ο Απόστολος Πιστόλας
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από την προηγούμενη Κυριακή και το ερώτημα πλέον είναι το πως θα κινηθεί εκλογικά.
Το ζητούμενο για εκείνον είναι να διατηρήσει ζωντανή την ελπίδα της κυβερνητικής προοπτικής στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να μπει στο μυαλό των περισσότερων πολιτών ως κυβερνητική εναλλακτική, να σπάσει δηλαδή το μονοπώλιο της κυβερνησιμότητας που κατέχει ο πρωθυπουργός, ειδικά από τις διπλές εκλογές του καλοκαιριού και έπειτα.
Η πρώτη σημαντική στρατηγική κίνηση θεωρώ πως θα είναι ένα ολικό rebranding στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα προσπαθήσει να κάνει τη λεγόμενη “σύγχρονη αριστερά”, ένα κόμμα στα πρότυπα των Δημοκρατικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ώστε να ανοίξει το κόμμα σε νέα, πιο μετριοπαθή κοινά. Αυτό ελάχιστη σχέση θα έχει με την αριστερά όπως την έχουμε γνωρίσει παραδοσιακά στη χώρα. Το ερώτημα εδώ είναι το πόσοι από τα παραδοσιακά αριστερά στελέχη θα ακολουθήσουν την προοπτική εξουσίας και πόσα (και ποια) θα μείνουν αταλάντευτα στις θέσεις τους. Οι τελευταίοι είτε θα φύγουν μόνοι τους από το κόμμα είτε ο νέος πρόεδρος θα αναγκαστεί να τους δείξει την έξοδο.
Από εκεί και πέρα, στα καθαρά εκλογικά, είναι σαφές πως τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας του κυρίου Κασσελάκη δημιουργούν ταυτίσεις με κομμάτια συγκεκριμένων και ειδικών εκλογικών κοινών. Αποτελεί ένα “αυθεντικό” προϊόν για διάφορες κατηγορίες ψηφοφόρων.
Είναι νέος, μέλος της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, ανήκει στους έλληνες του εξωτερικού, και στους ζωόφιλους, είναι απολιτίκ. Κοινά δηλαδή στα οποία έχει κάνει άνοιγμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2019 και στα οποία έχει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, κυριαρχήσει. Όμως για να μπορέσει να αποτελέσει κυβερνητική εναλλακτική ο κύριος Κασσελάκης οι ταυτίσεις αυτές δεν αρκούν. Απαιτείται να δείξει πως έχει πολιτική ουσία, να παρουσιάσει κυβερνητικό πρόγραμμα που ακουμπά την καθημερινότητα των πολιτών (εκεί κερδίζονται σε σημαντικό βαθμό τα εκλογικά κοινά του μεσαίου χώρου) και να πείσει τους πολίτες να δοκιμάσουν το σχέδιό του. Αυτό μπορεί να συμβεί είτε θετικά (να αρέσει σε κάποιον ψηφοφόρο το πλάνο του περισσότερο από του πρωθυπουργού) είτε αρνητικά (να γίνει ο υποδοχέας της ψήφου δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση). Το τελευταίο είναι η κλειδαριά που πρέπει να ξεκλειδώσει. Κι αυτό το πετυχαίνει μόνο εάν θεωρηθείς από μεγλαή μερίδα ψηφοφόρων ως αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική.
Για να συμβεί αυτό απαιτείται χρόνος, κόπος και ικανότητες. Σίγουρα δεν κερδίζεται κάνοντας μονόζυγο σε προαύλιο σχολείου, ούτε πηγαίνοντας στο Σύνταγμα για να βάλεις μονάδες στο κινητό. Μπορεί ο κύριος Κασσελάκης να σηκώσει το βάρος της επαναφοράς του ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά εξουσίας; Δεν το γνωρίζω. Οι πρώτες ημέρες μετά από την εκλογή του δημιουργούν αμφιβολίες και ερωτηματικά. Έχει βέβαια αρκετό χρόνο μπροστά του για να καταφέρει να πείσει. Εάν όμως η ελπίδα των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά στην εξουσία αργά ή γρήγορα σβήσει το παραμύθι θα τελειώσει για εκείνον.
