Σε ηλικία 65 ετών έφυγε από τη ζωή ο Μανώλης Λιδάκης, όπως έγινε νωρίτερα σήμερα.
Ο σπουδαίος τραγουδιστής αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια προβλήματα υγείας, ενώ είχε νοσηλευτεί και στο νοσοκομείο.
Ο Μανώλης Λιδάκης (πραγματικό όνομα Εμμανουήλ Σπυρλιδάκης) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 28 Φεβρουαρίου 1960. Στα εννέα του χρόνια άρχισε μουσικές σπουδές στην κιθάρα, τα πνευστά και στη θεωρία της μουσικής. Από το 1970 ως το 1977 συμμετείχε στις φιλαρμονικές του Ηρακλείου, παίζοντας ευφώνιο και τρομπέτα. Το 1982 πήρε μέρος στην τηλεοπτική εκπομπή “Να η Ευκαιρία” και την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο “Μετά Από Σένα”, σε μουσική Γιώργου Κατσαρού. Επίσης συμμετείχε στον δίσκο “Μίλα Μου Απλά” με την Ελένη Δήμου και τον Γιάννη Πάριο, καθώς και στο “Ρεπορτάζ” του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Το 1988 υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Sony Music, οπότε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής, ειδικά με τον δίσκο του “Ούτε Που Ρώτησα” (1990). Τα επόμενα χρόνια ακολουθεί πληθώρα συνεργασιών και κυκλοφορίες δίσκων με μεγάλη απήχηση στο κοινό, οι οποίοι τον καθιέρωσαν ως έναν εκπρόσωπο του λεγόμενου μοντέρνου έντεχνου και του λαϊκού ελληνικού τραγουδιού.
Ο Μανώλης Λιδάκης καταπιάστηκε και με την κρητική μουσική, διασκευάζοντας διάφορα παλιά ριζίτικα και άλλα κρητικά τραγούδια (π.χ. δίσκος “Κόκκινο Ακρογιάλι”). Ο ίδιος είχε επίσης δηλώσει ότι είχε επηρεαστεί από τραγουδιστές όπως ο Ξυλούρης, ο Μπαξεβάνης, ο Αηδονίδης, ο Καζαντζίδης, ο Μπιθικώτσης, αλλά και η Μοσχολιού, η Χαρούλα Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη.
Τον Ιούνιο του 2001 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Υλικό Ονείρων“, στο οποίο συνεργάστηκε με τους Γιώργο Ανδρέου, Λάκη Λαζόπουλο, Κώστα Λειβαδά, Σωκράτη Μάλαμα και Άλκη Αλκαίο. Το τραγούδι που έδωσε τον τίτλο του στο άλμπουμ είναι ένα ντουέτο του Λιδάκη με την Ελένη Τσαλιγοπούλου (είχαν συνεργαστεί ξανά το 2002 σε μουσικές εμφανίσεις στη “Σφεντόνα”), εμπνευσμένο από την Τρικυμία του Σαίξπηρ.
Τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε “Το Κλειδί“, άλμπουμ με τραγούδια καταξιωμένων δημιουργών, όπως οι συνθέτες Τάκης Μπουρμάς, Χρήστος Νικολόπουλος, Ηρακλής Βαβάτσικας, Ορφέας Περίδης, Σόφη Παππά, Χρήστος Τσιαμούλης, Μανώλης Καραντίνης, Στέργιος Γαργάλας και οι στιχουργοί Θοδωρής Γκόνης, Λίνα Δημοπούλου, Σοφία Θωμοπούλου. Το καλοκαίρι του 2005 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Οσα σου ‘χω πει”, με παλιότερες επιτυχίες του, τέσσερα νέα τραγούδια και ένα DVD.
Το 2007 κυκλοφόρησε το “Αυστηρώς Λαϊκόν“, όπου ερμήνευσε αγαπημένα κλασικά λαϊκά τραγούδια μεγάλων δημιουργών, όπως οι Bασίλης Τσιτσάνης, Απόστολος Καλδάρας, Μίκης Θεοδωράκης, Χρήστος Νικολόπουλος, Αντώνης Ρεπάνης κ.ά.
Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, σε μουσικές εμφανίσεις αφιερωμένες στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν ο δίσκος “4 Θεατρικοί Μύθοι”, με τις μουσικές του Χατζιδάκι για τον “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα, το “Παραμύθι χωρίς όνομα” του Καμπανέλλη, τον “Καπετάν Μιχάλη” του Νίκου Καζαντζάκη και τον “Κύκλο με την Κιμωλία” του Μπρεχτ.
Το 2008 άλλαξε δισκογραφική εταιρεία και υπέγραψε συμβόλαιο με τη Legend. Την ίδια χρονικά, συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Μπάμπη Στόκα στο Κέντρο Αθηνών.
Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε στις αρχές του 2009, με τίτλο “Μη μου γκρεμίζεις το όνειρο“, όπου συνεργάστηκε με τον Παντελή Θαλασσινό. Το 2024 ο Μανώλης Λιδάκης τραγούδησε το “Ρήγμα” σε στίχους Μάνου Τσιλιμίδη και μουσική Σωκράτη Μάλαμα.
Η τελευταία συνέντευξη του Μανώλη Λιδάκη
Ο Μανώλης Λιδάκης παραχώρησε στην ΕΡΤ την τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη πριν φύγει από τη ζωή, μιλώντας για την καριέρα του, την προσωπική του ζωή αλλά και την απόφασή του να αποστασιοποιηθεί από τα φώτα της δημοσιότητας.
«Ακόμα και τώρα ντρέπομαι να βγω να τραγουδήσω. Δεν είμαι ο άνετος. Δεν έχω πολλή αυτοπεποίθηση για να είμαι ειλικρινής. Από τη μία προσπαθείς να είσαι απλός και από την άλλη δεν το εκτιμάνε. Αν είσαι ψηλομύτης πάλι την πληρώνεις. Είμαι απίστευτα ενοχικός αλλά ενοχές ηλιθιότητας, μακριά από μένα! Η ματαιοδοξία υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα όχι μόνο στους καλλιτέχνες», είχε πει ο Μανώλης Λιδάκης.
«Ίσως και να μην αγάπησα και πολύ αυτό το επάγγελμα, του τραγουδιστή. Δεν ζούσα για αυτό το επάγγελμα. Δεν άφησα ποτέ τον Λιδάκη να μου κάτσει στον σβέρκο γιατί ερχόταν ο Μανώλης και μου έλεγε “εγώ πού είμαι;”»,
