Οι συντηρητικές μοναρχίες του Κόλπου είχαν ισχυρούς λόγους να αισθάνονται ευγνωμοσύνη έναντι του Ντόναλντ Τραμπ. Η άκρως επιθετική στάση του έναντι του Ιράν, η υποστήριξη που τους προσέφερε στις διενέξεις τους με το Κατάρ και την Τουρκία, αλλά και η εξάντληση, από την πλευρά του, κάθε περιθωρίου επιείκειας για τη φρικτή δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, σταθεροποίησαν τη θέση τους και στο εσωτερικό των χωρών τους και στον γεωγραφικό τους περίγυρο. Χθες το μεσημέρι, ήρθε η ώρα για δύο από αυτά τα κράτη να ξεπληρώσουν την οφειλή.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν υπέγραψαν, σε μια προσεκτικά σκηνοθετημένη τελετή στον κήπο του Λευκού Οίκου, συμφωνίες ομαλοποίησης των διπλωματικών τους σχέσεων με το Ισραήλ, παρουσία ενός πανευτυχούς Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος συνυπέγραψε ως μάρτυρας. Το Ισραήλ εκπροσώπησε ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ενώ από πλευράς Εμιράτων και Μπαχρέιν παρευρέθησαν οι υπουργοί Εξωτερικών, σεΐχης Αμπντουλάχ μπιν Ζαγιέντ αν Ναχιάν και Αμπντουλατίφ αλ Ζαγιάνι, αντίστοιχα. Μέχρι χθες, μόνο δύο αραβικές χώρες είχαν αποκαταστήσει επίσημες διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ, η Αίγυπτος, ύστερα από την ιστορική συμφωνία ειρήνευσης του Καμπ Ντέιβιντ, το 1979, και η Ιορδανία, μετά την αντίστοιχη συμφωνία του 1994.
Ο Λευκός Οίκος εμφάνισε τις «Συμφωνίες του Αβραάμ», όπως πολιτογραφήθηκαν, ως ένα ακόμη ιστορικό βήμα για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, αν και ούτε τα Εμιράτα ούτε το Μπαχρέιν είχαν πολεμήσει με το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, οι διμερείς συμφωνίες τους με τον Νετανιάχου, όπως και μια τριμερής συμφωνία συνεργασίας που συνομολόγησαν, επισημοποίησε αυτό που εξελισσόταν στην πράξη εδώ και χρόνια: τη σταδιακή προσέγγιση των συντηρητικών σουνιτικών κρατών της περιοχής με το εβραϊκό κράτος στο έδαφος της κοινής τους αντιπαλότητας με το σιιτικό Ιράν.
Παραμένει γεγονός ότι η χθεσινή τελετή έδωσε τη δυνατότητα στον Αμερικανό πρόεδρο να εμφανιστεί ως ο ηγέτης που γνωρίζει και ασκεί αποτελεσματικά την «τέχνη του deal» (της συμφωνίας) στην εξωτερική πολιτική του – για να δανειστούμε τον τίτλο του γνωστού βιβλίου του. Ύστερα από τις πρόσφατες συμφωνίες Σερβίας – Κοσόβου και αφγανικής κυβέρνησης – Ταλιμπάν, πάλι ύστερα από δική του διαμεσολάβηση, ο Τραμπ έχει να προσφέρει κάποιες χειροπιαστές επιτυχίες της εξωτερικής πολιτικής του στην τελική ευθεία προς τις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου. Ειδικότερα, ελπίζει βάσιμα ότι το χθεσινό επίτευγμα θα εκτιμηθεί δεόντως από τους άκρως φιλοϊσραηλινούς Χριστιανούς Ευαγγελιστές των ΗΠΑ, που αποτελούν σημαντική κατηγορία του εκλογικού σώματος.
Η χθεσινή εξέλιξη προκάλεσε αισθήματα πικρίας και αγανάκτησης στους Παλαιστινίους, που είδαν την επιλογή των Εμιράτων και του Μπαχρέιν ως προδοσία της υπόθεσής τους, με την οποία απομακρύνεται ακόμη περισσότερο η προοπτική δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους. Ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Μοχάμεντ Στάγεχ έκανε λόγο για «μαύρη ημέρα στην ιστορία των αραβικών εθνών», αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποχωρήσει η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης από τον Αραβικό Σύνδεσμο. Αναλυτές στην Ουάσιγκτον εκτιμούν ότι το παράδειγμα των Εμιράτων και του Μπαχρέιν ενδέχεται να ακολουθήσουν το Ομάν και το Μαρόκο, ενώ η Σαουδική Αραβία δεν φαίνεται έτοιμη για ένα παρόμοιο άλμα.
Πηγή: Reuters
Λευκός Οίκος: Οι «Συμφωνίες του Αβραάμ» ως ένα ακόμη ιστορικό βήμα για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή
