Ο κύριος Κασσελάκης εξελέγη πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ μετά από ένα εκλογικό blitzkrieg (κεραυνοβόλος πόλεμος) διότι έπεισε την πλειονότητα των ψηφοφόρων στις εσωκομματικές εκλογές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως αυτός (και μόνο αυτός) μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Οι ψηφοφόροι δηλαδή αγόρασαν ελπίδα για επαναφορά στην εξουσία και θα περίμεναν στο μέλλον να την εξαργυρώσουν. Επέλεξαν να ρίξουν μια ζαριά στα τυφλά από τη σιγουριά ενός μεσαίου κόμματος που μόνο ως συνεργαζόμενο και όχι ως κύριο κόμμα θα επέστρεφε σε κυβέρνηση. Επέλεξαν δηλαδή να κάνουν ένα (εάν όχι πολλά περισσότερα) βήματα μακριά από την σκληροπυρηνική αριστερά, την καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά την εκλογή Κασσελάκη η διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να θεωρούταν δεδομένη. Η σκληροπυρηνική αριστερή πτέρυγα, οι πολιτικοί που δημιούργησαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που καβάλησαν το κύμα της δυσαρέσκειας και του θυμού των πολιτών και από το 4% βθρέθηκαν στο 36%, αυτοί οι οποίοι δεν άλλαξαν για να παραμείνουν στην εξουσία αλλά κράτησαν το πολιτικό τους προϊόν ανέπαφο πέφτοντας μαζί του δε μπορούν να δεχθούν έναν μη πολιτικό δίχως ιστορία στην αριστερά ως πρόεδρό τους. Ούτε και είναι διατεθειμένοι να μεταλλαχθούν σε κάτι άλλο από αυτό που είναι πραγματικά και να γίνουν παράρτημα του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ. Δεν το έκαναν με τον Τσίπρα, δε θα το κάνουν με τον Κασσελάκη.
Εφόσον οι διαφωνίες αυτές εκφράζονται δημοσίως (κα μάλιστα με σχεδόν απαξιωτικό τρόπο) είναι απολύτως λογικό ο νέος πρόεδρος, θέλοντας να δείξει πως μπορεί να ηγηθεί, να οδηγήσει τους υπαιτίους στο πειθαρχικό με τη σύσταση της διαγραφής από το κόμμα. Όσο πιο προβεβλημένα είναι τα στελέχη της σκληροπυρηνικής αριστεράς τόσο καλύτερα για τον ίδιο καθώς δείχνει πως δε διστάζει να τα βάλει μαζί τους. Άλλωστε δε μπορείς να πείσεις πως θα κερδίσεις τον Μητσοτάκη εάν δεν έχει αποδείξει πως μπορείς να συγκρουστείς.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο γίνεται αυτό το ξεκαθάρισμα παραπέμπει περισσότερο σε επιθεώρηση παρά σε πολιτικό κόμμα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στις ΗΠΑ για δυο περίπου εβδομάδες φεύγοντας μάλιστα το βράδυ του δευτέρου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών. Έκανε βίντεο μέσα από ταξί για τα αποτελέσματα τους, ανακοίνωσε πως παντρεύεται σε συνεδριάση του ΣΥΡΙΖΑ, παντρεύτηκε την άλλη μέρα, μας έδειξε τις βέρες του λέγοντας παράλληλα πως τον ενοχλεί η υπερέκθεση της προσωπικής του ζωής και έστειλε στο πειθαρχικό τρία σημαντικά στελέχη ΣΥΡΙΖΑ με ένα τουίτ στις 23:30 ώρα Ελλάδος από τις ΗΠΑ. Δε γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα.
Ο κύριος Κασσελάκης θα πρέπει να ξαναδεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Ειδάλλως κινδυνεύει όχι από διάσπαση του κόμματος αλλά από το να μπει στο μυαλό των ψηφοφόρων όχι ως ο διεκδικητής της εξουσίας, όπως ο ίδιος επιθυμεί, αλλά ως ένας κλόουν που για ένα σύντομο διάστημα πέρασε από την πολιτική ζωή της χώρας. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πτώση (λογικό καθώς βρίσκεται στην περίοδο μεταξύ του χθες και του αβέβαιου αύριο) και άνοδο των αριστερών κομμάτων. Δείχνουν τον κύριο Κασσελάκη να έχει πολύ δρόμο να διανύσει και στη δημοφιλία (βρίσκεται κάτω από τον Κυριάκο Βελόπουλο) και στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός (τον ξεπερνά ο κύριος Ανδρουλάκης). Όπως έγραψα στην αρχή, εξελέγη για να διεκδικήσει την εξουσία και εκεί θα κριθεί. Στη δημοφιλία και κυρίως στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός.
Είναι όλα τελειωμένα για τον ίδιο; Σαφώς όχι. Ειδικά όσο φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επωφεληθεί σημαντικά από αυτήν την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι δείχνουν πως τηρούν στάση αναμονής. Θα πρέπει όμως άμεσα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει να λειτουργεί περισσότερο ως πολιτικός και λιγότερο ως σελέμπριτι. Και στο λόγο του και στις κινήσεις του. Να δείξει πως έχει πολιτική ουσία, να δώσει πολιτικές θέσεις και το κυριότερο να δείξει πως μπορεί να ηγείται πολιτικά. Το μπορεί; Έχω σοβαρές αμφιβολίες. Εάν δεν το καταφέρει θα μιλάμε για σκόνη και θρύψαλα. Εάν όμως το καταφέρει τότε θα μιλάμε απλά για ένα κακό ξεκίνημα στην προσπάθεια να βρει πολιτικό βηματισμό και τρόπο να γεμίσει την καρέκλα του προέδρου.
