✍️ ο Απόστολος Πιστόλας
Στην εκλογική μάχη του 2008 για το χρίσμα των Δημοκρατικών η Χίλαρι Κλίντον θεωρούσε τον εαυτό της ως σίγουρη νικήτρια.
Έτσι αντί να δώσει μια μάχη με τους αντιπάλους της για το χρίσμα επέλεξε μια στρατηγική τοποθέτησης Προεδρικών εκλογών, δηλαδή τοποθετήθηκε εξαρχής έτοιμη για τη μάχη με τον υποψήφιο Πρόεδρο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Αποτέλεσμα ήταν αυτήν την πολιτική αλαζονεία να την πληρώσει στην κάλπη. Η βάση των Δημοκρατικών επέλεξε τον Μπαράκ Ομπάμα, που είχε λάβει εξαιρετική τοποθέτηση στη σωστή εκλογική μάχη και δεν την αγνόησε, ως τον εκλεκτό της για υποψήφιο για Πρόεδρο των ΗΠΑ, όχι τη Χίλαρι Κλίντον.
Στις εκλογές του 2016 η επίμονη Χίλαρι Κλίντον έκανε το βήμα παραπέρα. Κατάφερε να κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών και να είναι υποψήφια Πρόεδρος. Εκεί όμως έκανε ένα λάθος στρατηγικής που επέτρεψε στον Τραμπ να κερδίσει τις εκλογές και την Προεδρία. Ποιο ήταν αυτό; Θεώρησε δεδομένες τις πολιτείες του «μπλε τείχους», δεν επισκέφτηκε όσο θα έπρεπε Ουισκόνσιν, Μίσιγκαν, Πενσιλβάνια, δεν έσκυψε πάνω από τα προβλήματα των εκεί ψηφοφόρων, ενώ ο αντίπαλος της το έκανε, και την πάτησε. Τις έχασε και τις τρεις, με λιγότερο από 1% διαφορά την κάθε μία.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι στα ίδια λάθη θεωρώ πως πέφτει η εκλογική στρατηγική του κυβερνώντος κόμματος. Στο πρώτο κομμάτι, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού πως «οι πρώτες εκλογές θα μας δείξουν ποιος θα κυβερνήσει και οι δεύτερες το πως» δίνουν μεν έναν στόχο στις πρώτες εκλογές (μεγάλη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ) αλλά την ίδια στιγμή περνάνε στο μυαλό του ψηφοφόρου τη σιγουριά πως θα υπάρξουν δεύτερες εκλογές.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε «χαλάρωση» της ψήφο των ψηφοφόρων ΝΔ 2019 στις εκλογές της 21ης Μαΐου (το ότι οι εκλογές είναι με το σύστημα της απλής αναλογικής ευνοεί περαιτέρω χαλάρωση της ψήφου). Για να το πω απλά: Ο ψηφοφόρος ΝΔ 2019 που έχει παράπονα από την κυβέρνηση, έχοντας στο μυαλό πως η κύρια μάχη είναι στη δεύτερη κάλπη, μπορεί να χρησιμοποιήσει την πρώτη για να εκφράσει αυτά τα παράπονα. Εάν υπήρχε ισχυρό αφήγημα πρώτης κάλπης και μόνο, αυτό θα περιοριζόταν πολύ. Τώρα πλέον, ακόμα και να κάνει στροφή 180 μοιρών, θεωρώ δύσκολο το να φύγει από το μυαλό των ψηφοφόρων ΝΔ 2019 η ύπαρξη της δεύτερης κάλπης. Δεν ισχύει το ίδιο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει στρατηγική πρώτης κάλπης (κυβέρνηση συνεργασίας). Ο κύριος αντίπαλος δηλαδή εστιάζει εκεί που πρέπει: μέγιστη δυνατή συσπείρωση στις εκλογές της 21ης Μαΐου.
Το δεύτερο λάθος της Χίλαρι Κλίντον, το ότι θεώρησε δεδομένους κάποιους ψηφοφόρους, το κάνει ο πρωθυπουργός με σημαντικό κομμάτι της βάσης της ΝΔ συστηματικά. Είναι στρατηγική επιλογή του. Θεωρεί τους συντηρητικούς ψηφοφόρους δεδομένους (έχω αναλύσει τους λόγους σε προηγούμενο άρθρο) και προσπαθεί προσεγγίζοντας άλλα εκλογικά κοινά να φτάσει στο στόχο της αυτοδυναμίας (στόχο δεύτερης κάλπης). Τα καμπανάκια όμως για τους συντηρητικούς ψηφοφόρους ηχούν εδώ και καιρό. Υπάρχει σε ένα βαθμό δυσαρέσκεια κυρίως διότι στην προσπάθεια του πρωθυπουργού να ικανοποιήσει τις επιθυμίες νέων κοινών ήρθε σε σύγκρουση με τις δικές τους επιθυμίες. Αυτή η δυσαρέσκεια έχει κάνει κάποιους να φύγουν προς «δεξιότερα» κόμματα όπως μαρτυρούν οι δημοσκοπήσεις.
Στις εκλογές του 2019 τα κόμματα δεξιά της ΝΔ έλαβαν το 7,37% των ψήφων. Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν να βρίσκονται περίπου στο 12% (μετά την αναγωγή). Η ΝΔ έχει δηλαδή ένα επιπλέον 5% στα δεξιά της (δημοσκοπικά, μένει να φανεί στην κάλπη το πραγματικό ποσοστό). Αλήθεια, τι ποσοστό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις να έχει λάβει η ΝΔ από τη μετατόπιση της στην εκλογική αγορά και την αναζήτηση ψήφων σε άλλα εκλογικά κοινά; Υπάρχει επίσης ένα επιπλέον ποσοστό συντηρητικών ψηφοφόρων που βρίσκονται εντός ΝΔ και κομμάτι των οποίων, αν και θεωρούνται δεδομένοι, μπορεί να αποφασίσει να μην ψηφίσει ΝΔ στην πρώτη κάλπη λόγω της πιθανής χαλάρωσης ψήφου που ανέφερα πιο πάνω.
Για να προλάβω κάποιους: Δε λέω πως η ΝΔ θα χάσει την πρώτη θέση στις εκλογές του Μαΐου. Υπάρχουν συνθήκες (τις οποίες έχω αναλύσει) που την ευνοούν εκλογικά. Λέω όμως ότι η στρατηγική που ακολουθεί βασίζεται σε λάθος στόχο επειδή εστιάζει σε άλλη μάχη. Ότι στόχος και πεδίο μάχης καλό θα ήταν να επανακαθοριστούν. Και ότι θα πρέπει να ταιριάξει αφήγημα και στρατηγική με το σωστό στόχο (προσήλωση στις εκλογές του Μαϊου και μόνο και προσπάθεια μέγιστης δυνατής συσπείρωσης σε αυτές). Έτσι θεωρώ πως μπορεί να έχει καλύτερο αποτέλεσμα και να αποφύγει τις εκπλήξεις των οποίων οι πιθανότητες πραγμάτωσης αυξήθηκαν μετά την τραγωδία των Τεμπών (άνοδος αντισυστημικών είσοδος ΜεΡΑ 25 στη Βουλή αύξηση πιθανότητα για κυβέρνηση ηττημένων).
Καλή η συζήτηση περί αυτοδυναμίας αλλά καλό θα ήταν να περιμένει μέχρι το βράδυ τις 21ης Μαΐου. Αφορά άλλη μάχη, η οποία δεν γνωρίζουμε καν εάν δοθεί.
