✍️ η Αγγελική Σπανού
Η άνετη επικράτηση της ΝΔ στις αυτοδιοικητικές εκλογές αποδεικνύει, πέρα από όλα τα άλλα, ότι οι εκλογές είναι και θέμα τεχνικής.
Δίκτυα, μηχανισμοί, πελατειακές συναλλαγές, επικοινωνία, συμμαχίες με κέντρα επιρροής, συστηματικότητα και μεθοδικότητα στη μετάδοση του προεκλογικού μηνύματος, επαγγελματισμός και βέβαια χρήμα – όλα παίζουν το ρόλο τους.
Αυτό σημαίνει ότι ο νικητής δεν γεννιέται, γίνεται. Και για να γίνει πρέπει να υπάρχει ηττημένος. Στην περίπτωση της ΝΔ ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος και τα σκυλιά όχι απλώς δεμένα, αλλά ναρκωμένα. Δεν υπάρχει αντίπαλος ούτε στο βάθος του ορίζοντα με αποτέλεσμα τα πιο σκληρά ντέρμπυ να γίνονται μεταξύ “γαλάζιων” και “θαλασσί” ή “μπλε σκούρων” υποψηφίων, δηλαδή ανταρτών.
Το εκλογικό αποτέλεσμα διαμορφώνεται με βάση την απόφαση αυτών που ψηφίζουν, όχι αυτών που δεν ψηφίζουν. Έτσι, οι απόντες διευκολύνουν τον πρώτο, ακόμη και αν η απόστασή τους από την κάλπη οφείλεται στην απογοήτευση που τους προκάλεσε αυτός τον οποίο, τελικά, βοηθούν με τη στάση τους. Με αυτή την έννοια, σωστά ο Κώστας Μπακογιάννης πανηγύρισε για τη νίκη του στον πρώτο γύρο παρόλο που σχεδόν επτά στους δέκα δημότες της Αθήνας δεν ψήφισαν. Τον αποδοκίμασαν παθητικά αλλά αυτό δεν καταγράφεται στο αποτέλεσμα, οπότε “άντε γεια”.
Οι ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τις ιδιαιτερότητές τους: Ο Κασιδιάρης συμμετείχε από τις φυλακές Δομοκού, το 2% του πληθυσμού ήταν σε κάποιο ψηφοδέλτιο, δημαρχιακό θώκο διεκδίκησαν 1047 άντρες και μόλις 164 γυναίκες, δήμαρχος εξελέγη για έκτη θητεία (Παχατουρίδης/Περιστέρι) αφού δεν υπάρχει περιορισμός και μπορεί κανείς να ηγείται τοπικής αρχής δια βίου.
Ποια άλλη δυτική χώρα μπορεί να συγκριθεί με τη δική μας στην αυτοδιοικητική αισθητική; Είναι δυνατόν να υπάρχει αλλού άλλος Μπέος που βρίζει, φτύνει και δέρνει on camera για να επανεκλεγεί θριαμβευτικά σε μια πόλη που πνίγηκε στη λάσπη;
Δημοσιεύτηκε στην “Καθημερινή”
