Όταν ξεκίνησε η εισβολή στην Ουκρανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλλε τις κυρώσεις στη Ρωσία είχε γραφτεί από αυτή τη στήλη πως όσο περνάει ο καιρός και οι ψηφοφόροι της Ευρώπης νιώσουν όλο και περισσότερο τις επιπτώσεις των κυρώσεων στο πορτοφόλι τους, τότε ο Πούτιν ενδέχεται να βγει από το κάδρο ως ο υπαίτιος για την αλλαγή στη ζωή τους και να κατηγορηθούν οι συγκεκριμένες κυρώσεις και άρα η ΕΕ που τις επέβαλλε και κατ΄ επέκταση οι κυβερνήσεις των χωρών τους που τις συναποφάσισαν.
Βέβαια, αυτό επειδή είναι γενικό, δηλαδή αφορά όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, είναι πιθανό να μην είχε τη δύναμη ενός ειδικού μέτρου που επηρεάζει αρνητικά τη ζωή των ψηφοφόρων. Αυτό ισχύει για το σύνολο των κρατών μελών της ΕΕ. Στην Ελλάδα όμως φαίνεται πως το ειδικό έχει βρεθεί και με όχημα αυτό οδηγούμαστε στην πρώτη μάχη της κρίσης, αυτή της υπαιτιότητας. Και το ειδικό, το θέμα δηλαδή που αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα και όχι το σύνολο της ΕΕ και έχει επιπτώσεις στις ζωές των ψηφοφόρων, δεν είναι άλλο από την πολυσυζητημένη ρήτρα αναπροσαρμογής.
Η ρήτρα αναπροσαρμογής, εξαιτίας της οποία πολλοί ψηφοφόροι βλέπουν το ποσό των λογαριασμών του ρεύματος να πολλαπλασιάζεται, δεν έχει σημασία από ποιον ψηφίστηκε. Ούτε και από ποιον συνεχίστηκε. Σημασία για τον ψηφοφόρο έχει πως με την παρούσα κυβέρνηση καλείται να πληρώσει λογαριασμούς πολλαπλάσιους των ίδιων χρονικών περιόδων περασμένων ετών.
Έτσι, η ρήτρα αναπροσαρμογής γίνεται το καλύτερο «πάτημα» για την αντιπολίτευση να κατηγορήσει την κυβέρνηση ως υπεύθυνη για την αύξηση των τιμών στην ενέργεια. Να πει δηλαδή πως η αλλαγή στη ζωή τους δεν έχει ως υπαίτιο του Πούτιν ή την ΕΕ και τις κυρώσεις αλλά την ίδια την ελληνική κυβέρνηση. Διότι είναι η ρήτρα αναπροσαρμογής που τους «κλέβει τα χρήματα», απόφαση δηλαδή Αθηνών και όχι των Βρυξελλών. Σκοπός της αντιπολίτευσης είναι να στριμώξει την κυβέρνηση στο ειδικό, μέσα στο πλαίσιο της κρίσης, και να τη δείξει ως υπεύθυνη με τέτοιο τρόπο που θα διεγείρει συναισθήματα θυμού και οργής στους ψηφοφόρους. Αυτό διότι, όπως έχει γραφτεί σε αυτή τη στήλη αρκετές φορές, συναισθήματα θυμού και οργής οδηγούν τον ψηφοφόρο να προσπαθήσει να απομακρύνει τον υπαίτιο. Δηλαδή την κυβέρνηση.
Η επίθεση που γίνεται μέχρι στιγμής στο αδύναμο αυτό σημείο της κυβέρνησης (στρατηγική flanking attack) έχει βάλει ήδη την κυβέρνηση σε θέση άμυνας. Το επόμενο διάστημα θα δούμε αυτήν την επίθεση με όχημα τη ρήτρα αναπροσαρμογής να εντείνεται και δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως η κυβέρνηση μπορεί να αντέξει εκλογικά να σέρνεται αυτό το θέμα σε βάθος χρόνου λογαριασμό-λογαριασμό. Όσο πιο γρήγορα οδηγηθεί σε κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής τόσο καλύτερο για την ίδια.
Η υπεράσπιση του συγκεκριμένου μέτρου δεν προσφέρει πραγματικά τίποτα (εκλογικά μιλώντας πάντα). Σαφώς και εάν αποφασίσει την κατάργησή του μέτρου θα υποστεί τη ζημιά της έως τώρα υπεράσπισης του. Όμως θα σταματήσει την αιμορραγία από τις συνεχείς επιθέσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης στην αδύναμη πλευρά της και θα έχει ένα λιγότερο πρόβλημα για τις μάχες που έρχονται. Και είναι προτιμότερο να παίρνεις μια Χ ζημιά κλείνοντας την πληγή από το να προχωρήσεις αιμορραγώντας λίγο λίγο, περιμένοντας ουσιαστικά το τέλος.
