Θα ήταν υπερβολή να δώσει κανείς διαστάσεις θρίλερ σε αυτά που συμβαίνουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ενόψει του κομματικού συνεδρίου των μεν και των εσωκομματικών εκλογών για εκλογή ηγεσίας των δε.
Θα ήταν υπερβολικό όχι επειδή οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι του δράματος στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ δεν το επιδιώκουν. Ίσα – ίσα, πολύ θα το ήθελαν να μετατρέψουν τις προσωπικές τους στρατηγικές και φιλοδοξίες σε ένα θρίλερ με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Για να συμβεί αυτό όμως χρειάζεται κάτι περισσότερο από την επιθυμία – θέλει ταλέντο, τόλμη και φαντασία για να φτιάξεις ένα καλό θρίλερ και αυτά τα στοιχεία δεν τα βλέπουμε στα κόμματα.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που παραπέμπει εσχάτως σε μυστήριο που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε θρίλερ. Είναι η αιδήμων σιωπή των εκπροσώπων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ για την αρχειοθέτηση του σκανδάλου των υποκλοπών από τον Άρειο Πάγο. Θα περίμενε κανείς τους λαλίστατους επικριτές του Κασσελάκη και του Ανδρουλάκη να υψώσουν το πολιτικό τους ανάστημα απέναντι σε αυτή τη δικαστική απόφαση η οποία έρχεται να βάλει τη σφραγίδα της ελληνικής Δικαιοσύνης – στον ανώτατο βαθμό της – στο μέγα αυτό σκάνδαλο.
Κι όμως, οι υπερευαίσθητοι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκαν κάτι ιδιαίτερο να πουν. Όσο δε για τους «αριστερίζοντες» αμφισβητίες του Ανδρουλάκη, ούτε αυτοί θεώρησαν σημαντικό να ταράξουν τη θερινή ραστώνη με κάποια ηχηρή παρέμβαση επί του θέματος.
Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να υποστηρίξει ότι η «σιωπή των αμνών» στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ υποκρύπτει κι ένα αίσθημα απογοήτευσης, επειδή το σκάνδαλο των υποκλοπών δίνει σε Κασσελάκη και Ανδρουλάκη την ευκαιρία να συνεννοηθούν και να συμπορευτούν σε ένα μείζον θεσμικό ζήτημα. Είναι μια «πρόβα» συνεννόησης που μπορεί να τη δούμε προσεχώς και σε άλλα θέματα, όπως η τραγωδία των Τεμπών που θα απασχολήσει ξανά προσεχώς τη Βουλή.
