Σε εκτενές ρεπορτάζ του, ο Economist αναλύει τις προοπτικές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ υπό τον νέο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, τονίζοντας τις σημαντικές ανατροπές που φέρνει η προσέγγισή του.
Εν μέσω μιας ιστορικής μετατόπισης, η πολιτική Τραμπ απειλεί να ακυρώσει τις αξίες που διαμόρφωσαν τη θέση της Αμερικής στον κόσμο τα τελευταία 80 χρόνια, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Ανατροπή στρατηγικών και αξιών
Εδώ και δεκαετίες, οι αμερικανοί ηγέτες υπερασπίζονταν την ιδέα ότι η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ συνοδεύεται από την ευθύνη να διαφυλάξουν τη δημοκρατία και τις οικουμενικές αξίες.
Ο Τραμπ, όμως, φαίνεται να αμφισβητεί αυτή την παραδοσιακή γραμμή, εστιάζοντας στην ενίσχυση της δύναμης των ΗΠΑ και στην πρακτική εφαρμογή της στρατηγικής της ισχύος ως μέσο για την επίτευξη της ειρήνης.
Η στάση του ενέχει κινδύνους, καθώς απομακρύνεται από την πολυμερή συνεργασία και τα διεθνή θεσμικά πλαίσια, όπως ο ΟΗΕ, που υπηρέτησαν ως θεμέλιο της παγκόσμιας τάξης.
Μέση Ανατολή: Διπλωματία του απρόβλεπτου
Η πολιτική του Τραμπ στη Μέση Ανατολή αναδεικνύει το ταλέντο του στην απρόβλεπτη διαχείριση κρίσεων.
Τα όσα είπε για τη συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων για τη Γάζα, που επιτεύχθηκε κάτω από πιέσεις και απειλές, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του καιροσκοπισμού του προέδρου.
Ο Economist σημειώνει ότι η χρήση της “τρελής” διπλωματίας, όπως αυτή εφαρμόστηκε και από τον Ρίτσαρντ Νίξον, μπορεί να φέρει αποτελέσματα, αλλά ενέχει τον κίνδυνο να καταρρίψει τις προϋποθέσεις για μια βιώσιμη ειρηνική λύση στην περιοχή.
Η Ουκρανία και η διπλωματία της ισχύος
Το δημοσίευμα επεκτείνεται και στη στάση του Τραμπ απέναντι στην Ουκρανία, προειδοποιώντας ότι ο πρόεδρος μπορεί να αποφασίσει να αποσυρθεί από τη σύγκρουση, εκμεταλλευόμενος την επιρροή του για να ασκήσει πίεση στους συμμάχους της Αμερικής.
Αντιπαραβάλλοντας τη στρατηγική του με την αποχώρηση του Μπάιντεν από το Αφγανιστάν, ο Economist επισημαίνει ότι η αποχώρηση μπορεί να ενισχύσει τις θέσεις του απέναντι στον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει τη διατήρηση της αξιοπιστίας των ΗΠΑ ως ηγετική δύναμη στην περιοχή.
Η Κίνα και η πρόκληση της Ταϊβάν
Η επιρροή της Κίνας, ιδιαίτερα γύρω από την Ταϊβάν, αποτελεί μία από τις πιο επικίνδυνες προκλήσεις για την πολιτική του Τραμπ.
Με την ταχεία ανάπτυξη του πυρηνικού οπλοστασίου της Κίνας και την εντεινόμενη διεκδίκηση στρατηγικών περιοχών, οι ΗΠΑ υπό τον Τραμπ καλούνται να ενισχύσουν την αποτροπή και να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στη νέα παγκόσμια τάξη.
Ο Economist προειδοποιεί ότι, αν και η στρατηγική “δύναμη για ειρήνη” μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα, ενέχει τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της διεθνούς τάξης.
Δύναμη χωρίς αξίες
Το άρθρο καταλήγει με μια προειδοποίηση: Η απομάκρυνση από τις αξίες που καθόρισαν τη μεταπολεμική εποχή μπορεί να οδηγήσει σε χάος σε παγκόσμια κλίμακα.
Η πολιτική του Τραμπ, εστιάζοντας στην άσκηση ισχύος χωρίς τις παραδοσιακές αξίες, θα μπορούσε να παραδώσει το ισχυρότερο όπλο στους αντιπάλους των ΗΠΑ, όπως η Κίνα και η Ρωσία, οι οποίοι ήδη εκμεταλλεύονται το κενό στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Η εξωτερική πολιτική Τραμπ είναι γεμάτη αντιφάσεις: με τα μάτια στραμμένα στο συμφέρον της Αμερικής, θέτει σε κίνδυνο τις παγκόσμιες ισορροπίες και θέτει την αμερικανική ηγεσία σε έναν επικίνδυνο δρόμο.
