι της βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ προς το κέντρο, ψηφοφόροι που έρχονται και φεύγουν και στους οποίους δε μπορεί να βασιστείς για να χτίσεις κομματική βάση σε ένα πολιτικό σκηνικό διπόλου. Μπορείς μόνο να τους εγκλωβίσεις σε περίπτωση που υπάρξουν τρεις πόλοι. Αλλά ακόμα και αυτό μπορεί να καταρρεύσει (βλέπε Μακρόν).
Γνώμη μου πως μέσα σε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο συντηρητική (αυτό ισχύει και για την Ευρώπη σε μεγαλύτερο βαθμό) η κυβέρνηση θα πρέπει πρώτα από όλα να ασχοληθεί με ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια σε όλους τους τομείς, με κυρίαρχα το ζητήματα της ακρίβειας και της καθημερινότητας των πολιτών. Εάν περάσει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες θα επαναφέρει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους, τη βάση του κόμματος δηλαδή αλλά και θα υπηρετήσει το συντηρητικό κομμάτι των ψηφοφόρων του κέντρου (κανείς δε θέλει να φοβάται να βγει μόνος του το βράδυ στο πάρκο – δεν είναι δεξιό προνόμιο η ζήτηση ασφάλειας). Αυτό όμως προϋποθέτει σκληρές πολιτικές σε κάποιους τομείς, όπως για παράδειγμα το μεταναστευτικό και την εγκληματικότητα. Προϋποθέτει επίσης τα ζητήματα δικαιωματισμού να μπουν σε δεύτερη μοίρα. Διότι έρχονται σε αντίθεση με τα θέλω και τα πιστεύω των συντηρητικών ψηφοφόρων. Δεν είμαι σίγουρος πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει, αλλά και εάν θέλει δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί να το υπηρετήσει. Είναι ένας πολιτικός που έχει προφίλ φιλελεύθερου (RE), ηγείται ενός κόμματος που ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το οποίο έχει σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων που θα μπορούσαν να είναι στο ECR. Η εξίσωση είναι δύσκολη.
Εάν όμως επιλέξει να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό όπως τον τελευταίο χρόνο κινδυνεύει να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από τους πιστούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και να μείνει με τους ψηφοφόρους της μιας βραδιάς. Κι εκεί το πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία δε θα είναι κατεύθυνσης. Θα έχει γίνει πλέον υπαρξιακό.
