Ο Γιώργος Παπανδρέου επέστρεψε χθες από την Τουρκία και ανακοίνωσε αυτό που ήδη ξέραμε, ότι δηλαδή θα θέσει υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ. Όχι του ΠΑΣΟΚ, του οποίου δεν είναι και μέλος ως πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, αλλά «της παράταξης», όπως του αρέσει να λέει. Ποια παράταξη, βέβαια, με 8%…Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Το ενδιαφέρον ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης που κατ’ έμε είναι το φαβορί να είναι με τον κ. Παπανδρέου στον δεύτερο γύρο. Έχει ευκαιρία να κερδίσει; Βεβαίως και έχει, αν και τα πράγματα δεν είναι ο περίπατος που θα έκανε, αν κατέβαινε η κ. Γεννήματα, όπως όλοι εκτιμούσαν. Τώρα είναι άλλες εκλογές, μετά την είσοδο Παπανδρέου στην κούρσα και τη δεδομένη εκτίμηση που του έχουν ακόμα πολλοί μέσα στο κόμμα. Πρωθυπουργός ήταν άλλωστε.
Ο Ανδρουλάκης είναι αουτσάιντερ; Όχι ακριβώς, αλλά έχει απέναντι ένα πολιτικό μέγεθος για τα δεδομένα του χώρου. Κάπως έτσι ήταν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη το 2015. Τότε, ο Μητσοτάκης ήταν καθαρό αουτσάιντερ και είχε απέναντι έναν έμπειρο πολιτικό, εν ενεργεία πρόεδρο, με τη στήριξη του Κώστα Καραμανλή και όχι θεαματικές επικοινωνιακές ικανότητες. Κι όμως, με μια υποδειγματική καμπάνια κατάφερε να κάνει τους πολίτες να τον βλέπουν ως τον εκφραστή της ανανέωσης σε μια σκουριασμένη παράταξη και να τον αποσυνδέσουν από το όνομα του.
Ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει την παράμετρο του ονόματος. Μπορεί, όμως, να κάνει την ανατροπή και να στείλει «σπίτι του» το μέγεθος της κούρσας; Απαντώ, κάπως βιαστικά: υπό προϋποθέσεις μπορεί.
Υ.Γ. Μαθαίνω, πάντως, ότι η περίπτωση Παπανδρέου ανησυχεί τον Τσίπρα. Όχι η περίπτωση Ανδρουλάκη. Ο ίδιος, όμως, εκτιμά ότι μπορεί να δουλέψει με τον Γιώργο.
