Ηταν αρχές Οκτωβρίου 2004 όταν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σε συνάντησή του με βουλευτές της ΝΔ είχε κηρύξει ανένδοτο αγώνα κατά της διαπλοκής λέγοντας: “Δεν θα αφήσω πέντε νταβατζήδες και πέντε άλλα κέντρα να χειραγωγήσουν την πολιτική ζωή του τόπου, γιατί είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να κάνουμε εμείς τη δουλειά μας ως νομοθέτες και η Δικαιοσύνη τη δική της δουλειά».
Αυτή η φράση του αποδόθηκε και έμεινε αξέχαστη παρόλο που η προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού να αλλάξει τους κανόνες στο πολιτικομιντιακό παιχνίδι με το νόμο για τον βασικό μέτοχο κατέληξε σε ναυάγιο.
Οι “νταβατζήδες” όμως πρωταγωνιστούν πάντα στη δημόσια συζήτηση, με αναφορές σε συμφέροντα και εξωθεσμικά κέντρα, συνήθως από την αντιπολίτευση που καταγγέλλει την κυβέρνηση για συναλλαγή με επιχειρηματίες-μιντιάρχες με αντάλλαγμα την προστασία της.
Φαίνεται ότι έρχεται η ώρα της αντιστροφής των ρόλων με το κυβερνών κόμμα να καταγγέλλει προσπάθεια του “συστήματος” να “ρίξει τον Μητσοτάκη”.
Το σύνθημα έδωσε ήδη ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης και, όπως όλα δείχνουν, την άποψή του συμμερίζονται αρκετοί στο εσωτερικό της ΝΔ που προσπαθούν να πείσουν τον πρωθυπουργό να “δείξει” τα “κέντρα” που, κατά την ανάλυσή τους, “σπρώχνουν” τον Αλ. Τσίπρα να ξαναγίνει πολιτικός αρχηγός και πυροδοτούν αναστάτωση στον ευρύτερο χώρο της κεντροδεξιάς-δεξιάς για να τον υπονομεύσουν.
Το ερώτημα είναι αν θα γίνει αυτό κεντρικό επιχείρημα της κυβέρνησης και τι επικοινωνιακό-πολιτικό αντίκτυπο θα έχει.
Μέχρι τώρα “η σύγκρουση με τη διαπλοκή” προκύπτει στο τέλος του δρόμου για τα κόμματα εξουσίας. Είναι κάτι σαν κύκνειο άσμα. Βέβαια, ποτέ δεν είναι νωρίς για μια πρώτη φορά στην πολιτική ζωή. Είτε ισχύει το ένα, είτε το άλλο, ως το τέλος του χρόνου θα φανεί.
