Τον κύριο Κασσελάκη πριν τρεις εβδομάδες δεν τον γνώριζαν παρά λίγοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Πριν τρεις μήνες σχεδόν κανείς. Κι όμως κατάφερε όχι μόνο να στρέψει το εκλογικό ενδιαφέρον πάνω του και να μεγαλώσει την κάλπη αλλά να είναι ένα βήμα πριν την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς τα κατάφερε; Πώς ένας άγνωστος, ουρανοκατέβατος νέος (δε θα τον πω πολιτικό ακόμα) καταφέρνει να κερδίσει μια εκλογική αναμέτρηση μέσα σε μόλις τρεις εβδομάδες;
Με την αξιοποίηση των συνθηκών είναι η απάντηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη διπλή, βαριά ήττα των εκλογών είχε μπει σε εσωστρέφεια και σε συζήτηση για το πως θα έπρεπε να κινηθεί το κόμμα. Είναι αντανακλαστική κίνηση μετά από μια ήττα. Έτσι σε μια μάχη συγκεκριμένων υποψηφίων η κυρία Αχτσιόγλου τοποθετήθηκε, σωστά, ανάμεσα από τους άλλους δύο δυνατούς υποψηφίους περιμένοντας πως σε ένα δεύτερο γύρο οι ψηφοφόροι του χαμένου του πρώτου θα πήγαιναν κυρίως προς αυτήν διότι θα βρισκόταν πιο κοντά της από ότι στον αντίπαλό της. Μια λογική χαμηλού ρίσκου στρατηγική, δίχως ξεκάθαρες τοποθετήσεις, που ακολούθησε και ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ΠΑΣΟΚ (και του βγήκε). Αυτή η στρατηγική όμως άφηνε ένα κενό. Αυτό δεν ήταν άλλο από την προοπτική εξουσίας. Κανείς εκ των υποψηφίων δε μιλούσε για αυτό και έτσι κανείς δεν προσπάθησε να πείσει πως αυτός (ή αυτή) θα ήταν εκείνος που θα μπορούσε να επαναφέρει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Η έμφαση στο πρόσωπο του ηγέτη δεν υπήρχε από κανέναν υποψήφιο.
Αυτό το κενό που δημιουργήθηκε εκμεταλλεύτηκε πλήρως το επιτελείο του κυρίου Κασσελάκη. Στην ουσία άφησε τους άλλους υποψηφίους να ανοίξουν πλήρως τα χαρτιά τους, να πάρουν τις θέσεις τους, να φανεί το κενό και έπειτα δημιούργησε έναν υποψήφιο για να το καλύψει. Από την πρώτη στιγμή ο κύριος Κασσελάκης ‘εκανε ξεκάθαρο πως θέλει να εκλεγεί για να κερδίσει τον αντίπαλο. Και αυτό το στήριξε με την τοποθέτησή του στην εκλογική αγορά και τα χαρακτηριστικά προσωπικότητάς που, στα χαρτιά τουλάχιστον, έχει. Απευθύνεται σε εκλογικά κοινά του ΠΑΣΟΚ αλλά κυρίως σε κοινά στα οποία έκανε άνοιγμα και κυριάρχησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το 2019 και έπειτα. Οι νέοι, η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, οι ζωόφιλοι είναι μερικά από αυτά. Τοποθετήσεις και χαρακτηριστικά προσωπικότητας (πχ νέος, επιτυχημένος, μη πολιτικός) δείχνουν πως μπορεί (εάν όλο αυτό έχει ουσία) να προσεγγίσει με αξιώσεις τα κοινά στόχους. Με αυτήν τη στρατηγική και με εξαιρετικές τακτικές κινήσεις κατάφερε να δώσει ελπίδα και προοπτική επαναφοράς στην εξουσία σε ένα κομμάτι ψηφοφόρων. Τόσες ελπίδες ώστε να γραφτούν μέλη ΣΥΡΙΖΑ για να τον ψηφίσουν. Κατάφερε να τους κάνει να πάρουν το ρίσκο να παραδώσουν το κόμμα σε έναν άγνωστο “πουλώντας” τους την προοπτική ενός “ελληνικού ονείρου” που μόνο αυτός μπορεί να φέρει και που η υλοποίηση του περνά μέσα από την ήττα Μητσοτάκη που μόνο αυτός μπορεί να προκαλέσει.
Σε αυτό βοήθησε και η λανθασμένη εκτίμηση του επιτελείου της κυρίας Αχτσιόγλου για τον κίνδυνο της υποψηφιότητας Κασσελάκη. Όσο υποτονική ήταν η καμπάνια της πριν την εμφάνισή του, τόσο ήταν και μετά. Δεν νοείται να αλλάζουν οι συνθήκες και να μην προσαρμόζεσαι σε αυτές όσο δύσκολες και εάν είναι για εσένα.
Η πρωτιά Κασσελάκη ήταν ένας θρίαμβος του στρατηγικού μάρκετινγκ. Το εάν το πολιτικό προϊόν Κασσελάκης έχει ουσία μένει να φανεί. Προσωπικά κρατάω μικρό καλάθι. Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο τον θεωρώ πολιτικό Ντόριαν Γκρέυ. Όλοι βλέπουν την όμορφη εικόνα αλλά κανείς δεν έχει δει τον πραγματικό Κασσελάκη στο πορτρέτο. Το γεγονός πως η ανακοίνωση της υποψηφιότητας έγινε τις τελευταίες εβδομάδες θεωρώ πως ήταν και για λόγους εκτίναξης ενδιαφέροντος ώστε να τον βρουν οι εκλογές στην κορυφή αυτού (να μην προλάβει να κάνει κοιλιά) και για να μην υπάρχει χρόνος να ερευνηθούν και να αναλυθούν οι αδυναμίες του. Και αυτή η κίνηση έπεξε σημαντικό ρόλο στην εκλογική επιτυχία.
Το εάν έχει ουσία όμως ίσως και να μην έχει ιδιαίτερη σημασία (τουλάχιστον για κάποια κοινά). Και εδώ είναι που κάνουν λάθος κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ που τον θεωρούν εύκολο αντίπαλο. Ήρθε στην πολιτική σκηνή ως θηρευτής εκλογικών κοινών. Προς τους ψηφοφόρους τους κοιτάει. Προσωπικά θα επεξεργαζόμουν ήδη σχέδιο αντιμετώπισης. Έχει φτάσει από το τίποτα στη θέση διεκδικητή σε χρόνο μηδέν. Και αυτό κάτι δείχνει.
