Όταν το Φεβρουάριο του 2014 ανακοινώθηκε η ίδρυση του Ποταμιού, το προσωπικό κείμενο του Σταύρου Θεοδωράκη που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (“δεν ξέρω πώς να αρχίσω”…) στην κυριολεξία “τα έσπασε”.
Προκλήθηκε τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον για ένα εντελώς νέο πολιτικό εγχείρημα που επαγγελλόταν “πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν” με το ωραίο σύνθημα “να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα”. Ο Σταύρος έκανε μια καταπληκτική καμπάνια για τις ευρωεκλογές, με το σακίδιο στην πλάτη και προσωπική επαφή με τους πολίτες σε ανοιχτές συζητήσεις, χωρίς διαμεσολάβηση και χωρίς κλισέ. Το 6% που πήρε το Ποτάμι στην πρώτη του δοκιμασία στις κάλπες ήταν μια πολύ καλή αρχή. Αλλά η συνέχεια δεν ήταν.
Η συνεχής πτωτική πορεία οδήγησε τελικά στην εξαφάνιση. Γιατί;
Έφταιξε η ρετσινιά “το κόμμα του Μπόμπολα” που του κόλλησε ο ΣΥΡΙΖΑ; Το γεγονός ότι δεν φτιάχτηκε μια συγκροτημένη κομματική δομή, με οργανώσεις στην περιφέρεια και σταθερά συλλογικό τρόπο στη λήψη αποφάσεων και στη διαμόρφωση στρατηγικής; Ο προσωποκεντρικός χαρακτήρας του κόμματος; Ότι μαζεύτηκαν αρχικά εκεί μερικοί από τους καλύτερους και δεν μπόρεσαν να μείνουν γιατί δεν βρήκαν τρόπο να ακουστούν; Ότι από το “πολιτική χωρίς πολιτικούς” πέρασαν στις μεταγραφές τύπου Κατερίνας Μάρκου; Μήπως η βασική αιτία ήταν η ιδεολογική θολούρα μέσα σε ένα απροσδιόριστο κέντρο; Ότι δημιουργήθηκε η εντύπωση μπαταρίσματος άλλοτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ άλλοτε προς την ΝΔ; Ότι βουλευτές και στελέχη άρχισαν να εγκαταλείπουν το τρένο στην πρώτη στραβή δείχνοντας ότι το Ποτάμι έγινε γρήγορα όχημα προσωπικών φιλοδοξιών και όχι πολλά πέρα από αυτό;
Όποιοι και να είναι οι λόγοι, το βέβαιο είναι ότι το Ποτάμι τιμωρήθηκε πολύ πιο αυστηρά απ ό,τι του άξιζε, γιατί στα μεγάλα βρισκόταν πάντα στη σωστή μεριά μέσα και έξω από τη Βουλή. Και ο Σταύρος Θεοδωράκης μπήκε στην πολιτική ρισκάροντας πολλά, γιατί είχε άλλες, ωραίες επιλογές για να περάσει μια άνετη και ευχάριστη ζωή. Και ούτε όταν είχαν μαζευτεί βαριά σύννεφα πάνω από την Σεβαστουπόλεως δεν πούλησε επιστολές ή αλοιφές του Ιησού.
Το επόμενο βήμα του θα είναι σίγουρα πιο εύκολο, λιγότερο ριψοκίνδυνο, περισσότερο υγιεινό.
