Τις προηγούμενες μέρες ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, περιέγραψε το Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Την πορεία προς την Ελλάδα 2.0.
Είναι αλήθεια ότι, λόγω και της Πανδημίας, με την “ευκαιρία” της Πανδημίας θα πω εγώ, έχει αρχίσει η συζήτηση για τον μετασχηματισμό της Ελληνικής Οικονομίας και του Παραγωγικού μας μοντέλου.
Μετά την παντοκρατορία των Κατασκευών, πριν τη Χρηματοπιστωτική Κρίση, η Ελληνική Οικονομία αντέδρασε. Το αποτέλεσμα αυτής της αντίδρασης, ήταν η ανάπτυξη του Τουρισμού και η ανάδειξή του σε Ατμομηχανή της Οικονομίας μας.
Εκτός από τους προφανείς Κλάδους της φιλοξενίας και της εστίασης, υπάρχουν και αρκετοί άλλοι Κλάδοι που είδαν όφελος από αυτήν την Ανάπτυξη. Φυσικά οι Κατασκευές και η Παραγωγή Δομικών Υλικών, αλλά και η Παραγωγή Τροφίμων, Υπηρεσίες Logistics κ.α..
Η Πανδημία όμως έδειξε, ότι από την Ελληνική Οικονομία, έλειψαν τα ευρώ που φέρνει ο Τουρισμός και οι λοιποί Κλάδοι – Δορυφόροι. Μάλιστα μετά από ένα εξαιρετικό 2019, είχαμε το 2020 ένα 20% αυτού ως έσοδο, μόνο.
Αυτό, έφερε στην επιφάνεια, τη συζήτηση για τις “μονοκαλλιέργειες”. Να μην εξαρτάται δηλαδή μια Οικονομία, η Ελληνική Οικονομία σε τέτοια ποσοστά από συγκεκριμένους Κλάδους, αλλά να δοθούν κίνητρα να αναπτυχθούν και άλλοι, παράλληλα.
Φυσικά, ένα ακόμα θέμα συζήτησης, αποτελεί και το μέγεθος των Επιχειρήσεων στην Χώρα μας, οι οποίες θεωρούνται αρκετά μικρές σε σχέση με το μέσο όρο των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών.
Και εδώ, το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, έρχεται να μας προσφέρει την ευκαιρία της δεκαετίας.
Να εξελίξουμε το Παραγωγικό μας μοντέλο.
Τόσο ως προς τους Κλάδους που μπορούμε να στηρίξουμε και αναπτύξουμε, όσο και ως προς το μέγεθος των Επιχειρήσεων.
Ήδη, με τις ανακοινώσεις των αρμόδιων Υπουργών και Γραμματέων, που ακολούθησαν την τοποθέτηση του Πρωθυπουργού, δόθηκε το στίγμα για αυτό που πρέπει να περιμένουμε το επόμενο διάστημα σχετικά με τη Στρατηγική που θα ακολουθήσει η Χώρα ως προς αυτό το κομμάτι.
Τα κίνητρα που θα δοθούν, αφορούν σε Κλάδους Αιχμής. Θα στηριχθούν Κλάδοι της Ανάπτυξης της Τεχνολογίας, των Φαρμάκων, της Μεταποίησης και φυσικά των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Είναι μια ευκαιρία να δοθούν κίνητρα για συνεργασία των Επιχειρήσεων μεταξύ τους, τόσο κλαδικά όσο και διακλαδικά. Κίνητρα για πραγματικές συνέργειες οι οποίες θα έχουν σκοπό αρχικά να “εκπαιδεύσουν” τις Επιχειρήσεις να συνεργάζονται αλλά στη συνέχεια, να εκμεταλλευτούν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της κάθε μίας και γιατί όχι να συγχωνευθούν και έτσι να δημιουργήσουν σχήματα μεγαλύτερα.
Θα μου πείτε το μέγεθος μόνο είναι που μετράει;
Όχι φυσικά.
Αλλά είτε συγχωνευόμενες είτε απλώς συνεργαζόμενες, ενώνοντας δυνάμεις οι Επιχειρήσεις επωφελούνται από τα πλεονεκτήματα της κάθε μιας: ενώνουν κεφάλαια, εμπειρία, επαφές, τεχνολογία, έμπειρο προσωπικό, πρόσβαση σε αγορές. Μοιραία έτσι, μπορούν να απευθυνθούν και να πετύχουν καλύτερες δουλειές και στο εξωτερικό. Να βελτιώσουν την πιστοληπτική τους ικανότητα και άρα να ζητήσουν και να λάβουν καλύτερους όρους δανεισμού και ασφάλισης, οι οποίοι θα τις καταστήσουν περισσότερο ανταγωνιστικές στη Διεθνή Αγορά. Τομέα στον οποίο σήμερα βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.
Σε κάθε περίπτωση, το όραμα, το Σχέδιο προς την Ελλάδα 2.0, αποτελεί το στοίχημα της Ελληνικής Οικονομίας για το επόμενο διάστημα. Αποτελεί όμως το στοίχημα και για την Ελληνική Κοινωνία, διότι μέσα από την ωρίμανση της Επιχειρηματικότητας της Χώρας, όλοι εμείς οι Έλληνες θα μάθουμε να συνεργαζόμαστε περισσότερο, θα μάθουμε να βελτιώνουμε τις δεξιότητές μας περισσότερο και έτσι να πάμε μπροστά.
Είναι βέβαιο και έχει αποδείξει αυτή η Χώρα, ότι με σωστό σχέδιο, οργάνωση, βούληση, συνεργασία αλλά και ικανή και με όραμα και πρόγραμμα Ηγεσία, που ευτυχώς έχουμε τώρα, είναι ικανή να κάνει θαύματα.
Και το αξίζουμε και το μπορούμε.
*Ο Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος, Περιφερειακός Συντονιστής στη Γραμματεία Παραγωγικών Τομέων της ΝΔ
