Την παρέμβαση του Δημήτρη Παπανικολάου προκάλεσε το ζήτημα της γραφειοκρατίας που αντιμετώπιζε 13χρονη με σύνδρομο Άσπεργκερ και την εμπόδιζε να γραφτεί σε σχολείου του Αλίμου.
Τι δήλωσε η μητέρα του κοριτσιού
«Έχω μία κόρη 13 χρόνων στο φάσμα του αυτισμού. Έχει σύνδρομο Asperger. Εγώ την φωνάζω χαρισματική! Αυτά τα παιδιά, όπως ξέρουμε, θέλουν τη ρουτίνα τους και μία ψυχολογία άριστη, όσο το δυνατόν, αφού κινδυνεύουν από κατάθλιψη. Η κόρη μου λοιπόν πέρασε με εξετάσεις στο μουσικό σχολείο του Βαρθολομιού (διαμέναμε στον νομό Ηλείας τελευταία).
Λόγοι υγείας, οικογενειακοί, μας ανάγκασαν να ανέβουμε στην Αθήνα για άγνωστο χρονικό διάστημα. Εκεί ξεκινάει και το πρόβλημα. Η μεταγραφή της πρέπει να γίνει στο μουσικό σχολείο της περιοχής που μένουμε τώρα. Τηλεφωνώ λοιπόν στο μουσικό σχολείο του Αλίμου και ζητώ μεταγραφή. Μεταβαίνω την επόμενη με οδηγίες της υπεύθυνης να συμπληρώσω την αίτηση. Με διαβεβαιώνει ότι μόλις αποδεσμευτεί το παιδί από το Βαρθολομιό μπορεί και την επόμενη μέρα να ξεκινήσει μαθήματα. Άντ’ αυτού με καλούν έξι ώρες αργότερα και μου λένε ότι το σχολείο έχει τρία τμήματα των 26 παιδιών (το ανώτερο όριο που τους επιτρέπεται) δεν μπορούν να δεχτούν το παιδί μου και να πάει σε ένα γενικό σχολείο.
Ένα παιδί στο φάσμα που λατρεύει τη μουσική, κάνει φίλους μέσα από αυτήν (θέματα κοινωνικοποίησης) και στο κάτω κάτω αυτό ήταν το σχολείο της και η καθημερινότητά της τον τελευταίο καιρό. Αντιδρώ φυσικά και αναφέρω όλα αυτά και επιπλέον ότι όταν γυρίσουμε πίσω το παιδί θα έχει χάσει τη θέση του στο σχολείο της! Παραθέτω στο διευθυντή χαρτιά της από τα ΚΕΠΑ και τα ΚΕΣΥ ώστε να πάει στον προϊστάμενο της δευτεροβάθμιας και να ζητήσει το αυτονόητο το παιδί να εγγραφεί κανονικά στο σχολείο.
Γνωρίζουμε όλοι ότι 27ο παιδί έχει μπει σε τμήμα αρκετές φορές. Σήμερα λοιπόν σχεδόν μία εβδομάδα μετά το παιδί είναι χωρίς σχολείο και καταρρακωμένη ψυχολογικά από όλα αυτά που συμβαίνουν. Το κερασάκι; ο διευθυντής μας μεταφέρει την αρνητική απάντηση της δευτεροβάθμιας. Τα δικαιώματα αυτών των παιδιών ποιος τα σέβεται λοιπόν αν το ίδιο το κράτος αδιαφορεί!», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, τόνιζε και την κακή ψυχολογική κατάσταση της μικρής που έκλαιγε όλο αυτό το διάστημα: «Το ότι το παιδί μου είναι ακόμα εκτός σχολικής κοινότητας και κλαίει καθημερινά γιατί το γενικό σχολείο είναι για αυτήν βαρετό; Στο μουσικό ανήκει άλλωστε εδώ και ένα χρόνο και θέλουν να την πετάξουν έξω από αυτή την ομάδα με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή το παιδί μου πρέπει να επιλέξει να ζήσει στην επαρχία μόνο του χωρίς τη μητέρα του ή να πάει σε ένα σχολείο που δεν ανήκει! Επιτέλους δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στα άτομα με αναπηρία; Γιατί ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να παίζει με αθώες παιδικές ψυχές και να κρίνεται από αυτόν η μετέπειτα ζωή τους. Θέλουμε να λεγόμαστε ευρωπαϊκή χώρα αλλά μόνο σαν τίτλος κατά τα άλλα τίποτα».
Η παρέμβαση του Δημήτρη Παπανικολάου
Το περιστατικό γνωστοποιήθηκε στον Δημήτρη Παπανικολάου, ο οποίος δεν δίστασε να προσφερθεί αμέσως ούτως ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της 13χρονης.
Συγκεκριμένα, ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας ήρθε σε επικοινωνία με την οικογένεια και συνόδευσε τη μητέρα στην Δ΄ Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, η οποία αρχικά είχε δώσει αρνητική απάντηση στο να βρεθεί θέση για την 13χρονη.
Έτσι, κατόπιν συνάντησης που πραγματοποιήθηκε, δόθηκε τελικά η «άδεια» προκειμένου το κορίτσι να γίνει η 27η μαθήτρια σε μία τάξη.
