Περίπου το 30% των χωρών του κόσμου επιβάλλουν την οδήγηση από την αριστερή πλευρά και ένα άλλο 70% περίπου παραμένει στην δεξιά πλευρά. Το πώς, όμως, κατέληξαν τα πράγματα σε αυτό είναι μεγάλη ιστορία.
Οι χώρες που οδηγούν αριστερά είναι ως επί το πλείστον παλιές βρετανικές αποικίες. Αυτή η ιδιορρυθμία των ελάχιστων χωρών στον κόσμο ξεκινά αιώνες πριν…
Στο παρελθόν, σχεδόν όλοι ταξίδευαν στην αριστερή πλευρά του δρόμου, επειδή αυτή ήταν η πιο λογική επιλογή για τις κοινωνίες της εποχής. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες, προτιμούσαν να βρίσκονται στα αριστερά για να έχουν το δεξί τους χέρι πιο κοντά στην άλλη πλευρά του δρόμου.
Καθώς μιλάμε κατά κύριο λόγο για τους αναβάτες, ήταν πιο εύκολο για τους δεξιόχειρες να καβαλήσουν ένα άλογο από την αριστερή πλευρά του. Επίσης, ήταν ασφαλέστερο ο αναβάτης να κατεβαίνει προς την άκρη του δρόμου, παρά στη μέση.
Στα τέλη του 1700, ωστόσο, οι αμαξάδες στη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να μεταφέρουν γεωργικά προϊόντα σε μεγάλα κάρα που τα έσερναν πολλά ζευγάρια αλόγων. Ο οδηγός καθόταν στα αριστερά και κρατούσε τα γκέμια με το αριστερό και το καμτσίκι με το δεξί του χέρι. Έτσι, ξεκίνησε σταδιακά η προτίμηση της οδήγησης στα δεξιά, καθώς ήταν πιο ασφαλής (δεν υπήρχε πιθανότητα να χτυπήσουν τα καμτσίκια σε περίπτωση που περνούσαν δύο άμαξες μαζί).
Το 1752, η αυτοκράτειρα Ελισάβετ (Ελισάβετα Πετρόβνα) εξέδωσε επίσημα διάταγμα για την κυκλοφορία προς τα δεξιά. Επιπλέον, η Γαλλική Επανάσταση του 1789 έδωσε τεράστια ώθηση στις μετακινήσεις προς τα δεξιά στην Ευρώπη. Πριν από την Επανάσταση, η αριστοκρατία ταξίδευε στα αριστερά του δρόμου, αναγκάζοντας τους αγρότες να στραφούν προς τα δεξιά, αλλά μετά την κατάληψη της Βαστίλης και τα επακόλουθα γεγονότα, οι αριστοκράτες προτίμησαν να ενωθούν με τους αγρότες.
Επιπλέον, ένας επίσημος κανόνας για την οδήγηση προς τα δεξιά εισήχθη στο Παρίσι το 1794. Αργότερα, οι κατακτήσεις του Ναπολέοντα διέδωσαν την κυκλοφορία προς τα δεξιά και στις Κάτω Χώρες (Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο), την Ελβετία, τη Γερμανία, την Πολωνία και πολλά μέρη της Ισπανίας και της Ιταλίας. Τα κράτη που είχαν αντισταθεί στον Ναπολέοντα παρέμειναν αριστερά – η Βρετανία, η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και η Πορτογαλία. Αυτή η ευρωπαϊκή διαίρεση, θα παρέμενε σταθερή για περισσότερα από 100 χρόνια, μέχρι μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με την πάροδο των ετών, η πλειοψηφία τάχθηκε υπέρ της οδήγησης από τα δεξιά, αλλά η Βρετανία κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποτρέψει την παγκόσμια ομογενοποίηση. Με την επέκταση των μετακινήσεων και την κατασκευή δρόμων, θεσπίστηκαν κανονισμοί κυκλοφορίας σε κάθε χώρα.
Η οδήγηση από τα αριστερά έγινε υποχρεωτική στη Βρετανία το 1835. Οι χώρες που ήταν μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ακολούθησαν το παράδειγμά τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μέχρι σήμερα, η Ινδία, η Αυστραλία και οι πρώην βρετανικές αποικίες στην Αφρική οδηγούν αριστερά. Εξαίρεση στον κανόνα, ωστόσο, αποτελεί η Αίγυπτος, η οποία είχε κατακτηθεί από τον Ναπολέοντα πριν γίνει βρετανική αποικία.
Στην Ευρώπη, οι υπόλοιπες χώρες που οδηγούσαν αριστερά άλλαξαν η μία μετά την άλλη σε οδήγηση από τα δεξιά. Η Πορτογαλία έκανε τη μετάβαση το 1928. Η αλλαγή πραγματοποιήθηκε την ίδια ημέρα σε ολόκληρη τη χώρα καθώς και στις αποικίες της.
