Λίγες ώρες μετά την εισβολή των ενόπλων της Χαμάς στο Ισραήλ, με 1200 νεκρούς και 243 ομήρους, σύσσωμος σχεδόν ο δυτικός κόσμος εξέφραζε την αλληλεγγύη του στους Ισραηλινούς.
Πολλές χώρες – ανάμεσα τους και η Ελλάδα – υποστήριζαν την επιχείρηση του Νετανιάχου στη Γάζα ως δικαίωμα στην αυτοάμυνα, μερικές μάλιστα – και η Ελλάδα – χρωμάτιζαν το κοινοβούλιο τους με τα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ.
Σήμερα, πέντε μήνες μετά, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η Γάζα μετράει πάνω από 28.000 νεκρούς και 67.500 τραυματίες, παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα όχι μόνο από βομβαρδισμούς αλλά και από ασιτία, ιατρικές επεμβάσεις γίνονται σε τραγικές συνθήκες χωρίς τα στοιχειώδη μέσα – συχνά χωρίς αναισθητικό – η ανθρωπιστική κρίση έχει προ πολλού ξεσπάσει και τίποτα δεν δείχνει να μπορεί να την σταματήσει. Ο ΟΗΕ και ο ΠΟΥ προειδοποιούν για τα χειρότερα, αλλά κανείς δεν τους λαμβάνει υπόψη. Περίπου 1,5 εκ άμαχοι κατευθύνθηκαν καθ’ υπόδειξη του Ισραηλινού στρατού στο νότο – στην περιοχή της Ράφας – όπου τώρα ο Νετανιάχου αποφασίζει να επεκτείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις, προκειμένου να εξαρθρώσει – όπως υποστηρίζει την Χαμάς – και να απελευθερώσει ομήρους. Αν πράγματι ο Ισραηλινός Στρατός εισβάλλει στην Ράφα, που μοιάζει πια με έναν τεράστιο προσφυγικό καταυλισμό, οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για δεκάδες χιλιάδες απώλειες, στο όνομα της αυτοάμυνας κατά της Χαμάς, την οποία πλέον όλο και λιγότεροι στη Δύση δείχνουν διατεθειμένοι να υποστηρίξουν.
Ο Μπάιντεν προειδοποιεί τον Νετανιάχου να μην προχωρήσει σε στρατιωτική επιχείρηση στην Ράφα, εάν προηγουμένως δεν εγγυηθεί την ασφάλεια των αμάχων. Μέχρι τώρα μικρή απήχηση έχουν οι αμερικανικές προειδοποιήσεις, όπως, άλλωστε, και οι πολλές και ηχηρές ενστάσεις που διατυπώνονται στο εσωτερικό του Ισραήλ για τον τρόπο που χειρίζεται την κατάσταση ο Νετανιάχου. Είναι κοινή η εκτίμηση ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θεωρεί τη συνέχιση του πολέμου μέχρι τέλους θέμα προσωπικής πολιτικής του επιβίωσης. Το αντίθετο, όμως, συμβαίνει πλέον στις δυτικές κυβερνήσεις. Πρώτος ο Μπάιντεν και μαζί του και άλλοι στη Δύση αντιλαμβάνονται ότι αυτό που ο Νετανιάχου θεωρεί προσωπικό του στοίχημα πολιτικής επιβίωσης, για τους ίδιους μπορεί να αποβεί πολιτικά μοιραίο. Οι ΗΠΑ παρέχουν στήριξη στο Ισραήλ έχοντας όμως πάντα ως υποτιθέμενη «κόκκινη γραμμή» τη δολοφονία αμάχων και ως οδό διεξόδου την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Εκεί υποτίθεται ότι κατατείνουν οι προσπάθειες της Ουάσιγκτον και ολόκληρης της Δύσης. Ο Νετανιάχου, όμως, δεν αποδέχεται τέτοια λύση.
Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκει – με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς – από την 7η Οκτωβρίου μέχρι και σήμερα είναι να εκκενώσει την Γάζα βάζοντας τέλος στο ενδεχόμενο ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους. Το γεγονός ότι η Χαμάς ελέγχει την Γάζα του παρέχει τη δικαιολογητική βάση. Όσο όμως ο καιρός περνάει και ο πόλεμος συνεχίζεται με ορατό μάλιστα τον κίνδυνο να επεκταθεί, η στρατηγική «μέχρι τέλους» του Νετανιάχου, ίσως οδηγήσει στο δικό του πολιτικό τέλος. Η απομόνωση του στη διεθνή σκηνή γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Πριν από λίγες μέρες δέχτηκε τις επικρίσεις της Μεγάλης Βρετανίας, του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας. Και τις τελευταίες ώρες ο βασιλιάς Αμπντάλα της Ιορδανίας ενώνει τις προσπάθειες του με τον Μπαιντεν για μια συμφωνία με την Χαμάς που θα περιλαμβάνει απελευθέρωση των ομήρων και διακοπή του πολέμου για ένα μεγάλο διάστημα. Μέχρι τώρα ο Νετανιάχου ανυπόστατα ο προτάσσοντας ως προτεραιότητα την εξάρθρωση της Χαμάς που δεν περιλαμβάνεται πλέον σε κανένα ειρηνευτικό σχέδιο. Η διέξοδος είναι εξαιρετικά δύσκολη και δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Ούτε αυτό όμως το αποδέχεται ο Νετανιάχου. Για πόσο ακόμη; Μέχρι τέλους;
