Η ονοματολογία για την Προεδρεία της Δημοκρατίας αποκαλύπτει πόσο λίγο σέβονται τους θεσμούς τα κόμματα και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η άκαιρη ονοματολογία συνιστά προσβολή για τη νυν ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία αντιμετωπίζεται σαν «πρώην» από πολιτικούς που τη ψήφισαν και την ανέδειξαν στο αξίωμα.
Οι ίδιοι τώρα την θεωρούν μέσω των δηλώσεων τους «τελειωμένη» χωρίς οι περισσότεροι εξ αυτών να της προσάπτουν κάτι αρνητικό στη θητεία της. Απλά την… τελειώνουν προτείνοντας τον διάδοχο της με στόχο είτε να κερδίσουν πέντε λεπτά δημοσιότητας είτε να κερδίσουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν «θεσμικό κύρος» μέσω του προσώπου που υποδεικνύουν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι αυτοί που βιάζονται να καταθέσουν μια πρόταση ανήκουν κατά κανόνα στους ηττημένους των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η πρόταση που δημοσίως κατατίθεται να γίνει ΠτΔ ο Πρόεδρος της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου Επικοινωνιών Χρήστος Ράμμος. Ένας δικαστικός λειτουργός υψηλού κύρους, η παρουσία του οποίου αποτέλεσε στην πράξη ισχυρό θεσμικό αντίβαρο στην υπόθεση των υποκλοπών. Έρχονται, λοιπόν, τώρα κάποιοι οι οποίοι μάλιστα υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για την περαιτέρω διερεύνηση του σκανδάλου που έχει αρχειοθετηθεί από την Δικαιοσύνη και αντί να προτείνουν την ανανέωση της θητείας του Χρήστου Ράμμου στην ΑΑΔΕ, προτείνουν να γίνει ΠτΔ. Ποιοι το κάνουν αυτό; Ο κ. Θεόδωρος Μαργαρίτης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ προσκείμενο στον Χάρη Δούκα που ηττήθηκε στις εσωκομματικές εκλογές και ο κ. Αλέξης Χαρίτσης, πρόεδρος της Νέας Αριστεράς που ηττήθηκε στις ευρωεκλογές και δεν κατάφερε να μπει στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η πρόταση προφανώς στοχεύει κυρίως να φέρει σε δύσκολη θέση τον Νίκο Ανδρουλάκη. Όταν ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με νομικές του ενέργειες προσπαθεί να οδηγήσει στην ανάσυρση του φακέλου των υποκλοπών από το αρχείο, η μετάβαση του Χρήστου Ράμμου από την ΑΑΔΕ στην Προεδρία ισοδυναμεί με «τίτλους τέλους» στην πολύκροτη υπόθεση.
Ο Ανδρουλάκης και αρκετοί άλλοι πολιτικοί από το χώρο της αντιπολίτευσης που δεν διανοήθηκαν να προτείνουν τον Ράμμο για ΠτΔ μάλλον τον σέβονται και τον εκτιμούν πολύ περισσότερο απ´ ότι ο Χαρίτσης, ο Μαργαρίτης και όποιος άλλος τον προτείνει (εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς ποιοι άλλοι θα ακολουθήσουν).
Το θέμα είναι στην ουσία του πολύ σοβαρό και θα είναι λάθος να αντιμετωπιστεί με τη συνήθη παραπολιτική ελαφρότητα που τείνει να γίνει κανόνας στην ελληνική πολιτική ζωή. Σε μια περίοδο που η καχυποψία για τη διάκριση των εξουσιών στη χώρα διευρύνεται, σε μια φάση που η δικαστική εξουσία ελέγχεται όλο και περισσότερο για την εξάρτηση της από την εκτελεστική εξουσία, καλό θα είναι να σταματήσει η προσπάθεια εμπλοκής δικαστικών λειτουργών στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Οι ίδιοι οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης οφείλουν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από αυτή την ύπουλη και πολιτικά υποκινούμενη εμπλοκή τους. Το οφείλουν στον εαυτό τους, στο θεσμικό τους κύρος και στη Δημοκρατία.
