✍ ο Απόστολος Πιστόλας
Ενώ η Ελλάδα ζει ιστορικές στιγμές του αθλητισμού με τον Παναθηναϊκό να σηκώνει την ευρωλίγκα στο μπάσκετ και τον Ολυμπιακό να γράφει ιστορία σηκώνοντας το Κονφερενς και η πολιτική ζωή του τόπου βρίσκεται ανάμεσα σε φέτες και ψωμιά, στην Ευρώπη οι εξελίξεις τρέχουν και όλοι περιμένουν την απόφαση που θα λάβει μία πολιτικός.
Ποια; Η κυρίαρχη πολιτικός στην Ιταλία, η Τζόρτζια Μελόνι. Η πολύφερνη νύφη της Ευρώπης που βρίσκεται πλέον μπροστά σε ένα σταυροδρόμι.
Η Τζόρτζια Μελόνι είναι η ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος του ECR, της ευρωομάδας στην οποία συμμετέχει. Μετά την απομάκρυνση του AfD από το ID (η δεύτερη, πιο σκληρή, ευρωομάδα στα δεξιά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) η Λε Πεν, όπως έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο, έτεινε το χέρι προς τη Μελόνι ώστε να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν μια ευρωομάδα που θα είναι δεύτερη σε δύναμη περνώντας σε έδρες τους ευρωσοσιαλιστές. Αυτός ο δρόμος είναι η μία επιλογή.
Η δεύτερη είναι να αφήσει το ECR και να προσχωρήσει στο ΕΛΚ. Η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν ήταν σαφής πως θα μπορούσε να δουλέψει μαζί της (η αλήθεια είναι πως δεν της βγαίνουν τα νούμερα δίχως τη Μελόνι).
Σκοπός δηλαδή του ΕΛΚ είναι να κλέψει τη ναυαρχίδα του ECR αποδυναμώνοντας τη δεξιά πτέρυγα του ευρωκοινοβουλίου, εντάσσοντας την όμως στην ευρωομάδα τους, πράγμα που σημαίνει πιθανή μετατόπιση προς το πιο συντηρητικό. Την ίδια όμως στιγμή θα σημαίνει πως η Μελόνι δέχεται να δημιουργήσει πλειοψηφία με τους σοσιαλδημοκράτες και τους φιλελεύθερους, πράγμα που θα την έπληττε εκλογικά στην Ιταλία.
Να υπενθυμίσω εδώ πως πριν τις εκλογές στην Ιταλία πολλοί παραδοσιακοί πολιτικοί της Ευρώπης, αλλά και δημισιολογούντες, αντιμετώπιζαν τη Μελόνι ως ακροδεξιά. Τα υψηλά ποσοστά της όμως, ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε και κυρίως το γεγονός πως πλέον την χρειάζονται για τα δικά τους σχέδια στο ΕΛΚ, τους κάνει να τη βλέπουν, αναγκαστικά, με καλύτερο μάτι. Όπως είναι κατανοητό εάν η Μελόνι λάβει την πρώτη επιλογή το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό θα είναι πολύ διαφορετικό από το ότι εάν λάβει τη δεύτερη. Μπορεί βέβαια να μην κάνει τίποτα από τα δύο και να μείνει ως έχει στο ECR. Όπως και να έχει, η μελλοντική κατεύθυνση της Ευρώπης κρίνεται από τη δική της απόφαση, από τα δικά της χέρια.
