Οι επιστήμονες αναρωτιούνται εδώ και πολλά χρόνια γιατί είναι τόσο δύσκολη η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, πιθανά ίχνη της οποίας βρέθηκαν, σύμφωνα με τους αστρονόμους, σε έναν πολύ μακρινό εξωπλανήτη.
Μια αμερικανοβρετανική ομάδα επιστημόνων εντόπισε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη K2-18b, που απέχει 124 έτη φωτός από τη Γη, «τα πιο υποσχόμενα μέχρι σήμερα» χημικά ίχνη μιας πιθανής ύπαρξης ζωής. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους πάντως, μένει να επιβεβαιωθούν.
Ο Γαλαξίας μας, ένας από τους 170 δισεκατομμύρια γαλαξίες σε όλο το Σύμπαν, υπάρχει εδώ και περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια και αριθμεί περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Θα μπορούσε επομένως, μόνο αυτός, να φιλοξενεί ιλιγγιώδη αριθμό δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών.
«Πού είναι λοιπόν όλοι αυτοί;» ήταν ακριβώς το ερώτημα που έθεσε το 1950 ο φυσικός Ενρίκο Φέρμι, συζητώντας με συναδέλφους του, στο διάλειμμα για φαγητό, για την «απουσία ύπαρξης στοιχείων».
Σύμφωνα με το «παράδοξο του Φέρμι», έχοντας στη διάθεσή του αρκετό χρόνο, «κάθε εξωγήινο είδος θα έπρεπε στο τέλος να αποκτήσει τον δικό του Έλον Μασκ που θα πήγαινε να αποικίσει το διπλανό αστέρι», εξήγησε ο Τζέισον Ράιτ, ο διευθυντής του κέντρου ερευνών για την εξωγήινη νοημοσύνη στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνιας.
Με βάση ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2015, έχουν προταθεί τουλάχιστον 75 υποθετικές λύσεις στο «παράδοξο» αυτό.
Μία από αυτές λέει ότι η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη εντοπίσει εξωγήινη ζωή επειδή, απλούστατα, δεν υπάρχει. Πολλοί επιστήμονες το θεωρούν ελάχιστα πιθανό: περίπου το 87% όσων ρωτήθηκαν σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση της επιστημονικής επιθεώρησης Nature Astronomy πιστεύουν ότι υπάρχει τουλάχιστον μία απλή μορφή εξωγήινης ζωής. Και πάνω από το 67% πιστεύουν ότι υπάρχουν προηγμένοι πολιτισμοί.
Άλλη απάντηση: είναι πιθανό οι εξωγήινοι να βρίσκονται ήδη εδώ και να μην τους έχουμε προσέξει ή να μας το κρύβουν.
Είναι ενδεχομένως πολύ δύσκολο να ταξιδέψει κανείς στον διαστρικό χώρο, οι αποστάσεις είναι τεράστιες, οι πόροι που απαιτούνται πολύ μεγάλοι…
Μια άλλη θεωρία είναι εκείνη του «μεγάλου φίλτρου» που θα εμπόδιζε τη ζωή να αναδυθεί ή να ξεπεράσει ένα στάδιο ανάπτυξης. Κάθε φορά που ένας πολιτισμός αποκτά την τεχνολογία των διαστημικών ταξιδιών, έχει την τάση να αυτοκαταστρέφεται ή να εξαντλεί τους φυσικούς πόρους του πλανήτη του.
Άλλες θεωρίες είναι ακόμη πιο παράξενες. Για παράδειγμα, η θεωρία του «ζωολογικού κήπου» λέει ότι τεχνολογικά προηγμένοι εξωγήινοι επέλεξαν να μας αφήσουν ήσυχους και μας παρακολουθούν από μακριά. Η θεωρία του «πλανητάριου» λέει ότι οι εξωγήινοι δημιουργούν μια οφθαλμαπάτη με αποτέλεσμα εμείς να βλέπουμε το διάστημα «κενό». Μια θεωρία φαντάζεται το Σύμπαν σαν ένα «σκοτεινό δάσος» όπου όλοι κρύβονται για να μην καταστραφούν.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με πολλές από αυτές τις υποτιθέμενες «λύσεις», σημείωσε ο Ράιτ. Και αυτό γιατί ξεκινούν από την ιδέα ότι όλοι οι πιθανοί εξωγήινοι πολιτισμοί θα συμπεριφέρονταν για πάντα με τον ίδιο τρόπο.
