Η ταχεία εκλογή του Λέοντα ΙΔ’ και το μήνυμα ενότητας και συνέχειας που εκπέμπει το κονκλάβιο.
Το γεγονός ότι το κονκλάβιο ολοκληρώθηκε γρήγορα δείχνει πως από την αρχή, σημαντικός αριθμός εκλεκτόρων καρδιναλίων θεωρούσε ότι ο Ρόμπερτ Πρεβόστ ήταν εκείνος που διέθετε τα κατάλληλα προσόντα για να αναλάβει τις προκλήσεις που συνοδεύουν το παπικό αξίωμα.
Στο διάστημα πριν την εκλογή —τόσο στις επίσημες συναντήσεις των καρδιναλίων όσο και στα ανεπίσημα δείπνα και καφέδες όπου συζητούσαν τι είδους άνθρωπο αναζητούσαν— δύο λέξεις ακούγονταν ξανά και ξανά: «συνέχεια» και «ενότητα».
Υπήρχε ευρεία αναγνώριση ότι ο Πάπας Φραγκίσκος είχε ξεκινήσει κάτι μείζονος σημασίας: είχε απλώσει το χέρι σε όσους ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, στις παρυφές του καθολικού κόσμου, αλλά και εκτός της πίστης.
Η προσέγγισή του ως φωνή για όσους δεν έχουν φωνή, η έμφαση στους φτωχούς και σε εκείνους των οποίων η μοίρα δεν βρίσκεται στα χέρια τους, εκτιμήθηκε από πολλούς.
Ταυτόχρονα, όμως, υπήρχε επίγνωση ότι παρέμεναν ανοιχτές πληγές, κυρίως οι δημόσιες ρήξεις μεταξύ διαφόρων ιδεολογικών ρευμάτων εντός της Εκκλησίας, που συχνά περιγράφονται ως παραδοσιακοί και προοδευτικοί.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, το όνομα του Ρόμπερτ Πρεβόστ άρχισε να ακούγεται ως σοβαρή υποψηφιότητα: ένας άνθρωπος που στήριζε διακριτικά τον Πάπα Φραγκίσκο, αλλά που μπορούσαν να τον δουν ως «δικό τους» και οι δύο πλευρές.
Οι καρδινάλιοι που ψήφιζαν δεν καλούνταν να σταθμίσουν μόνο τι χρειάζεται η Εκκλησία και οι πιστοί, αλλά και τι χρειάζεται η ανθρωπότητα σε μια περίοδο παγκόσμιας κρίσης, με πολέμους και διχασμό στο προσκήνιο.
Και πάλι, ο Καρδινάλιος Πρεβόστ —αμερικανο-περουβιανός, που ένιωθε το ίδιο άνετα ανάμεσα σε βορειοαμερικανούς όσο και σε λατινοαμερικανούς κληρικούς— θεωρήθηκε η μορφή που θα μπορούσε να συνδέσει διαφορετικούς κόσμους.
«Χτίζοντας γέφυρες»
Ο Πάπας Φραγκίσκος είχε δεχτεί κατά καιρούς κριτική για την αδυναμία του να πείσει περισσότερους συμμάχους στις ΗΠΑ σε θέματα όπως η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή και η ανισότητα, καθώς υπήρχε απόσταση στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούσε τις απόψεις του.
Για εκείνους που θεωρούσαν ότι ο νέος Πάπας έπρεπε να φέρει «συνέχεια» και «ενότητα», η πρώτη του ομιλία στο μπαλκόνι του Αγίου Πέτρου έδωσε σαφείς ενδείξεις για τον λόγο που επιλέχθηκε.
Ο Λέων ΙΔ’ μίλησε για «χτίσιμο γεφυρών» και για την παγκόσμια κοινότητα ως «έναν ενιαίο λαό», ανακαλώντας στη μνήμη το πνεύμα του Πάπα Φραγκίσκου και προβάλλοντας το ιδανικό της πλήρους ενότητας.
Στις πρώτες μέρες της θητείας του, θα εξεταστούν εξονυχιστικά το παρελθόν του, οι πολιτικές του απόψεις, ο χειρισμός υποθέσεων κακοποίησης, και όσα έχει εκφράσει δημόσια για κοινωνικά ζητήματα.
Πολλά από αυτά είναι ήδη γνωστά, και φαίνεται ότι οι καρδινάλιοι εκλέκτορες δεν βρήκαν κάτι που να κλονίζει την ικανότητά του να ηγηθεί της Καθολικής Εκκλησίας και να αποτελέσει τη παγκόσμια ηθική φωνή που αναζητούσαν.
Οι προκλήσεις που έχει μπροστά του είναι τεράστιες. Όμως, το γεγονός ότι εξελέγη μόλις στον τέταρτο γύρο ψηφοφορίας, του προσδίδει ισχυρή εντολή από εκείνους των οποίων τη στήριξη θα χρειαστεί περισσότερο στη διάρκεια της παποσύνης του.
Πηγή: BBC
