«Οι πολιτικοί μου αντίπαλοι να ασκήσουν κριτική σε εμένα και τους Υπουργούς, όχι στους επιστήμονες.» Σε αυτή την φράση, που χρησιμοποίησε προ ημερών ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συνοψίζεται η ουσία του πολιτικού διαλόγου, όπως τον αντιλαμβάνεται με απόλυτη θεσμική υπευθυνότητα, εν καιρώ υγειονομικής κρίσης, ο Πρωθυπουργός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρώτη στιγμή της μάχης βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης. Επέλεξε να ενημερώσει την κοινωνία, να αφουγκραστεί τους ειδικούς, να λάβει γρήγορες (και όχι πάντα εύκολες) αποφάσεις.
Δυστυχώς, όμως, σε αυτή την προσπάθεια, δεν ακολούθησαν όλοι με την ίδια συνέπεια και υπευθυνότητα. Η αήθης στοχοποίηση των ανθρώπων, που πρώτοι έχουν ριχτεί στη μάχη καταντάει από κουραστική έως και απόλυτα επικίνδυνη, ενώ με τον τρόπο που γίνεται «χαϊδεύει» ακραία αυτιά. Και δείχνει την απόλυτη έλλειψη σοβαρών επιχειρημάτων εκείνων που την χρησιμοποιούν ως όπλο αντιπολιτευτικής πρακτικής. Η στοχοποίηση του Καθηγητή Τσιόδρα, η αμφισβήτηση των αριθμητικών δεδομένων, η αναφορά σε «διαφωνίες» εντός της επιτροπής λοιμωξιολόγων και η «κομματικοποίηση» με την οποία προσπαθεί να «ντύσει» η αξιωματική αντιπολίτευση μια αυστηρά επιστημονική διεργασία υψίστης εθνικής σημασίας, στέλνουν το απολύτως εσφαλμένο μήνυμα στην κοινωνία που αγωνιά.
Αυτό που χρειάζεται η πατρίδα μας αυτή τη στιγμή, για να ξεπεράσει αυτόν τον σκόπελο, είναι ομοψυχία και συνεργασία. Είναι πολύ κρίσιμο να μη διαρραγεί, για λόγους καθαρά μικροπολιτικούς, η σχέση αξιοπιστίας των πολιτών με την επιστημονική κοινότητα όπως αυτή εκφράζεται επίσημα μέσω της επιτροπής λοιμωξιολόγων που ηγούνται της τεράστιας προσπάθειας που κάνουμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά.
Είναι δεδομένο πως η κοινωνία έχει κουραστεί από την σκληρή μάχη με έναν εχθρό, που, σε πολλές περιπτώσεις, φαντάζει ανίκητος. Η απερίσκεπτη, όμως, διάχυση και άμεση ή έμμεση υιοθέτηση θεωριών συνομωσίας, η διαρκής αμφισβήτηση των δεδομένων που ανακοινώνουν διεθνείς και καταξιωμένοι φορείς για την εξέλιξη της πανδημίας και η απαξίωση των επιστημόνων, επιτείνουν τις φοβίες, την αγωνία και την αβεβαιότητα των πολιτών για το αύριο.
Η υγειονομική κρίση είναι παγκόσμια και η χώρα μας, χάρη στην υψηλή συγκρότηση των επιστημόνων μας και στα γρήγορα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης, αλλά και την ευθυγράμμιση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών στις οδηγίες των αρμοδίων, έχει καταφέρει να ελέγξει, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, την εξάπλωση του ιού και να στέκεται όρθια. Με πληγές από τις ανθρώπινες απώλειες που παραπέμπουν σε καιρό πολέμου, αλλά όρθια, βλέποντας, παράλληλα, και την κατάσταση που βιώνουν άλλες, πιο ισχυρές και προηγμένες χώρες. Και η ίδια η επιστημονική κοινότητα έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου όλο αυτό το χρονικό διάστημα, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι βρέθηκε και αυτή ενώπιον πρωτοφανών δεδομένων και δίδει μια μάχη εθνικών και ιστορικών χαρακτηριστικών.
Στόχος και ελπίδα όλων μας είναι να καταφέρουμε σύντομα, να επανέλθει η ζωή μας στους κανονικούς της ρυθμούς. Και η έλευση του εμβολίου είναι μια πρώτη και σταθερή αχτίδα φωτός. Για να έλθει όμως αυτή η πολυπόθητη στιγμή, οφείλουμε να δείξουμε πίστη στους ειδικούς. Σ΄ αυτή την κρίσιμη καμπή για την πορεία της νόσου, πρέπει να παραμερίσουμε τις ανεύθυνες και επιπόλαιες φωνές. Είναι ανάγκη να διασφαλιστεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην ορθότητα των μέτρων, ώστε αυτά να τηρηθούν και να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Δηλαδή, στον περιορισμό των κρουσμάτων, στην ελάφρυνση των ΜΕΘ και στη σταδιακή μείωση μέχρι και την εξάλειψη του καθημερινού αριθμού των νεκρών.
Βρισκόμαστε εν αναμονή του εμβολίου που, ενδεχομένως, θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του εφιάλτη που βιώνει η υφήλιος. Κατά τη διάρκεια της περιόδου του εμβολιασμού η υπευθυνότητα οφείλει να οδηγήσει τον δημόσιο λόγο όλων μας. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να χτίσουμε μέχρι τότε ένα περιβάλλον ελάχιστης σοβαρότητας. Με μόνη υποχρέωση να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και να σεβαστούμε τους γύρω μας. Ελάχιστο «τίμημα» μπροστά στο ύψιστο αγαθό της ζωής. Είναι κρίμα, λοιπόν, παράλληλα με τον καθημερινό αγώνα ενάντια στον κορωνοϊό να χρειάζεται να δοθεί και ένας άλλος, εντελώς αχρείαστος, αγώνας κατά της λογικής του παραλόγου.
Εν κατακλείδι, οφείλουμε να επιδείξουμε υπευθυνότητα και ψυχραιμία. Οφείλουμε να διατηρήσουμε ως «κόρην οφθαλμού» την σχέση εμπιστοσύνης που χτίστηκε με κόπο ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα, την Πολιτεία και την κοινωνία. Κανείς δεν θα κερδίσει κάτι εάν τη διαρρήξει. Απλώς, θα «πυροβολήσουμε τα πόδια μας».
